Ktoś już dostał przesyłkę? Minęło kilka tygodni i cisza.

Ktoś już dostał przesyłkę? Minęło kilka tygodni i cisza.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Klakier
agnieszka2907
Alyss_Bez_Nazwiska
Setsuko
dwaburekoty1989

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Klakier
agnieszka2907
Alyss_Bez_Nazwiska
Setsuko
dwaburekoty1989

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Chciałabym być światowej sławy komikiem. Podczas pisania mojej biografii na pewno padłoby pytanie co jest najtrudniejsze w byciu komikiem. Odpowiedziałabym:

- Najgorsze jest to, że gdy próbuję być dla innych uszczypliwa i złośliwa, Ci się śmieją.

Chciałabym być światowej sławy komikiem. Podczas pisania mojej biografii na pewno padłoby pytanie co jest najtrudniejsze w byciu komikiem. Odpowiedziałabym:

- Najgorsze jest to, że gdy próbuję być dla innych uszczypliwa i złośliwa, Ci się śmieją.

Jeśli chodzi o mnie, to na pewno byłabym znana ze swoich podróżniczych przygód. Przyzwyczaiłam się już bowiem, że gdziekolwiek się nie wybiorę, czy to blisko czy daleko, nie może się obyć bez chociaż minimalnych perypetii.Przykłady? Proszę! Oto te z ostatniego półrocza:

Pojechałam nad morze. Wybrałam się na wycieczkę do Kołobrzegu, gdzie nie przyjechał ostatni powrotny autobus i musiałam spać z dwiema obcymi kobietami,którym też się to przydarzyło w naprędce wynajętym w nocy pokoju(w tym z jedną w jednym łóżku, bo nie było innej opcji).
Pojechałam do Łodzi. Kiedy w nocy chciałam już dotrzeć do hostelu, rozładował mi się telefon, skutkiem czego nie miałam mapy i się zgubiłam. Dopiero wizyta na komisariacie i 40-minutowa podróż taksówką (bo Pan taksówkarz też się zgubił) doprowadziła mnie do celu. Po fakcie dowiedziałam się, że przez przypadek dotarłam do najniebezpieczniejszej dzielnicy w Łodzi.
Pojechałam do Katowic, gdzie bus powrotny do Wrocławia spóźnił się ponad godzinę, a nie było u kogo zasięgnąć informacji, bo wszystko pozamykane. Więc stałam na mrozie w stroju średnio na to gotowym. Dzięki Bogu jedną Pani odprowadzająca córkę na tegoż busa pozwoliła mi po pół godzinie usiąść w swoim aucie.
Nie wiem, czy świat chce mi powiedzieć, że nie powinnam wychylać nosa poza swoją ulicę, czy też daje mi po prostu okazje do zbierania doświadczeń potrzebnych do napisania poradnika pt: "Jak przetrwać w każdych warunkach?.
Tak czy siak przestałam się już tym denerwować, a zaczęłam śmiać, więc uważam że to w sam raz na moją życiową anegdotę.

Jeśli chodzi o mnie, to na pewno byłabym znana ze swoich podróżniczych przygód. Przyzwyczaiłam się już bowiem, że gdziekolwiek się nie wybiorę, czy to blisko czy daleko, nie może się obyć bez chociaż minimalnych perypetii.Przykłady? Proszę! Oto te z ostatniego półrocza:

Pojechałam nad morze. Wybrałam się na wycieczkę do Kołobrzegu, gdzie nie przyjechał ostatni powrotny...

Często zadaje sobie pytanie:
Kim jestem? Co się ze mną stanie?
Biorąc pod uwagę życia koleje,
Nikt nie wie, gdzie mnie wywieje.
Mam różne marzenia i aspiracje,
Lecz dorosłość to nie są wakacje.
Z aparatem się rozstać nie mogę,
Poświęcę dla niego nawet i nogę!
Wiersze od zawsze w notesie piszę,
I ponad wszystko cenię sobie ciszę.
Jako osoba nie pragnę wielkiej sławy,
To dla moich prac widzę uznania ławy.
W ciągłej podróży chcę zawsze żyć
I aż do końca, po prostu sobą być.

Często zadaje sobie pytanie:
Kim jestem? Co się ze mną stanie?
Biorąc pod uwagę życia koleje,
Nikt nie wie, gdzie mnie wywieje.
Mam różne marzenia i aspiracje,
Lecz dorosłość to nie są wakacje.
Z aparatem się rozstać nie mogę,
Poświęcę dla niego nawet i nogę!
Wiersze od zawsze w notesie piszę,
I ponad wszystko cenię sobie ciszę.
Jako osoba nie pragnę wielkiej sławy,
To dla...

Moją pasją od dziecka jest haftowanie! Zaczęłam dość wcześnie, bo miałam wtedy 10 lat, ale od razu pokochałam wyszywanie jak nic innego! :) Uwielbiam przekładać na materiał piękne obrazy, sprawia mi to ogromną radość i pozwala spełniać się twórczo i artystycznie. To dobry balans dla moich codziennych aktywności, mogę wyciszyć się i zrelaksować! Lubię także to, że moja pasje cieszy i zachwyca także innych- to bezcenne! Zajęcie to nie jest jednak takie proste, jak się wydaje- odwzorowanie drukowanych wzorów jest niezwykle trudne i pracochłonne, tym bardziej, że obracanie wzorów pod właściwym kątem jest bardzo nużące, ale kocham to! Zastanawiając się głębiej myślę, że właśnie z tego chciałabym być kiedyś zapamiętana. Kiedy moje ręce nie będą już na tyle sprawne, aby posługiwać się igłą i nitką, chciałabym móc wspominać okres swojej twórczości z przekazu kogoś, kto stworzył mój życiorys, a także z opowiadań innych. Chciałabym, aby ludzie pamiętali, że potrafiłam kiedyś przelać na płótno obrazy, podobnie jak robią to malarze i że byłam w tym naprawdę dobra! Chciałabym także, aby ta już w tej chwili zapomniana sztuka nigdy nie została zapomniana, ponieważ w erze komputerów i programów graficznych coraz częściej odchodzi się od tradycyjnych form twórczości artystycznej! Myślę, że tak przedstawiony, mój życiorys byłby wspomnieniem nie tylko mnie, ale także tego trudnego, ale jednocześnie pięknego rzemiosła!

Moją pasją od dziecka jest haftowanie! Zaczęłam dość wcześnie, bo miałam wtedy 10 lat, ale od razu pokochałam wyszywanie jak nic innego! :) Uwielbiam przekładać na materiał piękne obrazy, sprawia mi to ogromną radość i pozwala spełniać się twórczo i artystycznie. To dobry balans dla moich codziennych aktywności, mogę wyciszyć się i zrelaksować! Lubię także to, że moja pasje...

W ciągu pięćdziesięciu lat życia zdobyłam 3 doktoraty, zwiedziłam ponad 70 krajów, nauczyłam się biegle mówić w 8 językach, wydałam 15 powieści, 4 książki podróżnicze i 2 podręczniki językowe. Wykładałam na 130 uczelniach w 24 różnych krajach. Dorobiłam się 4 domów wartych w sumie 5 milionów dolarów. Ściskałam dłonie 17 prezydentów światowych mocarstw i piłam popołudniową herbatę z Królową Elżbietą. Różne aktorki grały mnie w 9 różnych filmach. Ogólnie rzecz biorąc, jestem w świecie dość znaną osobistością. O czym jednak w większości opowiada świeżo wydana biografia o mnie? Młody pisarz skupił się na mojej działalności charytatywnej. Pominął wszystkie życiowe sukcesy i porażki i na swoich 437 stronach opisał wszystko to, co począwszy od pierwszego roku studiów, a na dniu wydania książki kończąc, zrobiłam dla bezdomnych zwierząt. Swój autorytet wykorzystałam do promocji weganizmu, a finanse umożliwiły mi otwarcie 12 różnych ośrodków dla niechcianych zwierząt. Moje szerokie badania udowodniły, jak konsumpcja mięsa niszczy naszą planetę. W ciągu 20 lat moich prac, spożycie mięsa na świecie zmniejszyło się o całe 10%. Nie przypisuję sobie sukcesu, ale moja własna firma produkująca wegańskie gotowe dania pozbawione glutaminianu sodu i konserwantów, nieraz uratowały wielu zabieganych roślinożerców. Dowodzi temu fakt, iż moje produkty znajdziecie w każdym europejskim supermarkecie. Jestem z siebie dumna. Pieniądze i sława przeminą, ale dobro, które ofiarowałam przetrwa pokolenia.

W ciągu pięćdziesięciu lat życia zdobyłam 3 doktoraty, zwiedziłam ponad 70 krajów, nauczyłam się biegle mówić w 8 językach, wydałam 15 powieści, 4 książki podróżnicze i 2 podręczniki językowe. Wykładałam na 130 uczelniach w 24 różnych krajach. Dorobiłam się 4 domów wartych w sumie 5 milionów dolarów. Ściskałam dłonie 17 prezydentów światowych mocarstw i piłam popołudniową...

Już od dziecka ciągnęło mnie do kuchni. Tyle zapachów, a jeszcze więcej smaków. To moje królestwo. Dziś to ja jestem tam królową. Jednak kiedyś było inaczej. Za panowania mojej mamy:
Mama upiekła biszkopt. Nigdy jej chyba nie wyszedł taki! Idealny. Mama odstawiła go na bok, aby przygotować krem.
Wszystko szło cudownie. Sałatka gotowa, ciasteczka upieczone, biszkopt pierwszy raz w życiu tak ładnie wyrósł. Mama była w siódmym niebie. Już niemal wszystko gotowe na wieczór, kiedy mają pojawić się goście. Jeszcze tylko krem i polewa.
No cóż, ja jak to ja, poczułam pilną potrzebę niesienia pomocy mojej mamie i sama postanowiłam sprawdzić czy biszkopt aby na pewno jest dobry. Nie ważne, że jako czteroletni szkrab nie sięgałam dobrze do półki. Jedno wzbicie na palce i już! Sam środek ciasta był mój! Mogłam z całym przekonaniem potwierdzić jego jakość. Pierwszorzędne. Niestety o minie mojej mamy nie można było tego powiedzieć.
Jednak pasja została. Dziś jestem szefem kuchni w jednej z najlepszych restauracji w Krakowie i codziennie sprawdzam jakość potraw, które trafiają na stół!

Już od dziecka ciągnęło mnie do kuchni. Tyle zapachów, a jeszcze więcej smaków. To moje królestwo. Dziś to ja jestem tam królową. Jednak kiedyś było inaczej. Za panowania mojej mamy:
Mama upiekła biszkopt. Nigdy jej chyba nie wyszedł taki! Idealny. Mama odstawiła go na bok, aby przygotować krem.
Wszystko szło cudownie. Sałatka gotowa, ciasteczka upieczone, biszkopt...

Już od dziecka ciągnęło mnie do kuchni. Tyle zapachów, a jeszcze więcej smaków. To moje królestwo. Dziś to ja jestem tam królową. Jednak kiedyś było inaczej. Za panowania mojej mamy:
Mama upiekła biszkopt. Nigdy jej chyba nie wyszedł taki! Idealny. Mama odstawiła go na bok, aby przygotować krem.
Wszystko szło cudownie. Sałatka gotowa, ciasteczka upieczone, biszkopt pierwszy raz w życiu tak ładnie wyrósł. Mama była w siódmym niebie. Już niemal wszystko gotowe na wieczór, kiedy mają pojawić się goście. Jeszcze tylko krem i polewa.
No cóż, ja jak to ja, poczułam pilną potrzebę niesienia pomocy mojej mamie i sama postanowiłam sprawdzić czy biszkopt aby na pewno jest dobry. Nie ważne, że jako czteroletni szkrab nie sięgałam dobrze do półki. Jedno wzbicie na palce i już! Sam środek ciasta był mój! Mogłam z całym przekonaniem potwierdzić jego jakość. Pierwszorzędne. Niestety o minie mojej mamy nie można było tego powiedzieć.
Jednak pasja została. Dziś jestem szefem kuchni w jednej z najlepszych restauracji w Krakowie i codziennie sprawdzam jakość potraw, które trafiają na stół!

Już od dziecka ciągnęło mnie do kuchni. Tyle zapachów, a jeszcze więcej smaków. To moje królestwo. Dziś to ja jestem tam królową. Jednak kiedyś było inaczej. Za panowania mojej mamy:
Mama upiekła biszkopt. Nigdy jej chyba nie wyszedł taki! Idealny. Mama odstawiła go na bok, aby przygotować krem.
Wszystko szło cudownie. Sałatka gotowa, ciasteczka upieczone, biszkopt...

Siedziałam w mojej restauracji, w centrum Warszawy i piłam kawę. Patrzyłam na ulicę zatłoczoną ludźmi.Zaczęłam się zastanawiać jak to się stało, że zainteresowało mnie gotowanie.Nagle wspomnienia zaczęły wracać.Była to 1 klasa liceum,tego dnia nasza klasa miała mieć zastępstwo z wicedyrektorką(najwredniejszą kobietą jaką kiedykolwiek widziałam) i jak na nieszczęść zaspałam.Biegłam ile sił w nogach, bo wiedziałam, że Jaszczura( tak nazywaliśmy wicedyrektorke) da mi popalić. Już wbiegałam do szkoły i nagle leżałam przed szafkami.Szybko wstałam, uspokoiłam oddech i pewnym krokiem podeszłam do drzwi klasy.Nagle stanęłam jak wryta. W klasie prowadził lekcje mąż Jaszczury(dyrektor)."No to mam przerąbane"-pomyślałam. Weszłam do klasy, na co dyrektor odrazu przybrał złowrogi wyraz twarzy."Panienko, do mnie na lekcje nie przychodzą spóźnialscy, proszę wyjść z klasy,porozmawiam z panienką na korytarzu"-powiedział.Wyszłam razem z nim z klasy i zaczęło się." Za spóźnienie, oraz lekceważenie przedmiotu i nauczyciela będę musiał kazać panience zostawać po lekcjach prze miesiąc i sprzątać po dodadkowych zajęciach z gotowania." "Ale panie dyrektorze..."- zaczęłam, ale natychmiast mi przerwał."Rzadnych ale, a teraz proszę panienko wracamy na lekcje" " Sam jesteś panienką"- mamrotałam pod nosem.I tak oto kończy się moja historia. Było to szczęście w nieszczęściu, bo dzięki tej karze zaczęłam interesować się gotowaniem i jestem teraz właścicielką 5 gwiazdkowej restauracji.

Siedziałam w mojej restauracji, w centrum Warszawy i piłam kawę. Patrzyłam na ulicę zatłoczoną ludźmi.Zaczęłam się zastanawiać jak to się stało, że zainteresowało mnie gotowanie.Nagle wspomnienia zaczęły wracać.Była to 1 klasa liceum,tego dnia nasza klasa miała mieć zastępstwo z wicedyrektorką(najwredniejszą kobietą jaką kiedykolwiek widziałam) i jak na nieszczęść...