Och wreszcie dali jedzenie! Nie jadłam chyba od 100 psich mrugnięć! W końcu jak Pani wyszła to nie mogłam przepuścić takiej piękniutkiej okazji i skoczyłam na kuchenny blat łapami, co mi ciągle każą łapy zabierać z niego (notabene, zupełnie nie wiem dlaczego - w końcu oni pchają te swoje łapy na stół - moja psia dygresja). Było tam cudnie pachnące mięsko... aż łezka staje w oku ze wzruszenia. Ale cicho, nie będę się przyznawać tylko kulturalnie zjem, jak kulturalny pies. Mięsko też zjadłam w całości, tak żeby ani okruszka nie zostawić - Pani nie lubi okruchów. Na psią pogodę! Biegnie tu! Może udam, że nie wiem o co chodzi i zamerdam ogonem? Zauważyłam, że podoba jej się to! Kurka pieczona, chyba nie działa, chyba rozgryzła mnie, psia kość... No już, już zaliżę Cię na śmierć... Proszę nie gniewaj się. Jesteś taka słodka, że aż Cię podgryzę! Leciutko, tak tylko, no daj spokój?! Za mocno!? Ja nie wiem przecież staram się hamować instynkt przodków! Myślałam, że docenisz jakie mam ostre ząbki... Przepraszam naprawdę - o zobacz jak się prężę - to dla Ciebie! No dobrze, nie będę tak merdać ogonem i ślinić się po próżnicy - to kiedy w końcu znowu coś zjemyyyy???

Inspiracja codziennością - mam goldenkę;) a także tym filmikiem poniższym (to się sprawdza, jeśli nie u wszystkich goldenów to na pewno u mojej Milki;D) może dlatego ta rasa ma takie problemy z przewodem pokarmowym...

http://wideo.interia.pl/wizytowka-adamo84/golden-retriever-kontra-owczarek-niemiecki-video,vId,1603020

Och wreszcie dali jedzenie! Nie jadłam chyba od 100 psich mrugnięć! W końcu jak Pani wyszła to nie mogłam przepuścić takiej piękniutkiej okazji i skoczyłam na kuchenny blat łapami, co mi ciągle każą łapy zabierać z niego (notabene, zupełnie nie wiem dlaczego - w końcu oni pchają te swoje łapy na stół - moja psia dygresja). Było tam cudnie pachnące mięsko... aż łezka staje w...

" Boże ona jest taka głupia. Ale karmi. I drapie po brzuszku. I oddaje stosowne hołdy. Tak jest głupia, ale moja. A teraz poszukam czegoś do zabawy. Albo nasikam w jej buty. Tak śmiesznie wtedy macha rękoma i krzyczy. Moja Ludź"

" Boże ona jest taka głupia. Ale karmi. I drapie po brzuszku. I oddaje stosowne hołdy. Tak jest głupia, ale moja. A teraz poszukam czegoś do zabawy. Albo nasikam w jej buty. Tak śmiesznie wtedy macha rękoma i krzyczy. Moja Ludź"

-Zuzol! Jesteś chomikiem! 90% twojego ciała to tłuszcz. NIE SCHUDNIESZ!
-A właśnie, że schudnę. Skąd wiesz? Udało mi się przytyć, to schudnąć też dam radę!
-Tak! Zupełnie tak samo jak ostatnio kiedy chciałeś pobiegać i zepsułeś nasze kółko! Jak można zepsuć kółko wchodząc do niego? No jak?!
-No tak jakoś wyszło! Toż to był zwykły wypadek! Miało słabo przykręcone śrubki! To samo mogło się tobie przydarzyć!
-Chyba jakbym na śniadanie zjadł moją miesięczną porcję karmy! Przecież ja jestem karłowatym chomikiem, nie to co ty! Ty bardziej przypominasz spasioną świnkę morską!
-Przynajmniej mnie widać z trocin, mały kurduplu!
-Ja kurdupel?! Wypraszam sobie! Ja przynajmniej nie próbuję schudnąć, żeby zobaczyć własne stopy!
-Za to twoje stopy widać tylko pod mikroskopem!
-Za to ja nie mógłbym być pomylony z kosmosu z Wielkim Chińskim Murem!
-Coś ty powiedział?! …Niech no tylko cię dorwę ty mały wypierdku!
-Żartujesz sobie?! Zanim wystartujesz to mnie już tu nie będzie! A zanim nabierzesz rozpędu zejdziesz na zawał.
-Mówisz tak, bo masz pietra!
-Ja?! No to choć cwaniaku!
[…]
-Zuzolku! Vernon! Patrzcie co wam pańcia przyniosła!… O Boże moje chomiki! Co wam się biedactwa stało?!
[…]
-Vern! Miałeś rację! Mogłem nie biegać. Chyba naprawdę mam zawał!
-Zuzol! Następnym razem spróbuj padać trochę mniej na mnie! Ważysz chyba więcej niż ta spasiona świnka morska!

-Zuzol! Jesteś chomikiem! 90% twojego ciała to tłuszcz. NIE SCHUDNIESZ!
-A właśnie, że schudnę. Skąd wiesz? Udało mi się przytyć, to schudnąć też dam radę!
-Tak! Zupełnie tak samo jak ostatnio kiedy chciałeś pobiegać i zepsułeś nasze kółko! Jak można zepsuć kółko wchodząc do niego? No jak?!
-No tak jakoś wyszło! Toż to był zwykły wypadek! Miało słabo przykręcone śrubki! To...

Widziałam, jak w pośpiechu krążyli po domu i przynosili różne przedmioty do największego pomieszczenia. Też coś... jakby było im to wszystko nagle do czegoś potrzebne! Po co komu na przykład maszyna do tworzenia wiatru? Albo tyle różnych, kolorowych szmatek? Nie mówiąc już o ilości pachnących pojemniczków z dziwnymi substancjami. Domyślam się jednak, co kombinują. Nie bez powodu najmniejsza z nich zwlekła się z łóżka tak wcześnie. Oznacza to, że znikną na jakiś czas z domu, zostawią mnie samą z jedzeniem i wielką kanapą. Marzenie – leżenie na zakazanym miejscu bez żadnych konsekwencji. Mogą jednak zabrać mnie ze sobą i wtedy czeka mnie kolejna przygoda.
Pilnowanie właścicieli poza domem bywa jednak męczące, a zwłaszcza, jeśli w pobliżu pojawiają się koty. Brr, nie można ufać kotom! Raz jeden podejrzanie przypatrywał się mojemu panu i mruczał, jakby próbował wzbudzić jego zaufanie, a potem wyciąć mu okropny numer, a jednak uciekł po mojej interwencji. Niestety nie każdy docenia tak ciężką pracę i złości się, gdy szczekam. Jednak za bardzo kocham moich właścicieli, by się na nich o to gniewać.
Nagle usłyszałam brzęk szkła i pobiegłam, by sprawdzić, czy to jedzenie. Są takie 3 rzeczy, które kocha każdy pies: jedzenie, spanie i spacery. Bez tego ani rusz! Dla samego jedzenia warto czasem odegrać teatrzyk.
Wtem Pani zaczęła w pośpiechu pakować jedzenie, pobiegła do drugiego pokoju, chwyciła torby i zagwizdała. ZAGWIZDAŁA! Nie mogłam ukryć radości, bo pozwolili mi jechać ze sobą.

Widziałam, jak w pośpiechu krążyli po domu i przynosili różne przedmioty do największego pomieszczenia. Też coś... jakby było im to wszystko nagle do czegoś potrzebne! Po co komu na przykład maszyna do tworzenia wiatru? Albo tyle różnych, kolorowych szmatek? Nie mówiąc już o ilości pachnących pojemniczków z dziwnymi substancjami. Domyślam się jednak, co kombinują. Nie bez...

Niby wołają na mnie Niko, ale moim zdaniem powinienem się nazywać Chodzące Nieszczęście. To określenie zdecydowanie bardziej do mnie pasuje. Pewnie spytacie dlaczego. Powiem wam! nawet jak byście nie spytali, to i tak bym wam powiedział. Moi karmodawcy przygarnęli mnie ze schroniska jakieś 5 lat temu. W ciągu tego czasu byłem 18 razy u weterynarza z powodu albo złamania kości, albo podejrzenia wścieklizny, albo podejrzenia psiej choroby psychicznej, albo pcheł. W dodatku mniej więcej 6 razy nie dawano mi żadnych szans na przeżycie, 3 razy prawie potrącił mnie samochód i raz chciano mnie porwać. Na domiar złego, córka moich właścicieli ma 3 lata i jeszcze nie rozumie, że nie lubię jak przebiera mnie w sukienki. Nieźle, jak na jedno życie. Kilka tygodni temu mój właściciel uczył mnie aportować. Poszłoby mi całkiem nieźle, gdybym umiał odróżniać realny świat od świata za szybą. Nawet sobie nie wyobrażacie jaki był huk, kiedy wbiegłem w okno myśląc, że go tam nie ma. Mój pan znalazł się obok bardzo szybko. Ucieszyłem się ,że tak się o mnie martwi, jednak po tym jak kazał mi spać na polu bo zarysowałem szybę, stwierdziłem, że nie, chyba jednak nie. Warto dodać że była zima. W zasadzie środek zimy. Ale to nic w porównaniu z gonieniem listonosza! Wtedy to miałem ubaw! Facet uciekał z taką prędkością, że powinien się cieszyć z braku fotoradarów w okolicy. Bieganie za ludźmi jest o wiele lepsze niż za kotami. Z resztą, sam zauważyłem że ludzie też ciągle za sobą biegają. Wciąż nie mają czasu. Wciąż im czegoś brakuje. Czasami zastanawiam się jak to jest być człowiekiem. I w sumie trochę wam zazdroszczę. Możecie mówić takie piękne rzeczy. "Kocham cię", "dziękuje ci," "wybaczam ci".. Ale wy z tego nie korzystacie. Wy narzekacie. Wy ciągle narzekacie.

Niby wołają na mnie Niko, ale moim zdaniem powinienem się nazywać Chodzące Nieszczęście. To określenie zdecydowanie bardziej do mnie pasuje. Pewnie spytacie dlaczego. Powiem wam! nawet jak byście nie spytali, to i tak bym wam powiedział. Moi karmodawcy przygarnęli mnie ze schroniska jakieś 5 lat temu. W ciągu tego czasu byłem 18 razy u weterynarza z powodu albo złamania...

- Czy możesz nie wąchać tych kup? – zapytała pani ostrym tonem.
Jaka kupa, co? Na pewno nie jest moja. Fuuu, przecież to na pewno jakaś czekoladka. Poza tym to tak ładnie pachnie. Ale jeśli to kupa to pewnie ten przystojniak Reksio ją robił. Jakbym chciała, żeby był tylko mój, ale pańcia mówi, że on nie jest dla mnie odpowiednią partią.
- Dziewczyno! Co za przyjemność tarzać się w błocie? – zawołała za mną.
To takie super. Niczym jakieś kąpiele uzdrawiające. Ona tego nie wie, bo nigdy nie próbowała. Za każdym razem jak ją zachęcam to nie reaguje. Sama przyjemność. Wiedziałaby o tym, jakby choć raz mnie posłuchała. Teraz spróbuję inaczej. Może się skusi.
- Brudasie ukochany! Oszalałaś? – Zaśmiała się, gdy wskoczyłam na nią, tym samym brudząc ją cudowną mazią.
Ona musi mnie tak kochać. Nie umie się na mnie gniewać, choćby chciała. Zawsze reaguje śmiechem na moje wygłupy. Nawet teraz położyła się na trawie i w końcu pozwoliła mi pobrudzić siebie i ją. A ja kocham ją, za to wszystko, co dla mnie robi.

- Czy możesz nie wąchać tych kup? – zapytała pani ostrym tonem.
Jaka kupa, co? Na pewno nie jest moja. Fuuu, przecież to na pewno jakaś czekoladka. Poza tym to tak ładnie pachnie. Ale jeśli to kupa to pewnie ten przystojniak Reksio ją robił. Jakbym chciała, żeby był tylko mój, ale pańcia mówi, że on nie jest dla mnie odpowiednią partią.
- Dziewczyno! Co za przyjemność...

Kurde kobieto, nie mów do mnie teraz tylko dawaj żarcie! - patrzę na moja Panią. Ta szczebiocze mi nad uchem jaki to jestem śliczniutki, fajniutki i że zaraz dostanę "amu papu" . Amu papu? Czy ona naprawdę myśli, że jestem jakimś niedorozwojem?
- Masz Bruno, jedz sobie - podała mi miskę.
Nareszcie! Co do.....no nie, znowu sucha karma? Yh, dobra w sumie mi się odechciało. Idę do pokoju. Moja Pani znowu siedzi na kanapie i ogląda te swoje kolorowe, migające obrazki w tym wielkim pudle pod ścianą. Położę się obok. O! Stopy! Powącham sobie... łee to nie był doby pomysł. Co ona tam ogląda? Ludzie są dziwni. Spędzają dużo czasu nieruchomo i oglądają jakieś dziwne rzeczy. Nigdy ich nie zrozumiem.
- Bruno....co tak śmierdzi?
Ups. Znowu będzie krzyczeć ale to nie moja wina!
- Bruno, Ty padalcu!
Padalcu? Jeszcze niedawno byłem śliczniutki i fajniutki!
- Znowu to zrobiłeś, jak mogłeś tak bezczelnie mnie zagazować!
No co? A Ty mnie możesz??
- Wypad mi z pokoju, już! Sio!
No i mnie wygoniła. A pierdziele, idę się walnąć na schody.

Kurde kobieto, nie mów do mnie teraz tylko dawaj żarcie! - patrzę na moja Panią. Ta szczebiocze mi nad uchem jaki to jestem śliczniutki, fajniutki i że zaraz dostanę "amu papu" . Amu papu? Czy ona naprawdę myśli, że jestem jakimś niedorozwojem?
- Masz Bruno, jedz sobie - podała mi miskę.
Nareszcie! Co do.....no nie, znowu sucha karma? Yh, dobra w sumie mi się odechciało....

Ona myśli, że mówię hau hau, a ja tak naprawdę mówię daj mi jeść. Miałem wielu właścicieli i ani jeden nie rozumiał co mówię. Oni chyba słyszą mnie inaczej. Ja ich rozumiem a oni mnie nie. Nie wiedzą, co chcę im przekazać. Chcę wyjść na dwór, a oni myślą, że chcę jeść. Ten świat a w sumie ludzie są pomerdani!

Ona myśli, że mówię hau hau, a ja tak naprawdę mówię daj mi jeść. Miałem wielu właścicieli i ani jeden nie rozumiał co mówię. Oni chyba słyszą mnie inaczej. Ja ich rozumiem a oni mnie nie. Nie wiedzą, co chcę im przekazać. Chcę wyjść na dwór, a oni myślą, że chcę jeść. Ten świat a w sumie ludzie są pomerdani!

"Tak, tak! Weź tą smycz, chcę pójść na spacer! Bardzo chciałbym siedzieć spokojnie, kiedy przypinasz mi smycz, ale jestem taki podekscytowany! Oj, przepraszam, nie chciałem Cię oślinić... Bramka... jest! Hej, przygodo! Niuch, niuch... Sisi tu była. Niuch - i Majka też. No, koleżko, nie szczekaj tak. Jesteś cwany, bo jesteś za ogrodzeniem. Takimi pieniaczami się nie interesuję. Panie, Pani, skręcamy! Jeszcze kilka kroków i... Tak! Wolność! Moi Państwo wiedzą, że nawet bez smyczy trzymam się blisko nich. Zbadamy teren, czy przybyło żabek, albo sarenek. Tutaj nowy kret się zadomowił. Za to ptasie gniazdo ma taką samą liczbę mieszkańców. Gdzie oni się schowali? Oh, znowu to samo. Myślą, że zdołają mnie przechytrzyć. Poszli w lewo! Tam, gdzie uwielbiam! Szybciej, szybciej, na pewno jeszcze nie wyschły, przecież wczoraj padało! Niuch, niuch... czuję wilgoć. Szybka analiza terenu. A teraz powoli - jedna łapa, druga... błogo... A teraz położymy się w tej wielkiej kałuży. Co Pani mówi? Że wczoraj mnie czesała? Że miałem taką białą krawatkę? Nieważne, teraz jest chwila relaksu w kąpieli błotnej. Dobrze, że ciągniki wyryły takie zagłębienia. A oni i tak się śmieją, jak zawsze! Tylko nie odchodźcie za daleko! Co ja widzę? Moja Pani mnie kocha i chce się poprzytulać? No to lecę! Tak, tak, po plecach Cię wycałuję i po włosach. Wyczochram się o Twoje nogi - po co zakładałaś jasne spodnie? I jeszcze Pan, za to, że mnie tak drapie cudownie! Ależ mają ubaw!" - Berneński pies pasterski.

"Tak, tak! Weź tą smycz, chcę pójść na spacer! Bardzo chciałbym siedzieć spokojnie, kiedy przypinasz mi smycz, ale jestem taki podekscytowany! Oj, przepraszam, nie chciałem Cię oślinić... Bramka... jest! Hej, przygodo! Niuch, niuch... Sisi tu była. Niuch - i Majka też. No, koleżko, nie szczekaj tak. Jesteś cwany, bo jesteś za ogrodzeniem. Takimi pieniaczami się nie...

Nareszcie,nareszcie już Pan otwiera drzwi i zaraz pójdziemy na spacer. Muszę się przygotować, więc wezmę smycz. Nie potrafię wytrzymać i skaczę po nim.
-Max nie dzisiaj. Miałem ciężki dzień.
Szybko pobiegłem po ulubioną piłeczkę,może się ze mną pobawi.
-Max zostaw mnie nie mam ochoty.
Smutny poszedłem do swojego legowiska i leżę.Słyszę znowu,że mój Pan kłóci się z żoną.Dlaczego Oni się kłócą może spacer by im pomógł?Lecę po smycz merdam ogonem i idę do nich.
-Max odejdź.Jeszcze Ty tutaj.
Poszedłem do legowiska i jestem smutny,ale kocham Pana nad życie.Czekam,aż wróci każdego dnia do domu.Jestem przy nim zawsze.Niestety On się na mnie wyżywa. Jestem jego przyjacielem na całe moje życie.

Nareszcie,nareszcie już Pan otwiera drzwi i zaraz pójdziemy na spacer. Muszę się przygotować, więc wezmę smycz. Nie potrafię wytrzymać i skaczę po nim.
-Max nie dzisiaj. Miałem ciężki dzień.
Szybko pobiegłem po ulubioną piłeczkę,może się ze mną pobawi.
-Max zostaw mnie nie mam ochoty.
Smutny poszedłem do swojego legowiska i leżę.Słyszę znowu,że mój Pan kłóci się z...