Dawno, dawno temu, a może wcale nie tak dawno? Za siedmioma górami, za siedmioma lasami, a może za siedmioma morzami? Nikt dokładnie nie wie gdzie, żyła sobie mała dziewczynka, która była bardzo samotna. Wszyscy omijali ją z daleka, wszyscy w okolicy obawiali się jej niezwykłej mocy. Mała Emma, bo tak miała na imię owa dziewczynka, miała niesamowite zdolności. Umiała panować nad zimą, potrafiła wywołać śnieżycę, a gdy tylko dotknęła czegoś swoimi dłońmi, zamieniała to w bryłę lodu. Biedna Emma była bardzo samotna, jej jedynymi przyjaciółmi były książki. Dziewczynka miała też bujną wyobraźnię, co rusz wymyślała nowe historie. Jej ulubioną opowieścią, była historia pewnego pirata z Nibylandii, który przeżywał dużo przygód, pirat miał szczere serce, pomagał innym, a dla swojej ukochanej zrobiłby wszystko. Emma pragnęła się zaprzyjaźnić z pewnym rodzeństwem, które wydawało się jej bardzo sympatyczne.
Gerda i Kaj mieszkali w pobliskiej wsi. Emma codziennie widziała ich jak, maszerują do szkoły. Niestety dzieci bardzo się jej bały, nazywali ją Księżniczką Śniegu. Pewnego dnia Emma postanowiła działać, gdy tylko ujrzała rodzeństwo, użyła swoich mocy. Gerda i Kaj byli przerażeni, wyzywali dziewczynkę i dokuczali jej. Dopiero gdy Emma ze łzami w oczach opowiedziała im o swojej samotności, dzieci się uspokoiły. Nieśmiało zapytali dziewczynkę, co lubi robić najbardziej, gdy wyznała im, że kocha książki, dzieci wesoło wykrzyknęły „ My też lubimy czytać”, od tej pory dzieci były nierozłączne. Emma nauczyła się panować nad mocą i zamieszkała ze swoimi przyjaciółmi. Księżniczka Śniegu, nie była już samotna.

Dawno, dawno temu, a może wcale nie tak dawno? Za siedmioma górami, za siedmioma lasami, a może za siedmioma morzami? Nikt dokładnie nie wie gdzie, żyła sobie mała dziewczynka, która była bardzo samotna. Wszyscy omijali ją z daleka, wszyscy w okolicy obawiali się jej niezwykłej mocy. Mała Emma, bo tak miała na imię owa dziewczynka, miała niesamowite zdolności. Umiała...

Dawno, dawno temu, w pewnej ubogiej wiosce żyło kochające się rodzeństwo: Jaś i Małgosia. Rodzice dzieci byli bardzo ubodzy i jedynie książek mieli pod dostatkiem, gdyż prowadzili niewielką księgarnie. Niestety księgarnia nie wytrzymała konkurencji z nowoczesnymi technologiami i treściami w których to obraz ma większe znaczenie niż tekst. Zrozpaczeni rodzice zamknęli interes i gorączkowo zastanawiali się jak wykarmić swoje dzieci.
-Powiem Ci co zrobimy- powiedziała żona do męża. Damy dzieciom trochę książek i wyślemy je do lasu. Powiemy im, że mogą wrócić dopiero wtedy, gdy sprzedadzą woluminy.
Następnego dnia rodzeństwo, zaopatrzone w ciężkie tomy literatury ruszyło do ciemnego lasu.
-Jasiu, już nie mogę- powiedziała w pewnym momencie Małgosia. Te książki są bardzo ciężkie, a poza tym boje się, że nie znajdziemy drogi powrotnej.
-Masz racje, Małgosiu. Obawiam się jednak, że już się zgubiliśmy- powiedział Jaś, który co jakiś czas rozrzucał kartki z jednej ze swoich powieści. Spróbujmy wrócić po śladach jakie zostawiłem- powiedział Jaś.
Niestety, większość z kartek zabrał wiatr lub zaciekawione zwierzęta i dzieci nie mogły znaleźć drogi powrotnej.
-Co teraz zrobimy?- zapytała zrozpaczona Małgosia.
-Nie wie…- przerwał Jaś, widząc nagle chatkę zrobioną ze słodyczy, która wznosiła się tuż obok.
-O rany Julek!! Zakrzyczało rodzeństwo i ruszyło by zjeść choć kawałek tego cuda.
Niestety radość nie trwa długo. Z chatki wyłoniła się czarownica, która natychmiast złapała dzieci i zamknęła je w klatkach. Gotując zupę, której głównym składnikiem miały być schwytane dzieci czarownica zauważyła, że Małgosia czyta jakąś książkę.
-Nie wolisz pograć na smartfonie?- powiedziała prześmiewczo.
-Lubimy czytać- odpowiedział za siostrę brat, a czarownica aż wzdrygnęła się słysząc zuchwałe słowa chłopca. Dziecko, które lubi czytać? Odrażające!
- A róbcie co chcecie…- wymruczała i odwróciła się od dzieci.
Małgosia czytała jednak bardzo wciągającą lekturę o fascynującym tytule „Jak otwierać zamki, sto praktycznych porad” i będąc pilnym i czytającym ze zrozumienie dzieckiem zastosowała się do porad z lektury, uwalniając siebie i swojego brata. Następnie, korzystając z nieuwagi złej kobiety, popchnęła ją do garnka, w którym sama miała wylądować. I tak dzieci uniknęły tragicznego losu, a z chatki uczyniły atrakcje turystyczną, którą odwiedzają setki gości. I żyli długo i szczęśliwie.

Dawno, dawno temu, w pewnej ubogiej wiosce żyło kochające się rodzeństwo: Jaś i Małgosia. Rodzice dzieci byli bardzo ubodzy i jedynie książek mieli pod dostatkiem, gdyż prowadzili niewielką księgarnie. Niestety księgarnia nie wytrzymała konkurencji z nowoczesnymi technologiami i treściami w których to obraz ma większe znaczenie niż tekst. Zrozpaczeni rodzice zamknęli...

Dawno, dawno temu. Pewnych świąt Bożego Narodzenia było bardzo zimno. Mała, biedna dziewczynka szła z gołą głową, zaśnieżonymi ulicami miasta. Nie miała domu, ani schronienia, jedynie książkę i zapałki. Namawiała przechodniów do kupna zapałek, by mieć pieniądze na coś do jedzenia. Ale nikt nie chciał ich od niej kupić.

W końcu dziewczynka była tak zmarznięta, że postanowiła się rozgrzać, używając zapałek i o zgrozo książki. Schowała się w bezwietrznym zaułku. Odgarnęła, gołymi dłońmi śnieg z ziemi. Położyła tam książkę i sięgnęła po zapałki. Gdy w końcu drżącymi z zimna dłońmi udało skrzesać się jej słaby płomyk, zbliżyła go do kartek książki.

I wtedy jak Dżinn z butelki pojawił się użytkownik Lubimy Czytać - chyba tylko cudem wyczuwając takie świętokradztwo, jak spalenie książki. Najpierw chciał zbić dziewczynkę i zabrać jej książkę. Ale potem zobaczył w jakim okropnym stanie jest to biedactwo, więc zabrał dziewczynkę i książkę do siebie by mogły się ogrzać.

Dawno, dawno temu. Pewnych świąt Bożego Narodzenia było bardzo zimno. Mała, biedna dziewczynka szła z gołą głową, zaśnieżonymi ulicami miasta. Nie miała domu, ani schronienia, jedynie książkę i zapałki. Namawiała przechodniów do kupna zapałek, by mieć pieniądze na coś do jedzenia. Ale nikt nie chciał ich od niej kupić.

W końcu dziewczynka była tak zmarznięta, że...

Dawno, dawno temu, gdy księżniczki nie miały tabletów a książęta nie siedzieli na Facebooku, w krainie za siedmioma górami i siedmioma rzekami żyła sobie zła królowa, co lubiła czytać. Była ona macochą pięknej Śnieżki, która czytać nie lubiła wcale. Tyle ile macocha była mądra, tyle Śnieżka głupia, a złość macochy, która bezskutecznie próbowała nauczyć niesforną pasierbicę liter, przyniosła jej sławę wiedźmy. Na szczęście dla księżniczki, znalazł się równie głupi książę, którego jedynym pragnieniem była oczywiście Śnieżka. Tylko przy niej mógł swobodnie mówić gdyż Śnieżka nie potrafiła samodzielnie myśleć a na wszystkie pomysły swego ukochanego reagowała westchnieniem zachwytu. Widząc to macocha ze złości rzuciła w księżniczkę książką a ta od nagłego uderzenia w głowę zemdlała i zamieniła się w Śpiącą Królewnę. Biedny książę, który również nigdy niczego w życiu nie przeczytał, nie wiedział, że wystarczyło królewnę pocałować, by ta otworzyła oczy (tak się składa, że przepis ten był dostępny właśnie w tej książce, którą Śnieżka dostała w łepetynę). Morał z tego taki, że lepiej książki czytać niż od książek ginąć. Głupota i ignorancja może skończyć się nagłą śmiercią. Wszelkie lekarstwo płynie z mądrości a mądrość z książek...

Dawno, dawno temu, gdy księżniczki nie miały tabletów a książęta nie siedzieli na Facebooku, w krainie za siedmioma górami i siedmioma rzekami żyła sobie zła królowa, co lubiła czytać. Była ona macochą pięknej Śnieżki, która czytać nie lubiła wcale. Tyle ile macocha była mądra, tyle Śnieżka głupia, a złość macochy, która bezskutecznie próbowała nauczyć niesforną pasierbicę...

Zakazane życzenie[bookLink]4061976|Zakazane życzenie[/bookLink]

Zakazane życzenie[bookLink]4061976|Zakazane życzenie[/bookLink]

 [bookCover]4061976|Zakazane życzenie[/bookCover]