Moją przyjaciółkę znam od dosłownie zawsze. Nasze mamy woziły nas w wózku dla bliźniąt, bo same się przyjaźniły, a my urodziłyśmy się w odstępie miesiąca. Od zawsze nierozłączne i mimo,że mamy teraz po 17 lat, nadal takie jesteśmy.
Razem z moją przyjaciółką znamy się tak dobrze, że niejednokrotnie dokańczamy za siebie zdania, albo myślimy o tym samym. Zaskoczenie nowo poznanych ludzi zawsze jest ogromne, gdy mówimy bez planowania to samo zdanie w jednym momencie.
Łamiemy również stereotyp o ‘’psiapsiółeczkach’’. Nie chodzimy tak samo ubrane, nasz wygląd bardzo się różni ( ja zawsze w ciemnych ciuchach i ciężkich butach, ona w sukienkach i delikatnych koturnach), tak jak i zainteresowania.
Za wszystko to, co nas różni i łączy kocham moją siostrę, bo mogę chyba nazwać tak kogoś z kim się wychowałam i kto ma na mnie tak ogromny wpływ.

Moją przyjaciółkę znam od dosłownie zawsze. Nasze mamy woziły nas w wózku dla bliźniąt, bo same się przyjaźniły, a my urodziłyśmy się w odstępie miesiąca. Od zawsze nierozłączne i mimo,że mamy teraz po 17 lat, nadal takie jesteśmy.
Razem z moją przyjaciółką znamy się tak dobrze, że niejednokrotnie dokańczamy za siebie zdania, albo myślimy o tym samym. Zaskoczenie nowo...

Wystarczy ze spojrzymy na siebie i wiadomo o co chodzi. Naszym wspólnym ulubionym cytatem jest Scarlett "Pomyślę o tym jutro". Często potrafimy dzwonić do siebie w tym samym momencie.

Wystarczy ze spojrzymy na siebie i wiadomo o co chodzi. Naszym wspólnym ulubionym cytatem jest Scarlett "Pomyślę o tym jutro". Często potrafimy dzwonić do siebie w tym samym momencie.

Moja druga połówka jest moim najlepszym przyjacielem.
Mamy wspólny język, często równoczesne wybuchamy śmiechem, mamy ulubione kwestie z "Przyjaciół", które wypowiadamy zanim zrobią to aktorzy. Mamy powiedzenie, które rozumiecie wyłącznie my.
Dzwonimy do siebie właśnie w momentach, w których ta druga też chciała to zrobić. Mimo, że chwilowo dzieli nas 564 km, łapiemy się na tym, że akurat jemy to samo - chyba naprawdę czytamy sobie w myślach.
Oczywiście kłócimy się, i to jeszcze jak! Jesteśmy uparci jak osły. Każde idzie w zaparte, broni swojego zdania, stanowiska niczym lwica swoje lwiątka.
Potrafimy godzinami rozmawiać zarówno o ważnych rzeczach jak tych błahych. Mamy podobne smaki, gusta kulinarne. Podobają nam się podobne filmy. Potrafimy wygłupiać się i śmiać się z głupich dowcipów.
Myślę, że dzięki takiemu dopasowaniu i przyjaźni, która jest podstawą naszego związku tak dobrze się nam wiedzie.

Moja druga połówka jest moim najlepszym przyjacielem.
Mamy wspólny język, często równoczesne wybuchamy śmiechem, mamy ulubione kwestie z "Przyjaciół", które wypowiadamy zanim zrobią to aktorzy. Mamy powiedzenie, które rozumiecie wyłącznie my.
Dzwonimy do siebie właśnie w momentach, w których ta druga też chciała to zrobić. Mimo, że chwilowo dzieli nas 564 km, łapiemy się...

- Kochanie mamy jakąś ulubioną kwestię z filmu, którą wypowiadamy zanim zrobią to aktorzy?
- A po cóż Ci to?
- A, bo tu na konkurs do "Lubimy Czytać" potrzebuję...
- Och Mała, Mała "a mnie skąd wiedzieć"? ;)

- Kochanie mamy jakąś ulubioną kwestię z filmu, którą wypowiadamy zanim zrobią to aktorzy?
- A po cóż Ci to?
- A, bo tu na konkurs do "Lubimy Czytać" potrzebuję...
- Och Mała, Mała "a mnie skąd wiedzieć"? ;)

Z moją przyjaciółką znamy się już jak łyse konie. Aż do znudzenia powtarzamy ciągle te same żarty - nudne i niezrozumiałe dla całej reszty towarzystwa. Najdziwniejsze sytuacje telepatii mają u nas związek z telefonami i wszelkiego rodzaju wiadomościami. Mam wrażenie, że moja przyjaciółka czyta mi w myślach, ponieważ zawsze potrafi zadzwonić lub napisać sms kiedy mam gorszy dzień lub chandrę. Już nie mówiąc o kończeniu sobie zdań - zawsze potrafimy zgadnąć co druga osoba czuje. Nigdy nie nudzą nam się filmy, które oglądałyśmy razem już dzięsiątki razy i zawsze w tym samym momencie wypowiadamy pewne kwestie, np. z Shreka.

Z moją przyjaciółką znamy się już jak łyse konie. Aż do znudzenia powtarzamy ciągle te same żarty - nudne i niezrozumiałe dla całej reszty towarzystwa. Najdziwniejsze sytuacje telepatii mają u nas związek z telefonami i wszelkiego rodzaju wiadomościami. Mam wrażenie, że moja przyjaciółka czyta mi w myślach, ponieważ zawsze potrafi zadzwonić lub napisać sms kiedy mam gorszy...

Wspólny język to coś, co spaja ludzi. Razem z moją najlepszą przyjaciółką rozumiemy się bez słów. Mamy masę wspólnych żartów, których nie rozumie nikt inny. Często myślimy w podobny sposób, mamy podobne zdanie na dany temat. To chyba jedna z lepszych rzeczy w przyjaźni-umiejetność porozumiewania się bez słów. To jest w pewnie sposób magiczne.

Wspólny język to coś, co spaja ludzi. Razem z moją najlepszą przyjaciółką rozumiemy się bez słów. Mamy masę wspólnych żartów, których nie rozumie nikt inny. Często myślimy w podobny sposób, mamy podobne zdanie na dany temat. To chyba jedna z lepszych rzeczy w przyjaźni-umiejetność porozumiewania się bez słów. To jest w pewnie sposób magiczne.

W pamięci mam jedno z najśmieszniejszych momentów, w których ja doskonale wiedziałam co powie moja przyjaciółka, a ona jakimś dziwnym trafem powiedziała to w idealnym momencie! Było to w okresie, kiedy w telewizji, na jednej z filmowych stacji, bez przerwy leciała ostatnia część Harrego Pottera. Jednym okiem oglądałam po raz milionowy te same sceny, a drugim wpatrywałam się w ekran komputera rozmawiając na skypie z moją przyjaciółką. Nie miała prawa słyszeć co się dzieje w telewizji, ja zaś napomknęłam, że oglądam Insygnia Śmierci. W tym momencie ona wyrecytowała słowo w słowo fragment, kiedy umiera Severus Snape. I było to dokładnie w tym samym momencie, kiedy ta scena miała miejsce w telewizji. Do tej pory sobie to przypominamy, w szczególności kiedy po raz kolejny wypowiadamy kwestie z filmu razem z aktorami :)

W pamięci mam jedno z najśmieszniejszych momentów, w których ja doskonale wiedziałam co powie moja przyjaciółka, a ona jakimś dziwnym trafem powiedziała to w idealnym momencie! Było to w okresie, kiedy w telewizji, na jednej z filmowych stacji, bez przerwy leciała ostatnia część Harrego Pottera. Jednym okiem oglądałam po raz milionowy te same sceny, a drugim wpatrywałam się...

Świat byłby prawdopodobnie szczęśliwszy, gdybyśmy obie w końcu przestały śpiewać.
Potrafimy nucić każdą rzecz- od Vivaldiego po Take me tu church. Na lekcjach, idąc ulicą-wszędzie.
Doszłam do takiej wprawy, że potrafię rozpoznać piosenki z mojego telefonu po kilku sekundach.
Wiem, że nie umiem śpiewać, ale tak najlepiej przekazuje się emocje, bo muzyka to taka poezja ogólnodostępna.
Cenię to bardzo w przyjaźni, bo tak naprawdę różnimy się pod wieloma względami. Ale najważniejsze jest żeby czuć się ze sobą naturalnie. Dopiero teraz uświadomiłam sobie, że to czy się będzie ze sobą do końca życia traci znaczenie w porównaniu z tym jak bardzo ta osoba nas zmienia i jaki ma na nas wpływ-bo tylko to pozostanie na zawsze.

Świat byłby prawdopodobnie szczęśliwszy, gdybyśmy obie w końcu przestały śpiewać.
Potrafimy nucić każdą rzecz- od Vivaldiego po Take me tu church. Na lekcjach, idąc ulicą-wszędzie.
Doszłam do takiej wprawy, że potrafię rozpoznać piosenki z mojego telefonu po kilku sekundach.
Wiem, że nie umiem śpiewać, ale tak najlepiej przekazuje się emocje, bo muzyka to taka poezja...

Zawsze na treningach stosowałyśmy tzw. "zygzak". Polegał na podawaniu od jednej do drugiej piłki, kończąc akcję bramką. Wystarczył jeden gest, albo nawet i jego brak, by wiedzieć, jak to będzie rozegrane :D <3

Zawsze na treningach stosowałyśmy tzw. "zygzak". Polegał na podawaniu od jednej do drugiej piłki, kończąc akcję bramką. Wystarczył jeden gest, albo nawet i jego brak, by wiedzieć, jak to będzie rozegrane :D <3

W czasach gimnazjalno - licealnych tego typu słów miało się miliony. Większość z nich wiązała się ze szkolnymi przygodami, no i oczywiście wielkimi miłościami tamtych lat. W zasadzie to co było najpiękniejsze, to nawet nie te wspólne myśli i słowa, które pojawiały się w głowach, ale to, że w każdej chwili potrafiłyśmy dla siebie być i robić bardzo głupie rzeczy, nawet wręcz idiotyczne, które miałyśmy wrażenie, miły tej drugiej osobie pomóc.

Te historie są trochę takie, że opowiedzenie ich na forum publicznym po pierwsze - mogłoby być ciut nieapetyczne, po drugie - niezrozumiałe dla osób pobocznych, po trzecie - mogły by zrodzić wiele nieporozumień. Nie każdy przecież wie, czym miał być opływowy delfin w rozumieniu piętnastolatek, ani dlaczego worki na śmieci mogą być dobrym pomysłem na prezent (ale tylko te z Jana Niezbędnego!)

Ale mam! Genialna sytuacja, której wspomnienie pozostało z nami do dziś. Miałam 12 lat i uznałam, że pójdę skoczyć na drogę krajową, bo nic mnie w życiu nie czeka. No, oczywiście tak naprawdę tego nie planowałam, ale wypowiedziałam te słowa na głos. Na co moja najlepsza przyjaciółka, patrząc jak idę przez łąkę w stronę szosy rzekła
- Cassie, chodź. Nie będę tu stała sama jak ta ciota.

To się nazywa dostosować reakcję do sytuacji :D
Ale, jak pewnie widzicie, zadziałało!

W czasach gimnazjalno - licealnych tego typu słów miało się miliony. Większość z nich wiązała się ze szkolnymi przygodami, no i oczywiście wielkimi miłościami tamtych lat. W zasadzie to co było najpiękniejsze, to nawet nie te wspólne myśli i słowa, które pojawiały się w głowach, ale to, że w każdej chwili potrafiłyśmy dla siebie być i robić bardzo głupie rzeczy, nawet wręcz...