Nienawidzę dzisiejszego świata, w którym trzeba być normalnym i nie mówić o swoich problemach, aby przeżyć. Sama mam wieki problem- jestem nieśmiała i nie mam przyjaciół. Życie bez kłamstw, strachu i fałszywego uśmiechu byłoby o wiele łatwiejsze. Gdyby jednak zmiana nastąpiła drastycznie doszłoby do wielu konfliktów, ponieważ ludzie nie są przyzwyczajeni do prawdy. Nauczyli się kłamać i już nie mogą bez tego żyć. Niemniej jednak bardzo chciałabym żyć w takim świcie.

Nienawidzę dzisiejszego świata, w którym trzeba być normalnym i nie mówić o swoich problemach, aby przeżyć. Sama mam wieki problem- jestem nieśmiała i nie mam przyjaciół. Życie bez kłamstw, strachu i fałszywego uśmiechu byłoby o wiele łatwiejsze. Gdyby jednak zmiana nastąpiła drastycznie doszłoby do wielu konfliktów, ponieważ ludzie nie są przyzwyczajeni do prawdy. Nauczyli...

Gratuluję laureatom! Teraz, gdy pył bitewny opadł, chciałam pociągnąć ten wątek jeszcze trochę, bo moim zdaniem jest niezwykle ciekawy. Jedyne zauważalne konsekwencje, jakie przychodziły mi do głowy (i z tego co widzę większości konkursowiczów) dotyczyły spraw dość banalnych, tymczasem sądzę, że taki świat zmieniłby naszą mentalność w sposób, którego nawet sobie nie wyobrażamy. To temat na opasłą powieść. Chciałabym, żeby coś takiego napisał autor "Futu.re" (niekoniecznie autor "Metra":) ), żeby opisano świat bez kłamstw w brutalny, bezkompromisowy sposób, na szeroką skalę, patrząc z różnych punktów widzenia i ukazując różne konsekwencje i różne postawy...

Co o tym sądzicie? A może znacie jakieś książki, które z sukcesem mierzą się z tym tematem?

Gratuluję laureatom! Teraz, gdy pył bitewny opadł, chciałam pociągnąć ten wątek jeszcze trochę, bo moim zdaniem jest niezwykle ciekawy. Jedyne zauważalne konsekwencje, jakie przychodziły mi do głowy (i z tego co widzę większości konkursowiczów) dotyczyły spraw dość banalnych, tymczasem sądzę, że taki świat zmieniłby naszą mentalność w sposób, którego nawet sobie nie...

Dziękuję :)

Dziękuję :)

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Niecierpliwa
sloneczko89
_-Banita-_
Sylwia
Goga

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Niecierpliwa
sloneczko89
_-Banita-_
Sylwia
Goga

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Myślę sobie, że powiem co mnie leży na sercu - stwierdził Joel.
Prawda będzie bolesna, ale nie umiem sobie z tym poradzić. Czy moje wyznanie prawdy zmieni moje życie? - powiedziałam z lekkim niedowierzaniem.
Rzeczywistość była interesująca, gdyż zrealizowałyby się myśli wszystkich ludzi.

Myślę sobie, że powiem co mnie leży na sercu - stwierdził Joel.
Prawda będzie bolesna, ale nie umiem sobie z tym poradzić. Czy moje wyznanie prawdy zmieni moje życie? - powiedziałam z lekkim niedowierzaniem.
Rzeczywistość była interesująca, gdyż zrealizowałyby się myśli wszystkich ludzi.

Tyle mądrych, filozoficznych odpowiedzi... że chyba już wystarczy ;)
Kamera. Akcja.

- Dzień średni, poproszę trzy bułki po 63 grosze. Nawiasem mówiąc, trochę chyba przesadzacie z tą ceną.
- Dzień fatalny. Ależ proszę sobie samej piec albo chleb kupować, łaski mi pani nie robi. Mogę być winna grosika? I tak nie oddam.
- Gdyby to ode mnie zależało, nie mogłaby pani. Ale i tak pani nie ma, więc muszę się zgodzić. Dziękuję, do widzenia.
- Zapraszam ponownie!
…
- O, pani sąsiadka, jak niemiło panią widzieć! Te pani bachory drą się tak, że nie idzie pospać w niedzielę. Jak życie?
- Panią również, kochana, panią również. Życie doskonale - odkąd kupiłam zatyczki do uszu, nie muszę już słuchać ani krzyków moich małych potworków, ani pani walenia w sufit. Mam nadzieję, że rozerwą się pani te reklamówki.
- Muszę uderzać głośniej. Do nieszybkiego zobaczenia!
- Do nieszybkiego!
…
- Heniu, nie uwierzysz, kogo spotkałam! Tę bezczelną Alę spod piątki! Wyobraź sobie, że ta…
- Baśka, daj spokój, przecież i tak cię nie słucham. Kupiłaś paluszki?
- No tak. Zapomniałam, że ja nie mam męża, tylko otchłań bez dna. W której słychać tylko obijające się o siebie spadające paluszki. Kupiłam.
- Zuch-żonka!
…
- Ola, odrobiłaś już lekcje?
- Nie, mamusiu.
- To na co czekasz? Raz-dwa!
- Ale po co mam marnować swój czas, skoro Aga wszystko odrobiła i jutro da mi spisać!
- Wiesz, że to sprytnie, kochanie? Ale co powiesz, jak pani zapyta, czy sama liczyłaś?
- Że nie. Powiem, że spisałam od Agi i że mamusia uważa, że jestem sprytna!

Tyle mądrych, filozoficznych odpowiedzi... że chyba już wystarczy ;)
Kamera. Akcja.

- Dzień średni, poproszę trzy bułki po 63 grosze. Nawiasem mówiąc, trochę chyba przesadzacie z tą ceną.
- Dzień fatalny. Ależ proszę sobie samej piec albo chleb kupować, łaski mi pani nie robi. Mogę być winna grosika? I tak nie oddam.
- Gdyby to ode mnie zależało, nie mogłaby pani. Ale i...

Nie ma co się oszukiwać.Kłamiemy,żeby uchronić własny tyłek i nie ponosić konsekwencji za swoje czyny.Ale jest też tak, kiedy kłamiemy mając "dobre intencje",bo nie chcemy,aby ktoś z naszych bliskich cierpiał po wyznaniu mu prawdy. Osobiście nie wyobrażam sobie takiego świata,w którym każdy mówi prawdę i jest szczery do bólu.Wiadomo, uczciwość popłaca,a skrywanie prawdy prędzej czy później wyjdzie na jaw - i chodzi mi o sytuacje typu przestępstwo,zdrada,itp. Nie potrafiłabym jednak powiedzieć mamie,że obiad, który przygotowywała cały dzień jest niesmaczny, siostra przytyła jakieś trzy kilo i nie wygląda już tak dobrze,a przyjaciółka, która przez pół roku zbierała pieniądze na wymarzoną sukienkę prezentuje się w niej tragicznie.Rzeczywistość zawsze będzie przesiąknięta kłamstwem, większym lub mniejszym. Sama też uważam,że czułabym się lepiej, gdybym nie wiedziała o kilku tajnych sekretach dotyczących bliskich mi osób-żyłabym wtedy spokojnie w błogiej niewiedzy.
Już nie raz przekonałam się, co tak naprawdę ludziom leży na sercu. Wystarczy kilka piw, trzy drinki, i osoba, o której myślałam, że wiem wszystko, nagle staje się kimś innym. Szczera do bólu, rozgadana, nie zwraca uwagi na to, że jej uwagi i docinki sprawiają przykrość. Oschła, niemiła. Ogólnie rzecz biorąc, nie fajnie. Jednak następnego dnia wszystko jest w porządku, cicha, grzeczna, taka, jaką poznałam i jaką myślałam, że jest. Czy świat prawdy i szczerości byłby lepszy, czy lepiej pozostać w słodkiej niewiedzy?

Nie ma co się oszukiwać.Kłamiemy,żeby uchronić własny tyłek i nie ponosić konsekwencji za swoje czyny.Ale jest też tak, kiedy kłamiemy mając "dobre intencje",bo nie chcemy,aby ktoś z naszych bliskich cierpiał po wyznaniu mu prawdy. Osobiście nie wyobrażam sobie takiego świata,w którym każdy mówi prawdę i jest szczery do bólu.Wiadomo, uczciwość popłaca,a skrywanie prawdy...

Zmęczony pracownik nie był na siłach dalej wykonywać swojej pracy. Poszedł do biura szefa. Otworzył drzwi i usiadł na krześle.
- Dzień dobry szefie, mam problem. Mógłbym się nieco wcześniej zwolnić dzisiaj? Nie jestem na siłach, żeby pracować przez kolejne dwie godziny.
- Przejdźmy się do pracowników.
Znaleźli się na hali pracowniczej. Szef popatrzył na jedną z pracujących osób.
- Jarek, jak się dzisiaj trzymasz?
- Bardzo dobrze szefie.
- Byłbyś w stanie dzisiaj zrobić nadgodziny za niego? - Wskazał na zmęczonego pracownika.
- Jestem na siłach, jednak mi się nie chce.
- Nie ma nie chce mi się, norma musi być zrobiona. Jemu potrącę pensję i tę kwotę wręczę tobie.

Zmęczony pracownik nie był na siłach dalej wykonywać swojej pracy. Poszedł do biura szefa. Otworzył drzwi i usiadł na krześle.
- Dzień dobry szefie, mam problem. Mógłbym się nieco wcześniej zwolnić dzisiaj? Nie jestem na siłach, żeby pracować przez kolejne dwie godziny.
- Przejdźmy się do pracowników.
Znaleźli się na hali pracowniczej. Szef popatrzył na jedną z pracujących...

W takiej rzeczywistości przetrwaliby tylko ludzie odporni psychicznie, dla których nie liczy się to, co mówią o nich inni oraz tacy, którzy mają w życiu szczęście i trafiają tylko na osoby im życzliwe. Wszyscy pozostali mieliby dosyć tej ogólnej szczerości już po jednym dłuższym spacerze, podczas którego dowiedzieliby się, co myślą o nich wszyscy mijani na ulicy obcy. A większość z nich niestety nie ma hamulców. Skrytykowaliby w drugim człowieku wszystko, począwszy od butów, przez sylwetkę i sposób poruszania się, aż po twarz. Tak, ludzie wprost uwielbiają komentować wygląd innych, choć większość z nich się zarzeka, że nic im do tego. No i wystarczy, że zrobisz coś nie po ich myśli, a już puszczają na ciebie w myślach taką wiązankę, której z pewnością nie chciałbyś usłyszeć w rzeczywistości. Gdyby każdy mówił to, co mu leży na sercu, wszechobecne bijatyki i awantury stałyby się codziennością. Ludzie skakaliby sobie do gardeł w szkole, w pracy, na uczelni, na ulicy. Ci odporniejsi psychicznie odpłacaliby pięknym za nadobne, a ci wrażliwi nabawiliby się głębokiej depresji. Właściwie trzeba by było znieść kary za obrazę uczuć religijnych czy głoszenie rasistowskich haseł, gdyż zabrakłoby miejsca w więzieniach. Zapanowałaby wreszcie prawdziwa wolność słowa, ale aż strach pomyśleć, jak wykorzystaliby tę sposobność ludzie pałający nienawiścią do innych, którzy bez przeszkód mogliby szerzyć swoje niebezpieczne ideologie oraz ilu zwolenników mogliby znaleźć w krótkim czasie.

W takiej rzeczywistości przetrwaliby tylko ludzie odporni psychicznie, dla których nie liczy się to, co mówią o nich inni oraz tacy, którzy mają w życiu szczęście i trafiają tylko na osoby im życzliwe. Wszyscy pozostali mieliby dosyć tej ogólnej szczerości już po jednym dłuższym spacerze, podczas którego dowiedzieliby się, co myślą o nich wszyscy mijani na ulicy obcy. A...

Jestem jak najbardziej za tym, by taki świat stał się rzeczywistością.
Dotychczas wszelkiej otwartości można doszukać się w świecie wirtualnym, w świecie w którym jesteśmy w stanie powiedzieć wszystko - bez konsekwencji z poczuciem satysfakcji.
Wiadomo, że prawda boli najbardziej dlatego dzięki tej wypowiadanej głośno, ludzie potrafiliby się z nią bardziej oswoić, dostrzegali by swoje braki i niedociągnięcia i pracowaliby nad sobą, a wiadomo od dawien dawna, że każda praca owocuje.

Jestem jak najbardziej za tym, by taki świat stał się rzeczywistością.
Dotychczas wszelkiej otwartości można doszukać się w świecie wirtualnym, w świecie w którym jesteśmy w stanie powiedzieć wszystko - bez konsekwencji z poczuciem satysfakcji.
Wiadomo, że prawda boli najbardziej dlatego dzięki tej wypowiadanej głośno, ludzie potrafiliby się z nią bardziej oswoić,...