Gdy przyjaźń wspina się na wyżyny, jej definicja przybiera formę słów - kluczy, słownych PIN-ów. Po latach znajomości, byłabym w stanie opisać moje dwie wariatki jednym słowem, które idealnie opisałoby to, co nas łączy. Zrozumienie naszego sposobu komunikacji dla wielu jest abstrakcją i wymaga instrukcji obsługi. Język, którym posługuję się ze swoimi przyjaciółkami jest jak system kodów. Tak naprawdę w wielu sytuacjach nie potrzebujemy nawet werbalizacji, bo rozumiemy się bez słownych ceregieli. Niewiele osób reaguje śmiechem na hasła: papier w pieski, żaluzja, lampardzia skóra, nalewka na zdrowie. A my ... zapijamy najlepszy eliksir młodości - chichot!! Jakby nie było, trio Atomówek (bo tak nas nazywają dzięki kolorom włosów) włada specjalnymi mocami, które nie są wszystkim przeznaczone.

Gdy przyjaźń wspina się na wyżyny, jej definicja przybiera formę słów - kluczy, słownych PIN-ów. Po latach znajomości, byłabym w stanie opisać moje dwie wariatki jednym słowem, które idealnie opisałoby to, co nas łączy. Zrozumienie naszego sposobu komunikacji dla wielu jest abstrakcją i wymaga instrukcji obsługi. Język, którym posługuję się ze swoimi przyjaciółkami jest jak...

Z moją przyjaciółką jesteśmy jak bratnie dusze. Nie ma osoby, która by nie miała podobnego punktu widzenia na daną sytuację. W mojej rodzinie jest taka kuzynka, w maju skończy 5 lat i wszyscy wokół niej skaczą jakby była pępkiem świata.Ileż razy muszę czy chcę czy nie chcę słuchać o kolejnych dolegliwościach dzieciaka, bo innych tematów nie ma. Nikt inny tego nie zrozumie, tylko moja przyjaciółka,bo sama ma podobne sytuacje w swojej rodzinie. Nic tak nie łączy ludzi jak wspólna niechęć do pewnych zdarzeń, wystarczy, że do niej zadzwonię, a ona zawsze znajdzie czas na rozmowę.W chwilach radości a także kiedy jestem pogrążona w smutku i rozpaczy, wiem do kogo mam się zwrócić.

Z moją przyjaciółką jesteśmy jak bratnie dusze. Nie ma osoby, która by nie miała podobnego punktu widzenia na daną sytuację. W mojej rodzinie jest taka kuzynka, w maju skończy 5 lat i wszyscy wokół niej skaczą jakby była pępkiem świata.Ileż razy muszę czy chcę czy nie chcę słuchać o kolejnych dolegliwościach dzieciaka, bo innych tematów nie ma. Nikt inny tego nie zrozumie,...

Moja mama. Nie ma dnia, żebyśmy nie robiły sobie żartów, których nikt nie rozumie. Ile razy powiedziałyśmy coś w tym samym czasie, chociaż nie było to najtrafniejsze stwierdzenie w danej sytuacji. Wystarczy jedno słowo, a obie wybuchamy śmiechem. Rozumiemy się bez słów i niech tak zostanie 😍

Moja mama. Nie ma dnia, żebyśmy nie robiły sobie żartów, których nikt nie rozumie. Ile razy powiedziałyśmy coś w tym samym czasie, chociaż nie było to najtrafniejsze stwierdzenie w danej sytuacji. Wystarczy jedno słowo, a obie wybuchamy śmiechem. Rozumiemy się bez słów i niech tak zostanie 😍

To nic nadzwyczajnego, że moją najlepszą przyjaciółką jest moja siostra. Dzięki pochodzeniu i dzieleniu jednego pokoju w dzieciństwie spędzałyśmy ze sobą bardzo wiele czasu i bardzo dużo zachowań, gestów, poglądów mamy podobnych. Ale jest coś co nas wyróżnia z tłumu. Kiedyś rodzice zabrali nas na występ pewnego kabaretu, który zaśpiewał piosenkę "Wakacyjna miłość? W refrenie jest taki fragment, który nam się kojarzy z kwakaniem kaczki :-) Zawsze wtedy, gdy jesteśmy obok siebie, w tym momencie piosenki wyciągamy ręce w swoją stronę i udajemy na swoich ciałach kąsanie/gryzienie kaczki :-) Taka zabawa z dzieciństwa, która została nam na dorosłe lata :-).

To nic nadzwyczajnego, że moją najlepszą przyjaciółką jest moja siostra. Dzięki pochodzeniu i dzieleniu jednego pokoju w dzieciństwie spędzałyśmy ze sobą bardzo wiele czasu i bardzo dużo zachowań, gestów, poglądów mamy podobnych. Ale jest coś co nas wyróżnia z tłumu. Kiedyś rodzice zabrali nas na występ pewnego kabaretu, który zaśpiewał piosenkę "Wakacyjna miłość? W...

GA-DE-RY-PO-LU-KI jest to szyfr, który rozumieją głównie harcerze, ja i moja przyjaciółka pisałyśmy do siebie listy używając tego szyfru, tak aby nikt nie mógł ich odczytać poza nami. Więc nawet jeśli wiadomość trafiła w ręce niepowołanej osoby w naszym rozumieniu nauczyciela to on nie wiedział co to jest, bo wiadomość nie miała sensu. Bardzo mile wspominam te czasy i dotąd mam większość listów w swoim kufrze ze wspomnieniami.

GA-DE-RY-PO-LU-KI jest to szyfr, który rozumieją głównie harcerze, ja i moja przyjaciółka pisałyśmy do siebie listy używając tego szyfru, tak aby nikt nie mógł ich odczytać poza nami. Więc nawet jeśli wiadomość trafiła w ręce niepowołanej osoby w naszym rozumieniu nauczyciela to on nie wiedział co to jest, bo wiadomość nie miała sensu. Bardzo mile wspominam te czasy i dotąd...

Mając kilkanaście lat, wieczorową porą wracałem z kumplem do domu. To była taka boczna dróżka, rzadko jeździły tamtędy samochody. Rozprawialiśmy z rzeczonym kumplem o jakimś meczu klasowym, gdy nagle błysnęły za nami światła i rozległ się potężny dźwięk klaksonu, który niemal rozerwał spokój wieczoru. Wyobraźcie sobie, że mój kolega, nie zastanawiając się ani chwili, pchnął mnie odruchowo do pobliskiego rowu, a następnie sam wskoczył - jak sądził - w poczuciu dobrze spełnionego obowiązku.
Czy był to moment, w którym moje życie zostało uratowane przez heroiczny przyjacielski gest?
Otóż nie...
Gdy pierwszy szok minął, spojrzeliśmy z rowu (który nie był szczególnie czystym i przyjemnym miejscem...) na nadjeżdżający pojazd, którym był...pociąg, pędzący po torach, znajdujących się jakieś cztery metry od pobocza drogi, którą jeszcze chwilę wcześniej szliśmy...
Wówczas nastąpiło szybkie spojrzenie - ja na Marcina, Marcin na mnie i... salwa śmiechu, niepohamowanego, niemal histerycznego śmiechu!
To było ponad 20 lat temu, ale wciąż, gdy widzimy z Marcinem pociąg, pada hasło: "Do rowu!" i śmiejemy się jak kiedyś.

Mając kilkanaście lat, wieczorową porą wracałem z kumplem do domu. To była taka boczna dróżka, rzadko jeździły tamtędy samochody. Rozprawialiśmy z rzeczonym kumplem o jakimś meczu klasowym, gdy nagle błysnęły za nami światła i rozległ się potężny dźwięk klaksonu, który niemal rozerwał spokój wieczoru. Wyobraźcie sobie, że mój kolega, nie zastanawiając się ani chwili, pchnął...

Mnie i moją mamę łączy coś jeszcze zupełnie innego. Ta więź jest bardzo wyjątkowa bo opiera się często na współodczuwaniu. Przetoczę jedną z sytuacji: Pewnego pięknego dnia wyjechałam na weekend do kuzynki. Nie jest to daleko ale wystarczająco aby na siebie zbytnio nie oddziaływać(ok. 70km). Ze względu na to, że byłam już młodą kobietką, dopadł mnie silny kobiecy ból brzucha. Dopadł mnie on wieczorem i trzymał długi czas w nocy. Mama po powrocie do domu spytała mnie czy czasem nie bolał mnie brzuch. Przytaknęłam jej. Okazało się, że tej nocy, sen przerwał jej silny(bliżej nieuzasadniony) ból brzucha. Wtedy od razu przez myśl przebiegłam jej ja.
To niesamowite!
Współodczuwanie i inne przeczucia są naszej rodzinie znane od pokoleń. Może jesteśmy czarownicami!
Tak czy siak mamy przeczucia i nimi się kierujemy bo się sprawdzają. Może nie jesteśmy jak bliźniaczki, jednak bardzo często nie potrzeba nam słów aby dobrze siebie zrozumieć.

Mnie i moją mamę łączy coś jeszcze zupełnie innego. Ta więź jest bardzo wyjątkowa bo opiera się często na współodczuwaniu. Przetoczę jedną z sytuacji: Pewnego pięknego dnia wyjechałam na weekend do kuzynki. Nie jest to daleko ale wystarczająco aby na siebie zbytnio nie oddziaływać(ok. 70km). Ze względu na to, że byłam już młodą kobietką, dopadł mnie silny kobiecy ból...

Mam przyjaciółkę, jeszcze z czasów liceum, z którą od zawsze miałyśmy właśnie takie stałe łącze - nazywamy je bluetooth ;). W zasadzie zawsze, kiedy się spotykamy, jedna za drugą kończy zdanie, albo mówi na głos to, o czym druga właśnie pomyślała. W szkole, kiedy widywałyśmy się codziennie, było to dla nas na porządku dziennym i zdarzało się co chwila. Jednak pewnego dnia przeszłyśmy same siebie:

To była lekcja matematyki w trzeciej klasie liceum. Weszłyśmy do sali, rozpakowujemy plecaki i wyciągamy rzeczy, na ławce lądują zeszyty i podręczniki... Patrzę... i szturcham Gabrysię łokciem z niedowierzaniem.
- Ale jaja... - odpowiedziała, z kamienną twarzą. A potem obie wybuchnęłyśmy śmiechem.
Okazało się, że obie, tego samego dnia, pomyliłyśmy się... i przyniosłyśmy podręczniki z pierwszej klasy! Jak to możliwe? Chyba jakiś błąd w stałym łączu :)

Mam przyjaciółkę, jeszcze z czasów liceum, z którą od zawsze miałyśmy właśnie takie stałe łącze - nazywamy je bluetooth ;). W zasadzie zawsze, kiedy się spotykamy, jedna za drugą kończy zdanie, albo mówi na głos to, o czym druga właśnie pomyślała. W szkole, kiedy widywałyśmy się codziennie, było to dla nas na porządku dziennym i zdarzało się co chwila. Jednak pewnego dnia...

Mam dwie przyjaciółki i dwa żarty, które rozumiemy tylko my. Do tego mnóstwo pozytywnej energii na co dzień i porządną dawkę sarkazmu i ironii serwowaną każdemu dookoła. Ja i moje przyjaciółki, powiedzmy to szczerze, jesteśmy do siebie ogromnie podobne względem charakterów i śmieszą nas te same żarty. Myślimy też tak samo, niemal zawsze mamy takie same oceny ze sprawdzianów i mówimy coś w tym samym momencie. W zeszłe wakacje z Nikolą śpiewając piosenkę Charlie'go Puth nie wiedziałyśmy jak wymówić jego nazwisko. Gadałyśmy też wtedy o nowym trendzie nagrywania wideo z dwoma ołówkami, które rzekomo przesuwa duch Charlie przy wypowiedzeniu słów "Charlie, Charlie, are you here?" I choć teraz wiem, że nikogo nie bawi powiedzenie "Charlie, Charlie, are you here? Puth!" to my ciągle się z tego śmiejemy. Kochamy te niezrozumiałe spojrzenia mówiące 'Chryste, do psychiatryka z nimi!'

Mam dwie przyjaciółki i dwa żarty, które rozumiemy tylko my. Do tego mnóstwo pozytywnej energii na co dzień i porządną dawkę sarkazmu i ironii serwowaną każdemu dookoła. Ja i moje przyjaciółki, powiedzmy to szczerze, jesteśmy do siebie ogromnie podobne względem charakterów i śmieszą nas te same żarty. Myślimy też tak samo, niemal zawsze mamy takie same oceny ze sprawdzianów...

O tak, nasza wieloletnia przyjaźń ma wiele skrywanych tajemnic.

Nikt nie rozumie, co znaczy Neva Giva Upa.
Nie wie, kim jest tajemniczy MiRek i czemu właściwie się go tak pisze.
Nie skuma o co chodzi w dziwnej nitce, którą jesteśmy połączone.

Działamy jak jeden organizm. Myślimy podobnie, co widać nawet w naszych wiadomościach! Czasem piszemy równocześnie prawie taką samą wiadomość!

I, co najważniejsze, nienawidzimy tych samych ludzi ;)

O tak, nasza wieloletnia przyjaźń ma wiele skrywanych tajemnic.

Nikt nie rozumie, co znaczy Neva Giva Upa.
Nie wie, kim jest tajemniczy MiRek i czemu właściwie się go tak pisze.
Nie skuma o co chodzi w dziwnej nitce, którą jesteśmy połączone.

Działamy jak jeden organizm. Myślimy podobnie, co widać nawet w naszych wiadomościach! Czasem piszemy równocześnie prawie taką...