10 lutego 2046 r. Nr 41 cena: 2,30 zł (w tym 8% VAT)
KSIĘŻYCOWA
21 tys. ofiar firmy Meidac
Zabudowania dzielnicy Luna projektu firmy Meidac po roku użytkowania okazały się nieszczelne. Między tlenociągami pojawiły się otwory, przez które przedostawał się pył księżycowy. Jego niewielkie ilości powodowały min. długotrwałe zapalenia płuc lub uszkodzenia rogówki w przypadku dostania się drobiny do oka. Odkąd konstrukcje firmy oddano do użytku tj. 4 lutego 2045 r. liczba poszkodowanych wynosi 21 tys. osób. Wszystkie ofiary przebywały w budynkach projektu firmy Meidac przynajmniej przez tydzień. Wszelkie objawy jak podrażnienie skóry, oczu, dróg oddechowych ignorowano, a nieszczelności wykryto podczas kontroli NASA. Zarząd firmy Meidac odpowie przed sądem, grozi mu kara pozbawienia wolności do lat 3. Uszkodzone budynki najpierw zostaną rozebrane, a potem ponownie wzniesione przez firmę Sioux, gdyż niemożliwe jest ich uszczelnienie.
Rodzi się pytanie, czy kolonizacja Księżyca powinna trwać dalej? Już na samym początku zasiedlania Srebrnego Globu było wiadomo, iż nie zdołamy uczynić pyłu księżycowego bezpiecznym. Wiele entuzjastów kolonizacji mówi, że nie ma powodów do zmartwień, gdyż to był tylko incydent, który nie powtórzy się w przyszłości. Jednak, czy incydentem można nazwać narażenie życia i zdrowia ponad 20 tys. osób?

10 lutego 2046 r. Nr 41 cena: 2,30 zł (w tym 8% VAT)
KSIĘŻYCOWA
21 tys. ofiar firmy Meidac
Zabudowania dzielnicy Luna projektu firmy Meidac po roku użytkowania okazały się nieszczelne. Między tlenociągami pojawiły się otwory, przez które przedostawał się pył księżycowy. Jego niewielkie ilości powodowały min. długotrwałe zapalenia płuc lub uszkodzenia rogówki w...

Myślę, że w dzisiejszych czasach mamy do czynienia z kolejną próbą manipulowania mediami. Dziennikarstwo - to prawdziwe i w miarę obiektywne - jest zatem bardzo potrzebne ludzkości. W przyszłości wydaje mi się, że o wiele większą rolę będzie grało tzw. dziennikarstwo obywatelskie. Dzięki najnowszej technologii już teraz każdy z nas może być twórcą mediów. Ważne jednak, by społeczeństwo mogło wyrażać w dalszy ciągu swoje opinie na każdy ważny czy mniej ważny temat. Inaczej - czego się obawiam - zamkną nam usta raz na zawsze i będziemy ludźmi pozbawionymi własnego zdania.

Myślę, że w dzisiejszych czasach mamy do czynienia z kolejną próbą manipulowania mediami. Dziennikarstwo - to prawdziwe i w miarę obiektywne - jest zatem bardzo potrzebne ludzkości. W przyszłości wydaje mi się, że o wiele większą rolę będzie grało tzw. dziennikarstwo obywatelskie. Dzięki najnowszej technologii już teraz każdy z nas może być twórcą mediów. Ważne jednak, by...

Za kolejne trzydzieści lat będzie swego rodzaju 'dziennikarstwo' aczkolwiek mianem dziennikarza będziemy nazywać siebie - nas samych. Człowiek za trzydzieści lat tak bardzo się rozwinie, iż co ranek jego mózg połączając się ze specjalnym brainstop'em (jeśli człowiek będzie chciał) od ręki przedstawi wiadomości ze świata i kraju. Do tego brainstop'u wiadomości dostarczać będą specjalni ludzie wykonujący zawód wiadomościarza. Technologia zmieni dziennikarstwo ale i życie każdego z nas niewyobrażalnie. Zawód typowego dziennikarza przejdzie do historii i będzie istnieć tylko w naszych wspomnieniach i książkach od historii.

Za kolejne trzydzieści lat będzie swego rodzaju 'dziennikarstwo' aczkolwiek mianem dziennikarza będziemy nazywać siebie - nas samych. Człowiek za trzydzieści lat tak bardzo się rozwinie, iż co ranek jego mózg połączając się ze specjalnym brainstop'em (jeśli człowiek będzie chciał) od ręki przedstawi wiadomości ze świata i kraju. Do tego brainstop'u wiadomości dostarczać...

Świat cały czas rozwija się i zaskakuje co raz to nowszą technologią o której kilkanaście lat temu jeszcze nikt nie marzył i w ogóle nie wierzył, że dożyje takich czasów gdzie będzie mógł wiedzieć niemal o wszystkim i każdym na całym świecie choćby przez źródło internetu.
Teraz to już codzienność, ale co będzie za 30 lat skoro dziś wydaje się że wszystko zostało osiągnięte??
Ostatnim medium które może zostać odkryte za jakiś czas to "nadzoratoras-dżipesowo-myśleniowy"
Wgląd do ludzkich myśli i zabranie im ostatniego poczucia intymności z pewnością doprowadzi, że dziennikarze będą mieć jeszcze więcej roboty, by przekazać światu rzetelne informacje zdobyte wprost z głowy obywatela kraju. Czy każdemu rodzącemu się dziecku zostanie wszczepiony taki "nadzoratoras" by żył z nim aż do śmierci będąc obiektem bezwzględnej inwigilacji?
Tego dowiemy się już w 2050 roku.

Świat cały czas rozwija się i zaskakuje co raz to nowszą technologią o której kilkanaście lat temu jeszcze nikt nie marzył i w ogóle nie wierzył, że dożyje takich czasów gdzie będzie mógł wiedzieć niemal o wszystkim i każdym na całym świecie choćby przez źródło internetu.
Teraz to już codzienność, ale co będzie za 30 lat skoro dziś wydaje się że wszystko zostało...

Nowoczesne technologie podbiły rynek.
Młode osoby nie często czytają prasę, słuchają radia i oglądają telewizję, ponieważ to wszystko mamy w jednym urządzeniu - smartfonie.

Moim zdaniem wszystkie te rzeczy są powoli wypierane przez nowoczesne maszyny.
Internet będzie nam służył jeszcze przez długi czas, ale i on kiedyś zostanie zastąpiony czymś innym - nic nie trwa wiecznie.
Wywiady można przeprowadzać przez internet - dlatego też wydaje mi się, że będzie to coraz bardziej zanikający zawód.

Nowoczesne technologie podbiły rynek.
Młode osoby nie często czytają prasę, słuchają radia i oglądają telewizję, ponieważ to wszystko mamy w jednym urządzeniu - smartfonie.

Moim zdaniem wszystkie te rzeczy są powoli wypierane przez nowoczesne maszyny.
Internet będzie nam służył jeszcze przez długi czas, ale i on kiedyś zostanie zastąpiony czymś innym - nic nie trwa...

Za trzydzieści lat dziennikarzy nikt nie będzie znał, nikt o niech nie będzie mówił, albo nawet nie będzie takiego zawodu, ponieważ ludzi zastąpią maszyny, roboty. Nie będzie gazet, bo po co jak każdy będzie miał internet, dotykowe telefony i inne gadżety. ludzie wieczorem nie będą czekać na wiadomości, czy rano chodzić do sklepu po gazetę. Wszystko będzie zamieszczane w internecie. Moim zdaniem tak przynajmniej będzie, ponieważ wydaje mi się, że do tego zmierza nasz świat. Mamy coraz więcej technologii, prowadzimy badania nad GMO. Technologia się rozwija, rozrasta i powoli uzależniamy się od niej. Za kilka lat nie damy rady bez niej żyć i funkcjonować. Oczywiście wszystko się jeszcze może zmienić, ale puki co uważam, że pismo ręczne, drukowane książki, gazety zanikną. Bo po co zajmować miejsce książkami, jak wolno je mieć w tablecie, urządzeniu mniejszym od jednej książki. Umrze pokolenie, które wychowało się ponad 50 lat temu, a tylko oni mają jeszcze problem z nową technologią. Tak więc gazety przestaną istnieć.

Za trzydzieści lat dziennikarzy nikt nie będzie znał, nikt o niech nie będzie mówił, albo nawet nie będzie takiego zawodu, ponieważ ludzi zastąpią maszyny, roboty. Nie będzie gazet, bo po co jak każdy będzie miał internet, dotykowe telefony i inne gadżety. ludzie wieczorem nie będą czekać na wiadomości, czy rano chodzić do sklepu po gazetę. Wszystko będzie zamieszczane w...

Rok 2047.
Wymiętoszona kartka przybita zakrwawionym gwoździem do drzewa :

"Były dziennikarz podejmie KAŻDĄ pracę. BŁAGAM. Nie jadłem od wielu dni. Moje dzieci płaczą po nocach z głodu. Mam 20 lat doświadczenia w redakcji gazety codziennej w dziale politycznym, ale w ostatnich latach zrobiłem korespondencyjny kurs hydrauliczny i spawalniczy, więc nie jestem tylko byłym gryzipiórkiem z dawno przeterminowaną datą przydatności do użycia. Mogę grabić liście, sprzątać biura albo wyprowadzać psy na spacer. ŻADNEJ pracy się nie boję. PROSZĘ dać mi szansę. Chcę na powrót stać się pełnoprawnym członkiem społeczeństwa.
Marian"

Rok 2047.
Wymiętoszona kartka przybita zakrwawionym gwoździem do drzewa :

"Były dziennikarz podejmie KAŻDĄ pracę. BŁAGAM. Nie jadłem od wielu dni. Moje dzieci płaczą po nocach z głodu. Mam 20 lat doświadczenia w redakcji gazety codziennej w dziale politycznym, ale w ostatnich latach zrobiłem korespondencyjny kurs hydrauliczny i spawalniczy, więc nie jestem tylko byłym...

Dziennikarstwo przyszłości będzie przenosić do rzeczywistości wirtualnej, a w zasadzie do wydarzeń w realnym czasie. Każdy z nas będzie miał specjalne okulary, a na nich ustawione interesujące go kanały lub gazety w formie 3D. Linijki wierszy będą przesuwać się w miarę czytania, bo urządzenie będzie śledzić ruchy gałek ocznych. Obok każdego artykułu znajdzie się postać dziennikarza, który w wersji audio będzie czytał treść artykułu. Nie będzie obrazków, a modele trójwymiarowe. To widz/czytelnik wybierze, czy chce oglądać transmisję prosto z miejsca danego wydarzenia. Po zdjęciu okularów czekać będzie powrót do realnego świata. Tylko czy ktoś w ogóle zechce wracać?

Dziennikarstwo przyszłości będzie przenosić do rzeczywistości wirtualnej, a w zasadzie do wydarzeń w realnym czasie. Każdy z nas będzie miał specjalne okulary, a na nich ustawione interesujące go kanały lub gazety w formie 3D. Linijki wierszy będą przesuwać się w miarę czytania, bo urządzenie będzie śledzić ruchy gałek ocznych. Obok każdego artykułu znajdzie się postać...

Przyszłość-nikt nie wie co nas w niej czeka, może nie będzie nam potrzebne dziennikarstwo...

Przyszłość-nikt nie wie co nas w niej czeka, może nie będzie nam potrzebne dziennikarstwo...

Nowe wynalazki, nowe formy wyrazu. Mieliśmy papierowe gazety tylko do czytania, potem relacje radiowe do słuchania, następnie telewizyjne do słuchania i oglądania. W końcu nadszedł internet i mamy krótkie niusy pojawiające się prawie na żywo, relacje amatorów jak my, tzw. dziennikarzy obywatelskich, bardziej i mniej obszerne i o różnym poziomie profesjonalizmu materiały składające się z najrozmaitszych form przekazu, z tekstu, nagrań audio i audiowizualnych, skanów dokumentów, wszystkiego, co do internetu dało się wepchnąć - tylko od użytkownika zależy kiedy i ile z tego przeczyta, obejrzy, wysłucha.
Co może być później?
Może stopniowe dołączanie bodźców dla pozostałych zmysłów? Nad kinem zapachowym podobno prace trwają już od dawna, jak to się upowszechni, to potem trafi i do sieci, także do relacji dziennikarskich. I koniec interwencji w brudnych sprawach, nikt nie będzie chciał oglądać materiałów o wysypiskach śmieci, chlewniach, strajku śmieciarzy.
Co dalej? Dotyk?
Koniec wtykania dziennikarskiego nosa wszędzie tam, gdzie można oberwać. Teraz dziennikarz ryzykuje dla oglądalności, dla kasy, czasem dla sprawy. Ale czy widz też zechce zaryzykować? A jak nie zechce, nie będzie oglądał (wąchał i dotykał), to po co nagrywać coś, co nieprzyjemne lub niebezpieczne?
Koniec dziennikarstwa śledczego i interwencyjnego, pozostaną hurraoptymistyczne relacje z tego co słodkie i milusie, z tego, czego oglądanie sprawia przyjemność i nie zagraża życiu widza.

Nowe wynalazki, nowe formy wyrazu. Mieliśmy papierowe gazety tylko do czytania, potem relacje radiowe do słuchania, następnie telewizyjne do słuchania i oglądania. W końcu nadszedł internet i mamy krótkie niusy pojawiające się prawie na żywo, relacje amatorów jak my, tzw. dziennikarzy obywatelskich, bardziej i mniej obszerne i o różnym poziomie profesjonalizmu materiały...