Długo się zastanawiałam, czy wziąć udział w tym konkursie, bo to przecież nigdy nie wiadomo, jak z tym Internetem jest naprawdę! Mnóstwo pytań zadawałam sobie. A co, jeśli ktoś przypadkiem mnie rozpozna? A co, jeśli moje dane będą potem krążyły gdzieś w stratosferze? Bez żadnego wpływu z mojej strony? I jeszcze najważniejsze ze wszystkich: Co jeśli konkursy tutaj tak mi się spodobają, że będę chciała wziąć udział i w kolejnych? Ach, wciągająca i ryzykowna ta Sieć, cóż poradzić;)

Długo się zastanawiałam, czy wziąć udział w tym konkursie, bo to przecież nigdy nie wiadomo, jak z tym Internetem jest naprawdę! Mnóstwo pytań zadawałam sobie. A co, jeśli ktoś przypadkiem mnie rozpozna? A co, jeśli moje dane będą potem krążyły gdzieś w stratosferze? Bez żadnego wpływu z mojej strony? I jeszcze najważniejsze ze wszystkich: Co jeśli konkursy tutaj tak mi się...

Miałam kiedyś bardzo zły dzień. Mój chłopak mnie zostawił, a ja byłam w zupełnej rozsypce. Napisałam do przyjaciółki wiadomość "Tomasz mnie zostawił. Przyjdź, przytul mnie i zjedz ze mną lody, proszę. Potrzebuję Cię." Niestety z tego roztargnienia pomyliłam numery i w ostateczności wysłałam SMS-a, do mojego prywatnego trenera na siłowni. Myślałam, że spalę się ze wstydu. Nawet nie zdążyłam napisać, że to pomyłka gdy dostałam odpowiedź "Będę za 10 minut." Przyszedł i sprawił, że zapomniałam o Tomaszu. Później zakochałam się drugi raz - w moim trenerze. To była najlepsza pomyłka w moim życiu.

Miałam kiedyś bardzo zły dzień. Mój chłopak mnie zostawił, a ja byłam w zupełnej rozsypce. Napisałam do przyjaciółki wiadomość "Tomasz mnie zostawił. Przyjdź, przytul mnie i zjedz ze mną lody, proszę. Potrzebuję Cię." Niestety z tego roztargnienia pomyliłam numery i w ostateczności wysłałam SMS-a, do mojego prywatnego trenera na siłowni. Myślałam, że spalę się ze wstydu....

Najgłupszą rzeczą było postanowienie umówienia się na randkę przez jeden z portali randkowych...Nie wyobrażacie sobie mojego zdziwienia, kiedy na randce spotkałam swojego byłego chłopaka!!
Ale oczywiście musiałam zachować klasę i jedynie oświadczyłam mu, że nie musiał mnie zostawiać dla innej, to nie byłoby konieczności, żeby teraz umawiał się na randki z nieznajomymi przez internet!
To była moja druga randka przez internet, ale tym razem ostatnia!

Najgłupszą rzeczą było postanowienie umówienia się na randkę przez jeden z portali randkowych...Nie wyobrażacie sobie mojego zdziwienia, kiedy na randce spotkałam swojego byłego chłopaka!!
Ale oczywiście musiałam zachować klasę i jedynie oświadczyłam mu, że nie musiał mnie zostawiać dla innej, to nie byłoby konieczności, żeby teraz umawiał się na randki z nieznajomymi przez...

Oj doskonale pamiętam jeden niebezpieczny raz, kiedy sieć okazała się dla mnie koszmarem. Bardzo niechętnie wracam do tamtych wydarzeń, które po dziś dzień wywołują u mnie dreszcze.
Prowadziłam kiedyś blog, był dla mnie formą pamiętnika a ja miałam zaledwie 20 lat. Wydawało mi się, że jestem anonimową osobą, mającą swoje stałe grono czytelników. Kiedyś wśród komentujących pojawił się pewien Paweł- informatyk.. na początku zwyczajny facet, z czasem zaczął przesyłać mi również maile w których opowiadał o sobie. Przyznaję, że zaczęłam lubić naszą korespondencję, ale kiedy odmówiłam podania numeru telefonu zaczął być coraz bardziej nieprzyjemny.
Pomimo prób zerwania kontaktu i przeniesienia bloga pod inny adres - znalazł mnie. Zaczął grozić, gdy nie odpisywałam wpadał dosłownie w szaleńczy "wypluwacz" obelg mailowych. Nie wiem jak ale zdobył mój numer telefonu. Czułam, że zaczynam być w pułapce, ale czara goryczy przelała się w dniu, gdy pojawił się w mojej miejscowości i odwiedził sklep na moim osiedlu prosząc ekspedientkę o dokładny adres, ponieważ zginęłam w wypadku samochodowym a on przyjechał powiadomić moich rodziców.
To był moment kiedy nie mogłam ze strachu nabrać powietrza, na policji siedziałam jak skamieniała, w nocy nie mogłam spać, co chwilę sprawdzałam czy zamki w drzwiach są zamknięte..
A On zwyczajnie zniknął,policja w żaden sposób nie mogła Go namierzyć, dosłownie jakby nigdy ktoś taki nie istniał. Dostałam tylko jednego maila po tym incydencie - "uważaj na siebie".
Minęło tyle lat, a ja już nigdy nie odważyłam się na prowadzenie bloga, choć w tamtym okresie pamiętnik był mi bardzo potrzebny...

Oj doskonale pamiętam jeden niebezpieczny raz, kiedy sieć okazała się dla mnie koszmarem. Bardzo niechętnie wracam do tamtych wydarzeń, które po dziś dzień wywołują u mnie dreszcze.
Prowadziłam kiedyś blog, był dla mnie formą pamiętnika a ja miałam zaledwie 20 lat. Wydawało mi się, że jestem anonimową osobą, mającą swoje stałe grono czytelników. Kiedyś wśród komentujących...

założyłam konto na profilu społecznościowym, do tego zamieściłam tam zdjęcie z wakacji. Po 2 dniach stwierdziłam, ze chyba straciłam rozum w chwili dodawania zdjęcia i usunęłam profil. Nie mam zamiaru z nikim dzielić się moją prywatnością!

założyłam konto na profilu społecznościowym, do tego zamieściłam tam zdjęcie z wakacji. Po 2 dniach stwierdziłam, ze chyba straciłam rozum w chwili dodawania zdjęcia i usunęłam profil. Nie mam zamiaru z nikim dzielić się moją prywatnością!

Było to 1 kwietnia jakiś czas temu, kiedy miało się więcej pomysłów, niż rozumu.
Chciałam zrobić kawał mojej dobrej kumpeli, więc w tym celu założyłam fikcyjne konto na jednym z portali społecznościowych. Kumpela- na potrzeby historii niech ma na imię Ola, konto- coś w stylu "Kocham Olusię :*". No i tak z konta tego wysłałam do kumpeli kilka wiadomości, udając zakochanego i mającego obsesję na jej punkcie chłopaka. Starałam się nie przeginać, by nie wystraszyć mojej koleżanki, mimo to po któreś wiadomości z rzędu zadzwoniła do mnie wystraszona. Byłam w szoku, że doprowadziło ją to do takiego stanu. Ola wręcz płakała do słuchawki i spytała, czy pójdę z nią na policję, bo jakiś zboczeniec się do niej przyczepił i się boi. W skali od 1 do 10 było mi głupio na 20. Przez dwadzieścia minut próbowałam ją uspokoić i zastanowić się jak jej powiedzieć o mojej akcji. W końcu wyszło tak, że zakończyłyśmy rozmowę, a ja wciąż się nie przyznałam i gryzłam. Zaczęłam pisać do niej długą wiadomość przeprosinową, ale Ola była szybsza. Na ekraniku telefonu zobaczyłam treść "Wiem od początku od Kasi, że to ty do mnie pisałaś. Chciałam się odegrać". No tak... Wcześniej napisałam naszej wspólnej znajomej o moich planach. Nie wiem, co wtedy bardziej we mnie siedziało- ulga, czy złość. Dałam się nabrać, no ;).

Było to 1 kwietnia jakiś czas temu, kiedy miało się więcej pomysłów, niż rozumu.
Chciałam zrobić kawał mojej dobrej kumpeli, więc w tym celu założyłam fikcyjne konto na jednym z portali społecznościowych. Kumpela- na potrzeby historii niech ma na imię Ola, konto- coś w stylu "Kocham Olusię :*". No i tak z konta tego wysłałam do kumpeli kilka wiadomości, udając zakochanego...

Napisać cokolwiek na pewnym filmowym forum - ta zawsze głupota i zawsze kończy się kłótnią i irytacją(bo jakim prawem oczekuję, że ekranizacja ma coś wspólnego z książką!? I jak śmiem pisać, że książka była lepsza? Przecież film to inny rodzaj sztuki.).
A jednak to robię i wdaję się w dywagacje: czy wolno oczekiwać dobrej ekranizacji z niewyciętą całkowicie fabułą i zachowaniem tytułu?

Napisać cokolwiek na pewnym filmowym forum - ta zawsze głupota i zawsze kończy się kłótnią i irytacją(bo jakim prawem oczekuję, że ekranizacja ma coś wspólnego z książką!? I jak śmiem pisać, że książka była lepsza? Przecież film to inny rodzaj sztuki.).
A jednak to robię i wdaję się w dywagacje: czy wolno oczekiwać dobrej ekranizacji z niewyciętą całkowicie fabułą i...

Osobiście nigdy nie zrobiłam niczego głupiego w internecie. Staram się uniknąć umieszczania w internecie zdjęć, czy postów. Przynajmniej nie będe musiała niczego żałować.

Osobiście nigdy nie zrobiłam niczego głupiego w internecie. Staram się uniknąć umieszczania w internecie zdjęć, czy postów. Przynajmniej nie będe musiała niczego żałować.

Rodzice założyli Internet i tak zaczęła się przygoda z netem ich nastoletniej córki. Ta - jak to na początku - wniebowzięta, a zarazem zaskoczona możliwościami (m.in. łatwością nawiązywania znajomości), jakie stwarzało połączenie z siecią.
Jeden czat, poznanie fajnych ludzi, podanie numeru GG. Drugi czat, świetni użytkownicy, trzeba wymienić się GG. Później znowu to samo, bo przecież nie można z takimi miłymi osobami tracić kontaktu. To się może już więcej nie powtórzyć.
Co potem? Potem przy kolejnych rozmowach na popularnym komunikatorze - panika i wpadka za wpadką, bo Michał z Krakowa nie był z Krakowa, tylko z Łodzi. Ania nie miała 14 lat, tylko 17. A Piotrek nie miał siostry, był jedynakiem. Tylko jak można było to wszystko spamiętać przy takiej ilości osób i pisząc z kilkoma naraz? Wtedy miała ochotę zapaść się pod ziemię. Jak można było "klikać" z kimś kilkanaście minut i nie wiedzieć o nim podstawowych rzeczy? Była przerażona, bo nie wiedziała kto jest kim, nie pamiętała co ten ktoś już o sobie pisał, aż w końcu bała się o cokolwiek zapytać żeby nie wyjść na głupią.
Próbowała wyjść z takich sytuacji z głową, przepraszając i tłumacząc, że tyle się dzieje..
Wtedy dotarło do niej, że tak nie można. Zrozumiała, że zachłysnęła się Internetem i tym, co ma on do zaoferowania.

Rodzice założyli Internet i tak zaczęła się przygoda z netem ich nastoletniej córki. Ta - jak to na początku - wniebowzięta, a zarazem zaskoczona możliwościami (m.in. łatwością nawiązywania znajomości), jakie stwarzało połączenie z siecią.
Jeden czat, poznanie fajnych ludzi, podanie numeru GG. Drugi czat, świetni użytkownicy, trzeba wymienić się GG. Później znowu to samo,...

Ja dwa, a może trzy razy byłam zalogowana na Sympatii. Właściwie źle tego nie wspominam. Nie spotkała mnie krzywda. Tylko za ostatnim razem nadziałam się na faceta, który naciągnął mnie na kilka, może więcej niż kilka drogich sms-ów. Ja mam telefon na kartę i te wiadomości wprost zżarły mi kartę. Pamiętam jedno z pytań tego pana- Co ja sądzę o nowych Gwiezdnych Wojnach. Ten pan nie chciał się odczepić - nawet mu napisałam, że oskarżę go o stalking. Nie wiem, czy to, czy może to, że przestałam mu odpisywać spowodowało, że w końcu się odczepił.

Ja dwa, a może trzy razy byłam zalogowana na Sympatii. Właściwie źle tego nie wspominam. Nie spotkała mnie krzywda. Tylko za ostatnim razem nadziałam się na faceta, który naciągnął mnie na kilka, może więcej niż kilka drogich sms-ów. Ja mam telefon na kartę i te wiadomości wprost zżarły mi kartę. Pamiętam jedno z pytań tego pana- Co ja sądzę o nowych Gwiezdnych Wojnach. Ten...