-Hej! To ja ich zabiłem!
-Naprawdę?
-Mam na to dowody.
-Proszę pokazać!... hmmm no tak, zdecydowanie tak! Masz coś na swoje usprawiedliwienie?
-Nie
-ok, wpadnij jutro koło południa, to Cię aresztujemy,
-na 12 mam dentystę, mogę być o 13?
-Dobra może być :)

-Hej! To ja ich zabiłem!
-Naprawdę?
-Mam na to dowody.
-Proszę pokazać!... hmmm no tak, zdecydowanie tak! Masz coś na swoje usprawiedliwienie?
-Nie
-ok, wpadnij jutro koło południa, to Cię aresztujemy,
-na 12 mam dentystę, mogę być o 13?
-Dobra może być :)

-dobry wieczór
Detektyw Zaczyński spojrzał zmęczonym wzrokiem znad monitoru komputera na mężczyznę w drzwiach jego gabinetu
-dobry wieczór- odpowiedział czekając na informacje jakimi przyszedł sie nimi podzielić petent
- panie detektywie chciałem zgłosić zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa z artykułu sto czterdzieści osiem kodeksu wykroczeń, którego sam jestem sprawcą.
-wie pan co właśnie kończę zmianę to po pierwsze primo, a po drugie primo skończyły się druki przyjęcia zawiadomienia i muszę wyjść. Przepraszam niech pan jutro przyjdzie. Dobranoc.

-dobry wieczór
Detektyw Zaczyński spojrzał zmęczonym wzrokiem znad monitoru komputera na mężczyznę w drzwiach jego gabinetu
-dobry wieczór- odpowiedział czekając na informacje jakimi przyszedł sie nimi podzielić petent
- panie detektywie chciałem zgłosić zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa z artykułu sto czterdzieści osiem kodeksu wykroczeń, którego sam jestem...

- Halo? Czy mam przyjemność rozmawiać z Joanną Chyłką?
- Nieznany numer dzwoni do mnie w środku nocy i chyba na dodatek nie zdaje sobie sprawy kim jestem. Ja w środku nocy śpię...
- ...albo zalewasz się w trupa. Tak, wiem z kim rozmawiam.
- Mnie się nie przerywa. Gadaj, kim jesteś i czego chcesz, byle szybko. I tak mam dzisiaj dzień wyjątkowej dobroci serca, skoro jeszcze się nie rozłączyłam.
- To ja jestem mordercą. Kłamałem. Od początku kłamałem.
- Kowalski? Ty sobie żartujesz ze mnie? To do Zordona z takimi tekstami, on może uwierzy, co ci znowu do łba strzeliło?
- Wyrzuty sumienia?
- Może jeszcze chęci moralizacji społeczeństwa?
- Dbam o twoje zdrowie Chyłka. Ta sprawa cię wykończy. Bawisz się w detektywa, a nie widzisz, że najciemniej jest pod latarnią.
- Kolejny Oryński się znalazł. Chyba za dużo czasu z nim spędzasz, bo już zaczynasz walić tekstami jak z melodramatów. Chyba, że uczysz się jak zostać politykiem. Niestety Kowalski, ale ci nie wychodzi. Radzę jeszcze trochę poćwiczyć. Tu ważna jest mimika twarzy, gestykulacja i złe intencje. Jak już będziesz mieć złe intencje, to zwojujesz świat. Na razie masz za dużo zordonowskiej dobroci.
- Chyłka, ty nie rozumiesz. Posłuchaj...
- Już wystarczająco długo w tym siedzę i wiem, że bzdury, jakoby morderca miał nagle zrozumieć swój błąd, to tylko gadka tych nieudaczników z policji. Do nich się z tym skieruj, a teraz daj mi spokój i dobra rada - idź spać. Może to rana wytrzeźwiejesz. Chyba, że to mi się coś przyśniło.
- Chyłka? Chyłka?
-.............

(dla sprostowania, Chyłka w żadnym wypadku nie prowadzi nieudolnie śledztwa, po prostu tego wieczoru była już po kilku kieliszkach tequili ;))

- Halo? Czy mam przyjemność rozmawiać z Joanną Chyłką?
- Nieznany numer dzwoni do mnie w środku nocy i chyba na dodatek nie zdaje sobie sprawy kim jestem. Ja w środku nocy śpię...
- ...albo zalewasz się w trupa. Tak, wiem z kim rozmawiam.
- Mnie się nie przerywa. Gadaj, kim jesteś i czego chcesz, byle szybko. I tak mam dzisiaj dzień wyjątkowej dobroci serca, skoro jeszcze...

Drzwi otworzyły się z hukiem właśnie wtedy,gdy unosił do ust kubek z kawą. Drgnął przestraszony i zaklął,gdy gorący napój rozlał się na jego spodnie. Do środka wtargnęła blondynka.
-Dzień dobry-powiedziała. - Popełniłam okropną zbrodnię.
-Zauważyłem-mruknął.-Przeszkodziła mi pani w śniadaniu. Poza tym przez panią rozlałem kawę.
-Kawę?-Zdziwiła się.-Co ma do tego kawa?
-To była moja kawa. Domowa. Czy wie pani,jakie swiństwo serwują w naszym automacie? To co,piszemy raporcik?
-Kawa srawa. Ja nie o tym. Podobno to pan prowadzi śledztwo w sprawie zabójstwa Edwarda Wiącka-upewniła się.
-No i...-zawiesił głos.
-To ja.
-Oczywiście,że pani to pani. Ale co to ma wspólnego z Wiąckiem?
-To ja go zabiłam.
Spojrzał na nią. Miała może 160 cm,była szczupła. A Wiącek to niemal dwumetrowe chłopisko Ważące dobrze ponad 100 kg. Znaleziono go z nożem wbitym w gardło. Chyba musiałaby stać na drabinie,żeby to zrobić.Westchnął. Ładna była. Szkoda,że wariatka.
-Chciałbym wiedzieć,jak pani to zrobiła-powiedział ironicznie-.Bo jakoś nie bardzo mogę w to uwierzyć.-A może kryje pani prawdziwego sprawcę?
-Jak to zrobiłam?-Powtórzyła.-Pozwoli pan,że pokażę? O,pański kolega możę mi w tym pomóc.-Wskazała policjanta stojącego przy drzwiach.
-Jasne,niech pani pokazuje.-Zamarł,gdy zobaczył,że podchodzi do jego podwładnego i zaczyna rozpinać sukienkę. Nie wszędzie była tak szczupła,jak myślał. Górę miała całkiem w porządku. Podobnie myślał chyba jego kolega,gdyż zrobił krok w kierunku kobiety. Gdy zobaczył jej uśmiech pochylił się. Wtedy w jej dłoniach nagle pojawił się nóż,który zatopiła w gardle pochylającego się nad nią mężczyzny. Odwróciła się w stronę siedzącego za biurkiem policjanta.
-Tak to właśnie wyglądało-powiedziała.-Teraz mi pan wierzy?
-Muszę. Ale wolałbym,aby przestępstwo dotyczyło jednak tej rozlanej kawy.
A co do sierżanta Misiołka-popatrzył na leżącego na ziemi policjanta-podciągniemy to pod wypadek przy pracy.

Drzwi otworzyły się z hukiem właśnie wtedy,gdy unosił do ust kubek z kawą. Drgnął przestraszony i zaklął,gdy gorący napój rozlał się na jego spodnie. Do środka wtargnęła blondynka.
-Dzień dobry-powiedziała. - Popełniłam okropną zbrodnię.
-Zauważyłem-mruknął.-Przeszkodziła mi pani w śniadaniu. Poza tym przez panią rozlałem kawę.
-Kawę?-Zdziwiła się.-Co ma do tego kawa?
-To...

- Witam serdecznie pana detektywa. Ma pan chwilkę?
- Jeśli byłby pan młodą i atrakcyjną blondynką o niebieskich oczach, to pewnie bym się zgodził. Jednak jest pan niezbyt przystojnym a na dodatek niskim facetem w podeszłym wieku. Widać, że geny zrobiły swoje.
- Zabiłem je wszystkie. I patrzyłem jak umierają.
- Jeśli tak pan załatwia problemy, to współczuję żonie.
- Nie mam żony.
- To psu.
- Nie słyszy pan, co mówię? Zabiłem je. Z zimną krwią odebrałem im życie.
- A mnie pan z zimną krwią zabiera czas. One już się nie napiją whiskey, a ja jeszcze tak. I kto tu jest bardziej dotknięty.
- Człowieku! Poćwiartowałem je! Nie dociera?
- Ale mnie nie interesuje, co pan z nimi zrobił. Mięso to mięso. Mam nadzieję, że chociaż obiad się udał.
- Jest pan szalony! Mówię, że je zabiłem. Nie zrobi pan nic z tym?
- To tylko świnie. Nie przesadzaj.
- One były matkami i żonami.
- Z tego co wiem, to świniom nie udziela się ślubu.
- Jakim świniom?!
- No tym, które zabiłeś.
- To były kobiety! Żadne prosiaki!
- To zmienia postać rzeczy. Będę musiał zadzwonić na policję.
- Sam to zrobię. Po raz pierwszy dzięki panu miałem ochotę zadzwonić do teściowej.

- Witam serdecznie pana detektywa. Ma pan chwilkę?
- Jeśli byłby pan młodą i atrakcyjną blondynką o niebieskich oczach, to pewnie bym się zgodził. Jednak jest pan niezbyt przystojnym a na dodatek niskim facetem w podeszłym wieku. Widać, że geny zrobiły swoje.
- Zabiłem je wszystkie. I patrzyłem jak umierają.
- Jeśli tak pan załatwia problemy, to współczuję żonie.
- Nie mam...

- Piękna pani Detektyw - usłyszała męski głos, próbując zobaczyć, kto ją chwycił za ramię.
- Kim jesteś i czego chcesz? - spytała wystraszona, wyrywając się z uchwytu napastnika.
- Przez ostatnie kilka miesięcy spędzam sen z Twoich powiek, a Ty nadal nie wiesz kim jestem?Idź grzecznie przed siebie.Wysłuchasz tego co mam do powiedzenia.
Usiedli więc na ławce w pobliskim parku i mężczyzna zaczął
- Bystra to Ty nie jesteś, dałem z siebie wszystko byś mnie znalazła, a Ty nic.
- Nie bardzo wiem o co się rozchodzi. Jaśniej proszę.
- Sława Cię wyprzedziła Eriko, ale rozumkiem nie grzeszysz. To ja jestem sprawcą tych wszystkich zabójstw. Zmęczyła mnie już ta gra w kotka i myszkę. Przyszedłem się poddać.
- I dlatego zaczepiasz bezbronną kobietę po zmroku, w pobliżu parku?
- Podoba mi się Twój tok myślenia, ale nie tym razem. Teraz słuchaj, a później zrobisz z tym co zechcesz. Dowody moich zbrodni znajdziesz w lokalu przy ul. Gajowej. Sam będę czekał w pobliskim barze " u pingwina", tam mnie aresztujesz. Masz na to dobę, w innym razie, przyjdę po Ciebie i skończysz jak pozostałe moje ofiary, więc tak czy owak, jeśli chcesz sławy i rozgłosu, to Ci je dam.
- Tak po prostu?
- Dlaczego nie? Osiągniesz zamierzony cel, a ja odnajdę spokój. Chyba sama przyznasz, że zapracowałem na dożywotni pobyt w "SPA". Żadnych zmartwień, tylko relaks - śmiał się tak przeraźliwie, że kobietę przeszedł zimny dreszcz.
- Dziwny jesteś, nie do końca ogarniam Twój sposób myślenia, ale zgoda. Odpowiada mi ten deal.
Podali sobie ręce i rozeszli się, każdy w swoją stronę, czekając na to co miało przynieść jutro.

- Piękna pani Detektyw - usłyszała męski głos, próbując zobaczyć, kto ją chwycił za ramię.
- Kim jesteś i czego chcesz? - spytała wystraszona, wyrywając się z uchwytu napastnika.
- Przez ostatnie kilka miesięcy spędzam sen z Twoich powiek, a Ty nadal nie wiesz kim jestem?Idź grzecznie przed siebie.Wysłuchasz tego co mam do powiedzenia.
Usiedli więc na ławce w pobliskim...

Tak nie może być, miał mnie ścigać najlepszy z najlepszych a nie jakiś amator. Nie po to zabijałem tyle osób, na co schodzi ten świat. Rzucam ten fach.
Na komisariacie, za ladą siedzi policjant który coś tam pisze :
- Witam
- Dzień dobry, w czym mogę pomóc?- Nie odrywa wzroku od kartek.
- Chcę się przyznać?
- A do czego do zabójstw.
- A kogo mam konkretnie zabił?
- Taylor Lat, Nikodema Bac...
- Chcesz mi powiedzieć że jesteś Tom Lat? Największy morderca w kraju?
- Zgadza się.
- A ja jestem święty Mikołaj. No dobra odpowiedz mi na jedno pytanie: czy warto dla sławy podszywać się pod mordercę? Nudzi ci się?
- Ale ja naprawdę jestem Tom Lat.
- No dobra, załóżmy jesteś tym mordercą, dlaczego chcesz się przyznać? Sumienie cię ruszyło? Przekonaj mnie, albo zmykaj, mam dużo roboty.
- Ponieważ nie zainteresował się mną Albert Rick najlepszy detektyw w kraju, tylko jakiś amator.
Policjant odrywa wzrok od kartek.
- Z przykrością mówię że Albert Rick, jest na emeryturze.
- No i na co to wszystko? Te zatarte ślady? Selekcja ofiar?
- Pech, ale jak będziesz wychodził to dasz mi autograf?
- Na co?
- Dla syna, jest twoim fanem.
Składam podpis, i wychodzę. Na co zszedł ten świat, że największy morderca, daje autograf pospolitemu policjantowi. Jednak mama nie miała racji kryminał to jednak nie zawód z przyszłością. A może chodziło jej o zawód np. detektyw?

Tak nie może być, miał mnie ścigać najlepszy z najlepszych a nie jakiś amator. Nie po to zabijałem tyle osób, na co schodzi ten świat. Rzucam ten fach.
Na komisariacie, za ladą siedzi policjant który coś tam pisze :
- Witam
- Dzień dobry, w czym mogę pomóc?- Nie odrywa wzroku od kartek.
- Chcę się przyznać?
- A do czego do zabójstw.
- A kogo mam konkretnie zabił?
- Taylor...

- Panie Alojzy Wietrzny...
- Wicherek, nazywam się Wicherek-odpowiedział mężczyzna.
- Tak, tak Wietrzny, Wicherek jeden pies. Podobno zabił Pan Emilię Kopek?- zapytał sennym głosem detektyw Kocimiętka.
- Tak zrobiłem to. Miesiąc temu napadłem ją wieczorem w parku, zadałem kilkanaście ciosów nożem, a potem zgoliłem jej włosy.
- A w jakim celu zgolił pan jej głowę...
- Włosy, zgoliłem jej włosy.
- Włosy, głowa jeden pies. Tak więc proszę odpowiedzieć, no i dlaczego Pan się do nas zgłosił. Na co dzień mordercy nie przychodzą i nie przyznają się do popełnionej zbrodni.
- Miałem już dość myślałem, że będziecie robić jakieś postępy, że się bardziej zaangażujecie, a wy nadal siedzicie w miejscu. A jeśli chodzi o włosy to, zgoliłem je, bo podobał mi się ich kolor.
- Czy włosy były naturalnego koloru, czy były farbowane?ile ciosów zadał pan nożem ofierze?
- A co to ma do rzeczy- zdenerwował się Alojzy.
- Gdyby Pan zabił, wiedziałby Pan czy włosy były naturalnego koloru, czy farbowane, podobno jest Pan miłośnikiem włosów, wiedziałby Pan również ile,zadał ciosów ofierze. Jeżeli Pan nie odpowie na te pytania puszcze Pana wolno.
- No wie Pan, co z Pana za detektyw. Puści Pan wolno bezwzględnego mordercę?
- Panie nie zawracaj Pan mi głowy, czy gdybym powiedział, że kotki lubią miętkę, też by Pan uwierzył?, a poza tym doskonale wiem, że nie zabił Pan tej dziewczyny.Ja to zrobiłem odpowiedział detektyw, po czym wyciągnął pistolet i strzelił Panu Wicherkowi prosto w czoło. Zadowolony z siebie schował broń i odszedł radośnie, gwiżdżąc pod nosem „Przez twe oczy zielone"...

- Panie Alojzy Wietrzny...
- Wicherek, nazywam się Wicherek-odpowiedział mężczyzna.
- Tak, tak Wietrzny, Wicherek jeden pies. Podobno zabił Pan Emilię Kopek?- zapytał sennym głosem detektyw Kocimiętka.
- Tak zrobiłem to. Miesiąc temu napadłem ją wieczorem w parku, zadałem kilkanaście ciosów nożem, a potem zgoliłem jej włosy.
- A w jakim celu zgolił pan jej głowę...
- Włosy,...

- Witam serdecznie Pana detektywa! - wykrzykuje blondynka wchodząc do gabinetu starszego mężczyzny, który spędza tam już dziewiątą godzinę.
- Dobry wieczór. Pani godność? - zapytał, nie podnosząc wzroku znad papierów.
- Julia Kawka we własnej osobie szanowny bucu! Pan wreszcie na mnie spojrzy czy mam wejść jeszcze raz? - mężczyzna zerka na kobietę i zaprasza ją na krzesło. Sam nadal wypełnia długie rubryczki z cyframi, które musi oddać na wczoraj.
- Panna siada i mówi.
- Panna?! Ty buraku! Jestem poważną panią Kawką, a nie jakąś młodą i pustą panienką! Szacunku trochę!
- Dobrze, mój błąd. A teraz proszę mi streścić swoje zeznania.
- Oh, zeznania... przyszłam tu, aby poinformować szanownego pana o mojej ostatniej zbrodni. O tak! Wy, detektywi, policjanci i jeszcze ta inna hołota nie raczycie poszukać sprawcy, więc nieco wam to ułatwiam i jestem! Trochę mi się znudziło to czekanie na odpowiednie służby w domu, więc sama się tutaj pofatygowałam.
- No dobrze, a jakieś dokładniejsze dane? Data, godzina, poszkodowana...
- A to była ta żmija Maja Turczyk, która ukradła mi chłopaka w podstawówce. Nigdy jej tego nie wybaczę! Jak mogła, a on! Poleciał do niej jak ćma do światła! A chciałam być miła i załatwić to pokojowo, ale nie! Zaczęła się kłócić, to wyjęłam mój wielofunkcyjny scyzoryk i troszkę mnie poniosło... No, pokiereszowałam ją i zaczęło się podduszanie, a z tego już nie wyszła cało. No umarło się jej. Ale to było w obronie własnej! - ostatnie zdanie zostało wykrzyczane przez blondynkę, a detektyw podniósł wzrok znad papierów.
- Kiedy to się wydarzyło, gdzie i o której proszę pani? - zapytał znudzony.
- A no 26 maja 2014 roku, gdzieś tak po południu, no nie pamiętam dokładnie, to chyba było w jakimś ciemnym kącie miasta. No niedaleko posterunku policji. Wie pan...
- Tak, była taka sprawa. Zaraz spiszę to co pani powiedział, albo nie! Pani mi to spisze, będę miał wszystko ładnie opisane, a i policjanci nie będą mieli problemu z rozczytaniem się z mojego pisma. - uśmiechnął się lekko do kobiety.
- Wie pan, ja przyjdę jakoś w innym terminie, bo dziś to nie pogadamy.
- A no dobra! To do zobaczenia!
- No pa!

- Witam serdecznie Pana detektywa! - wykrzykuje blondynka wchodząc do gabinetu starszego mężczyzny, który spędza tam już dziewiątą godzinę.
- Dobry wieczór. Pani godność? - zapytał, nie podnosząc wzroku znad papierów.
- Julia Kawka we własnej osobie szanowny bucu! Pan wreszcie na mnie spojrzy czy mam wejść jeszcze raz? - mężczyzna zerka na kobietę i zaprasza ją na krzesło....

-Słucham pana?
-Chciałbym się przyznać do morderstwa.
-Taaak? A kogo pan zamordował?
-Zabiłem Agnieszkę Kowalską. To mnie szukacie.
-Ach, jasne. Już przygotowuję kajdanki. Posłuchaj, za składanie fałszywych zeznań grozi więzienie. Myślisz, że taka głupia jestem? Trochę już w tym zawodzie pracuję i wiem, kiedy ktoś kłamie! A takie żarty z niewinnej, zmarłej dziewczyny wcale nie są śmieszne!
-Ale to naprawdę ja! Śledziłem ją, potem zaciągnąłem do tego zaułka przy domu kultury i...
-Naprawdę ty..? Więc powiedz mi może, z jakiego materiału mikrowłókna znaleźliśmy na miejscu zbrodni?
-...
-Hmmm..?
-Nie wiem, nie sprawdzam takich rzeczy! Były czarne!
-Coś takiego to byle ameba może wydedukować... To może powiedz, ile odcisków stóp znaleźliśmy?
-Nie liczyłem...
-Ile włosów spadło z głowy ofiary?
-...
-Jakiego koloru był cień do powiek ofiary?
-O, to to wiem!-ucieszył się.-Taki sinoniebieski, potem pasował jej do cery!
-Cyjan, to był cyjan. Myślę, że to wystarczy. Nie ma pan bladego pojęcia o tym zdarzeniu. O, już dziewiąta, otworzyli cukiernię! Zjeżdżaj pókim dobra. Zapomnę o tym idiotycznym incydencie i nie wsadzę cię za składanie fałszywych zeznań. Marian, chcesz pączka??!

-Słucham pana?
-Chciałbym się przyznać do morderstwa.
-Taaak? A kogo pan zamordował?
-Zabiłem Agnieszkę Kowalską. To mnie szukacie.
-Ach, jasne. Już przygotowuję kajdanki. Posłuchaj, za składanie fałszywych zeznań grozi więzienie. Myślisz, że taka głupia jestem? Trochę już w tym zawodzie pracuję i wiem, kiedy ktoś kłamie! A takie żarty z niewinnej, zmarłej dziewczyny wcale...