- Dobranoc, kochanie - Monika, matka Karoliny całuje ją w czółko przed snem i wychodzi z pokoju, zostawiając lekko uchylone drzwi.
Westchnęła ciężko i poszła się wyszykować do snu.
Gdy wreszcie wykąpana i zrelaksowana, podeszła do łóżka i siadając wzięła do ręki telefon.
Spojrzała na wyświetlacz telefonu. Widniało na nim zdjęcie jej, Karoliny, gdy miała 3latka, i Marek, który trzymał ją na rękach.
Poczuła wilgoć w oczach.
- "Ile to czasu minęło, od twojego wyjazdu zagranice?" - zapytała sama siebie w myślach. Choć dobrze wiedziała, że to trwa już trzy lata, i przyjeżdża raz na miesiąc, na weekend, jest dla niej, a przede wszystkim Karolinki niewystarczające.
Wybrała do niego numer, i słuchała sygnału, oczekując na usłyszenie głosu męża. Już myślała, że nie odbierze, co byłoby dziwne, gdy usłyszała jego głos.
- Moni - rozpływała się w jego głosie - Myślałem, że już zapomniałaś.
- Nigdy, nie zapominam zadzwonić - usłyszała szmer po drugiej stronie i... chichot? - Marek, jesteś w domu?
- Oczywiście, że tak. Wiesz, że muszę wcześnie wstać do pracy.
- A... Jest tam ktoś z tobą? - nie wie skąd przyszło jej to na myśl.
- Jak mogło Ci to przyjść do głowy? Leżę w łóżku, przy ściszonym telewizorze.
- Wiem. Przepraszam...
- Kochanie, za bardzo się przejmujesz - usłyszała, że martwi się o nią, zrobiło jej się głupio.
- Ja wiem, ale pamiętasz jak było z Natalią i Karolem.
- My to nie oni.
Przytaknęła, ale po chwili odpowiedziała wiedząc, że przecież tego nie mógł widzieć.
Znowu ten szmer.
- Muszę kochanie kończyć - ziewnął - Rano trzeba wstać. Kocham Cię.
- Ja Ciebie też, bardzo - wyłączył się.

Monika, bardzo kochała Marka, on też ją bardzo kochał. Marek nie mógłby ją zdradzić.
Przez co nie potrafiła sobie wyobrazić, kobiety, która właśnie leżała w łóżku jej męża i tuliła, całowała i kochała się z nim, gdy ona z powodu dzielących ich kontynentów nie była w stanie mu tego dać. Mogłoby się wydawać, że to nigdy nie wyjdzie na jaw. Lecz kiedyś nadejdzie czas, gdzie nie będzie mogła już wytrzymać dzielących ich kilometrów, przez co kiedyś powie mu by zrezygnował z pracy zagranicą, i tym samym się dowie. Bo kobieta, która sypiała z jej mężem, była w ciąży. A zdrada w końcu wyjdzie na jaw.

- Dobranoc, kochanie - Monika, matka Karoliny całuje ją w czółko przed snem i wychodzi z pokoju, zostawiając lekko uchylone drzwi.
Westchnęła ciężko i poszła się wyszykować do snu.
Gdy wreszcie wykąpana i zrelaksowana, podeszła do łóżka i siadając wzięła do ręki telefon.
Spojrzała na wyświetlacz telefonu. Widniało na nim zdjęcie jej, Karoliny, gdy miała 3latka, i Marek,...

Stałam, a właściwie to czekałam w tym samym miejscu, co zawsze w piątki o 14.20. Trener kończył wtedy ostatnią lekcję. Nie spotykamy się. Jeszcze. Broni się przed naszą miłością, ale ja i tak wiem swoje. Wkrótce i tak będziemy razem.
Wyszedł. Idealny jak zawsze. Miał potargane włosy, czarny podkoszulek opinający się na jego muskułach. OMG, jaki on jest cudowny.
No nic, kiedy wszyscy wyszli zaczęłam działać. W swoim najlepszym stroju, z błyszczącą szminką na ustach podeszłam długo trenowanym krokiem i zarzuciłam na plecy świeżo skręcone loki. Delikatnie rozwarłam usta i położyłam mu dłoń na ramieniu.
Spojrzał na mnie. A jego wzrok sprawia, że nawet największym kujonkom plącze się język (oczywiście gdyby raczył je jakimś zaszczycić). Dotknął mojej ręki. Popatrzył mi w oczy. Świat wokół przestał istnieć. Wiedział czego chcę, czego pragnę.
Odwrócił się. Przerwał kontakt. Wychodząc powiedział tylko, jakby od niechcenia "za młoda".
I wyszedł.
Tak po prostu!
Ale on i tak mnie kocha. A różnica wieku? Dla nas nie ma barier nie do pokonania.

Stałam, a właściwie to czekałam w tym samym miejscu, co zawsze w piątki o 14.20. Trener kończył wtedy ostatnią lekcję. Nie spotykamy się. Jeszcze. Broni się przed naszą miłością, ale ja i tak wiem swoje. Wkrótce i tak będziemy razem.
Wyszedł. Idealny jak zawsze. Miał potargane włosy, czarny podkoszulek opinający się na jego muskułach. OMG, jaki on jest cudowny.
No nic,...

Z pamiętnika:
18 sierpnia 2014
Huśtawka emocjonalna...
Przyjechał znów o stałej porze, burząc mój spokój i przewracając moje życie na nowo. To, co postanowiłam przez te 2 tygodnie nieprzespanych i przepłakanych nocy poszło w drobny mak. Tak bardzo jak go kocham, tak go nienawidzę. Nienawidzę tego, co ze mną robi, tej miłosnej manipulacji. Lecz ja naiwna wciąż wierzę, że zostawi ją dla mnie. Ją i dzieci. Wiem, że to okrutne, jednak, gdy jest ze mną, nie widzę świata poza nim. Całe 14 dni spędziłam na rozmyślaniach wyobrażając sobie jak spaceruje z nią za rękę po molo, jak bawi się z dziećmi, budując z nimi zamki z piasku na plaży... Bijąc się z myślami, pełna wątpliwości, że tak nie można! Nie można rozbijać rodziny kierując się samolubnie własnym szczęściem. Tak bardzo jak go nienawidzę, tak go jednak kocham... I nie potrafię odejść.
(...)
15 lipiec 2016
SZCZĘŚLIWA!!
Jestem upojona szczęściem, choć nie wypiłam ani grama alkoholu. Wczoraj Mu powiedziałam, że noszę w sobie Jego dziecko. Porwał mnie w ramiona mówiąc, że jest to najpiękniejszy prezent jaki mógł dostać od życia. Wróciłam wspomnieniami 2 lata wstecz, dumna i szczęśliwa, że znalazłam w sobie siłę i postanowiłam odejść.

Z pamiętnika:
18 sierpnia 2014
Huśtawka emocjonalna...
Przyjechał znów o stałej porze, burząc mój spokój i przewracając moje życie na nowo. To, co postanowiłam przez te 2 tygodnie nieprzespanych i przepłakanych nocy poszło w drobny mak. Tak bardzo jak go kocham, tak go nienawidzę. Nienawidzę tego, co ze mną robi, tej miłosnej manipulacji. Lecz ja naiwna wciąż wierzę, że...

Ludzie mogą sobie mówić co chcą, a ja tak bardzo jego kocham. To co z tego, że Ahmed jest muzułmaninem? Właśnie czekam na niego z obiadem i wspaniałą wiadomością, jestem w ciąży. Rodzice nie będą zachwyceni, ani rodzina. Ale muszą to zaakceptować, a reszta? Co mnie obchodzi zdanie innych, skoro to jest moje życie. Wiem, co się mówi o muzułmanach, ale Ahmed nie jest terrorystą, jest moim ukochanym. Nagle chochelka wypada mi z ręki, ot tak po prostu. Czuję ukłucie w sercu. Coś się stało! Dzwoni telefon, obcy numer.
-Tak słucham?- odpowiadam nieśmiało.
-Dzień dobry, Pani narzeczony jest w szpitalu na OIOM-ie został dotkliwie pobity. Może nie przeżyć, proszę przyjechać.
Lecę, niecierpliwie biegnę do szpitala. Nie zdążyłam mu powiedzieć o dziecku, jestem w szoku. Zostaję wpuszczona na OIOM. Na widok Ahmeda czuję ból w brzuchu, o nie! Moje dziecko. Padam na ziemię. Straciłam cały swój świat i to tylko dlatego, że moją miłością jest Arab.

Ludzie mogą sobie mówić co chcą, a ja tak bardzo jego kocham. To co z tego, że Ahmed jest muzułmaninem? Właśnie czekam na niego z obiadem i wspaniałą wiadomością, jestem w ciąży. Rodzice nie będą zachwyceni, ani rodzina. Ale muszą to zaakceptować, a reszta? Co mnie obchodzi zdanie innych, skoro to jest moje życie. Wiem, co się mówi o muzułmanach, ale Ahmed nie jest...

Ludzie mogą sobie mówić co chcą, a ja tak bardzo jego kocham. To co z tego, że Ahmed jest muzułmaninem? Właśnie czekam na niego z obiadem i wspaniałą wiadomością, jestem w ciąży. Rodzice nie będą zachwyceni, ani rodzina. Ale muszą to zaakceptować, a reszta? Co mnie obchodzi zdanie innych, skoro to jest moje życie. Wiem, co się mówi o muzułmanach, ale Ahmed nie jest terrorystą, jest moim ukochanym. Nagle chochelka wypada mi z ręki, ot tak po prostu. Czuję ukłucie w sercu. Coś się stało! Dzwoni telefon, obcy numer.
-Tak słucham?- odpowiadam nieśmiało.
-Dzień dobry, Pani narzeczony jest w szpitalu na OIOM-ie został dotkliwie pobity. Może nie przeżyć, proszę przyjechać.
Lecę, niecierpliwie biegnę do szpitala. Nie zdążyłam mu powiedzieć o dziecku, jestem w szoku. Zostaję wpuszczona na OIOM. Na widok Ahmeda czuję ból w brzuchu, o nie! Moje dziecko. Padam na ziemię. Straciłam cały swój świat i to tylko dlatego, że moją miłością jest Arab.

Ludzie mogą sobie mówić co chcą, a ja tak bardzo jego kocham. To co z tego, że Ahmed jest muzułmaninem? Właśnie czekam na niego z obiadem i wspaniałą wiadomością, jestem w ciąży. Rodzice nie będą zachwyceni, ani rodzina. Ale muszą to zaakceptować, a reszta? Co mnie obchodzi zdanie innych, skoro to jest moje życie. Wiem, co się mówi o muzułmanach, ale Ahmed nie jest...

Dorota spotykała się z Markusem już od roku. Poznali się w Niemczech i od pierwszego spotkania coś między nimi zaiskrzyło.
- Nie ma między wami przyszłości. Jesteście z różnych światów- próbował po raz kolejny wtrącać się ojciec.
- Kocham Markusa a on kocha mnie. Nie rozdzielicie nas przez swoje uprzedzenia- Dziewczyna zmierzyła ojca twardym spojrzeniem.
- To jest Niemiec! Wiesz, co oni robili w czasie wojny.
- Znowu zaczyna się szufladkowanie ludzi do jednej kategorii- Dorota pokręciła głową. Zrozum, że Markus nie jest winny temu co zrobili jego przodkowie. I przyjmij do wiadomości, że wyjdę za Markusa bez względu na to czy to Ci się podoba czy nie.
- Co powiedzą Twoi dziadkowie- Ojciec pokręcił głową z rezygnacją.
- Kocham moich dziadków, ale oni za mnie życia nie przeżyją. Markus jest dobrym i kochającym człowiekiem. Może kiedyś zrozumiesz, że ludzi się nie skreśla ot tak ze względu na ich pochodzenie!.

Dorota spotykała się z Markusem już od roku. Poznali się w Niemczech i od pierwszego spotkania coś między nimi zaiskrzyło.
- Nie ma między wami przyszłości. Jesteście z różnych światów- próbował po raz kolejny wtrącać się ojciec.
- Kocham Markusa a on kocha mnie. Nie rozdzielicie nas przez swoje uprzedzenia- Dziewczyna zmierzyła ojca twardym spojrzeniem.
- To jest Niemiec!...

-Tato nie zmienię zdania. Ja ją kocham. Zamieszkamy razem.
-Co Ty wiesz o życiu. To nie jest miłość. To jest choroba.
-Dlaczego się tak uparłeś? Czy dziadkowie zabronili Ci związać się z mamą? Nie. Więc dlaczego ty mi tak wszystko utrudniasz?
-Nie porównuj tych sytuacji! Jeśli się do niej wprowadzisz, stracisz ojca!
-Dlaczego? Ty mamę kochałeś, ja kocham Adę. W czym jest gorsza? Czego jej brakuje?
-Czego jej brakuje?! Jeszcze pytasz?!
-Tak!
-Córeczko, twojej Adzie brakuje... Ona nie jest mężczyzną!
-A ty, ty jesteś homofobem i nie zależy ci na moim szczęściu.

-Tato nie zmienię zdania. Ja ją kocham. Zamieszkamy razem.
-Co Ty wiesz o życiu. To nie jest miłość. To jest choroba.
-Dlaczego się tak uparłeś? Czy dziadkowie zabronili Ci związać się z mamą? Nie. Więc dlaczego ty mi tak wszystko utrudniasz?
-Nie porównuj tych sytuacji! Jeśli się do niej wprowadzisz, stracisz ojca!
-Dlaczego? Ty mamę kochałeś, ja kocham Adę. W czym jest...

Tomku Kocham Cię ale niestety nie możemy być razem niemamy takiego prawa moi rodzice nie zaakceptują Ciebie, bo twój brat jest gejem a Twoi nigdy nie przekonają się do mnie, bo jestem katolickiego wyznania a nie prawosławnego tak jak Wy. Nasze uczucie nie wytrzyma tej szarpaniny, będziemy się krzywdzić nawzajem, więc lepiej teraz powiedzieć sobie dowiedzenia i mieć piękną przeszłość naszą przeszłość, niż bolesną teraźniejszość . Napewno znajdziesz kobietę, która również Cię pokocha a przede wszystkim będzie tego samego wyznania co Ty, bo tu sama miłość niestety nie wystarczy (...). Powodzenia

Tomku Kocham Cię ale niestety nie możemy być razem niemamy takiego prawa moi rodzice nie zaakceptują Ciebie, bo twój brat jest gejem a Twoi nigdy nie przekonają się do mnie, bo jestem katolickiego wyznania a nie prawosławnego tak jak Wy. Nasze uczucie nie wytrzyma tej szarpaniny, będziemy się krzywdzić nawzajem, więc lepiej teraz powiedzieć sobie dowiedzenia i mieć piękną...

Katarzyna była w związku z Adamem od bardzo dawna, każdy kto ich zna mówi, że między nimi jest czysta miłość.Pomimo wielu przeszkód byli obok siebie. Ich kłótnie nie trwały długo. Pasowali do siebie. Nie przeszkadzało im to, że jedno pochodzi z bogatej rodziny, a drugie z biedniejszej. Rodzice chłopaka i dziewczyny nie mieli nic do tego związku, chodziło tylko o to żeby mieli wykształcenie. Codziennie widzieli się na uczelni.
Po męczącym dniu Kasia poszła do swojego chłopaka. Jak zawsze została dobrze przyjęta i obdarzona najsmaczniejszym jedzeniem pod słońcem. Dziewczyna jednak zauważyła coś w oczach matki Adama, kiedy ona patrzyła na nastolatka.Smutek? Żal? Coś tu nie grało. Kat (mówili tak do niej bliscy) zapytała się o co chodzi. Nastała cisza, która wróżyła najgorsze. Spytała jeszcze raz. Odpowiedziała matka chłopaka, że ciężka jest sytuacja w Polsce, nie mają jak wyżyć za jej wypłatę oraz alimenty. Musieli wyjechać, bo znalazła dobrze płatną prace w USA. Dziewczyna i chłopak trzymali się tego samego zdania, że miłość na odległość nie istnieje. Katarzyna, pomimo tego, że ma bogatą rodzinę nie mogła jechać z ukochanym, bo ma po ukończeniu studiów, prowadzić rodzinną firmę. Dla zakochanych było to okropne rozstanie.

Katarzyna była w związku z Adamem od bardzo dawna, każdy kto ich zna mówi, że między nimi jest czysta miłość.Pomimo wielu przeszkód byli obok siebie. Ich kłótnie nie trwały długo. Pasowali do siebie. Nie przeszkadzało im to, że jedno pochodzi z bogatej rodziny, a drugie z biedniejszej. Rodzice chłopaka i dziewczyny nie mieli nic do tego związku, chodziło tylko o to żeby...

Nie mogłam powstrzymać łez, ludzie są okropni. Położyłam mu dłoń na spuchniętym policzku.
-Zobaczysz, przeprowadzimy się gdzieś indziej, gdzie będzie lepiej, będziemy szczęśliwi...
-Nie-ujął moją dłoń.-Nie pozwolę, żeby coś ci się stało przeze mnie.
-Ale to nie twoja wina! Kolor skóry nie ma żadnego znaczenia!-Przyłożyłam mu lód do twarzy.
-Kocham Cię. Dobranoc-uśmiechnął się nieporadnie i skierował w stronę sypialni.
Nie potrafiłam zasnąć. Usiadłam w fotelu z książką. Zasnęłam po 2 godzinach. Kiedy się obudziłam zastałam pustkę w szafie, łóżku, sercu. Odszedł... Tak po prostu.

Nie mogłam powstrzymać łez, ludzie są okropni. Położyłam mu dłoń na spuchniętym policzku.
-Zobaczysz, przeprowadzimy się gdzieś indziej, gdzie będzie lepiej, będziemy szczęśliwi...
-Nie-ujął moją dłoń.-Nie pozwolę, żeby coś ci się stało przeze mnie.
-Ale to nie twoja wina! Kolor skóry nie ma żadnego znaczenia!-Przyłożyłam mu lód do twarzy.
-Kocham Cię. Dobranoc-uśmiechnął...