Najpotężniejsze Zaklęcie Szczęścia.
Na nic zda się potęga każdej czarownicy, choćby użyła najwspanialszych mocy, bo nikt po za Życiem nie zna zaklęcia na szczęście.
A o to jakie czary odprawia Życie: miesza ze sobą zwykły dzień z niezwykłym przeżyciem, doprawia to szaloną miłością, smaży w blaskach zaszczytów i uznania, polewa łzami rozlanymi nad niepowodzeniami, otacza ciepłem rodziny i przyjaciół, rozjaśnia milionem uśmiechów i spienia szalonymi pomysłami, przyprawia dużą dawką goryczy, bólu i nieszczęścia, jak solą do smaku.
A potem wlewa tą miksturę w małą, złotą kulę, przebitą czarną strzałą i szepcze do delikatnego, z dnia na dzień rozwijającego się płodu, najpotężniejsze zaklęcie-słowo "ŻYJ". Rodzi się dusza a serce zaczyna bić. Wkrótce potem pierwszy oddech, pierwszy płacz i śmiech. Radość matki, ojca, dziecka, przyjaciół, całej rodziny.
Urok Życia nieustannie jest powielany, nawet w tej chwili, gdy czytasz me słowa, Zaklęcie Szczęścia wypełnia się po stokroć na całym świecie.
Szczęście szczelnie wypełnia świat, nieustannie nas otacza, we wszystkich ludziach, po prostu w NAS.
Zaklęcie Szczęścia to Dar Życia.

Najpotężniejsze Zaklęcie Szczęścia.
Na nic zda się potęga każdej czarownicy, choćby użyła najwspanialszych mocy, bo nikt po za Życiem nie zna zaklęcia na szczęście.
A o to jakie czary odprawia Życie: miesza ze sobą zwykły dzień z niezwykłym przeżyciem, doprawia to szaloną miłością, smaży w blaskach zaszczytów i uznania, polewa łzami rozlanymi nad niepowodzeniami, otacza...

Odpędź smutek, przynieś radość.
Daj mi siłę, co mnie wzmocni,
dużo śmiechu i miłości.
Niech pieniędzy nie zabraknie
i rodziny kochającej.
Optymizmu daj mi wiele
i odwagi co nie miara.
Bym się nigdy nie wahała,
a wybory dobre miała.
Zawsze, wszędzie uśmiechnięta,
przyjaciółmi otoczona.
Niech mi życie tak upłynie!

Odpędź smutek, przynieś radość.
Daj mi siłę, co mnie wzmocni,
dużo śmiechu i miłości.
Niech pieniędzy nie zabraknie
i rodziny kochającej.
Optymizmu daj mi wiele
i odwagi co nie miara.
Bym się nigdy nie wahała,
a wybory dobre miała.
Zawsze, wszędzie uśmiechnięta,
przyjaciółmi otoczona.
Niech mi życie tak upłynie!

Przez całe swoje dwudziestotrzyletnie życie czegoś mi brakowało. Szukałam tego, czego nawet nie potrafiłam nazwać. Wciąż tęskniłam, wspominałam, śniłam o rzeczach znajomych, a jednocześnie tak obcych. Myślałam, że to przez to, że jestem adoptowana nie mogę znaleźć swojego miejsca, przynależności. Teraz rozumiem, że chciano mnie chronić. Niełatwo być czarownicą, wypowiadać zaklęcia, przepowiadać przyszłość kiedy nie poznało się prawdziwego życia, gdy serce nie pękło z rozpaczy. Dziś wiem, czego pragnę, czego mi trzeba. Dlatego też w tę kupalną noc maluje na swoim ciele starosłowiańskie symbole, popijam napar z mandragory i krzyczę w przestrzeń:
Jam jedną z Was wszechwładne babki
Krwią z krwi Waszej, mocą z Waszej magii
Okażcie Mi dzisiaj swą potężną odwagę
Bym była odporna na złość i zniewagę
Obym nigdy nie zaznała smutku i cierpienia
Nie wkroczyła na drogę strachu i zwątpienia.
Niech mnie nie opuszcza miłość niezmierzona
Mój umysł zawładnie wiedza niezgłębiona
Przekażcie Mi wnet wszystkie swe zdolności
Aby mnie uchronić przed żądłem zazdrości
Od teraz niech każdy z żywiołów mi sprzyja
Do czasu aż wybije śmierci mej godzina.
Czuje jak wszechświat zaczyna wirować scalając ze sobą niebo i ziemię. Chociaż mam zamknięte oczy widzę jak przestrzeń przecinają błyskawice. Nagle wszystko ustaje, a kiedy się budzę, czuję, że mam więcej niż kiedykolwiek pragnęłam mieć.

Przez całe swoje dwudziestotrzyletnie życie czegoś mi brakowało. Szukałam tego, czego nawet nie potrafiłam nazwać. Wciąż tęskniłam, wspominałam, śniłam o rzeczach znajomych, a jednocześnie tak obcych. Myślałam, że to przez to, że jestem adoptowana nie mogę znaleźć swojego miejsca, przynależności. Teraz rozumiem, że chciano mnie chronić. Niełatwo być czarownicą, wypowiadać...

ZAKLĘCIE NA SZCZĘŚCIE

Kiedy los do złego kusi, gdy czar nieba w głębi dusi.
Dusza szczęścia potrzebuje, twoje modły dziś przyjmuje.
Kiedy blask księżyca wzejdzie, pająk pajęczynę przędzie.
Siła w tobie wnet się wznawia, każe słowa te powtarzać:

- Bór zielony, a w nim ja dziś naznaczony. Kiedy wstanie
słońce rano, ja nie będę już tą samą. Szczęście od dziś
ze mną będzie, już odmawiam me zaklęcie: Miłość, radość
i nadzieja, szlaki swoje rozpościera. Zgoda, życie i
natura, już we śnie mi każe lulać. Niech się dzieje
magii czar, dla mojego serca dar.

ZAKLĘCIE NA SZCZĘŚCIE

Kiedy los do złego kusi, gdy czar nieba w głębi dusi.
Dusza szczęścia potrzebuje, twoje modły dziś przyjmuje.
Kiedy blask księżyca wzejdzie, pająk pajęczynę przędzie.
Siła w tobie wnet się wznawia, każe słowa te powtarzać:

- Bór zielony, a w nim ja dziś naznaczony. Kiedy wstanie
słońce rano, ja nie będę już tą samą. Szczęście od dziś
ze mną...

Nieważne, którą wstaniesz nogą – uśmiechaj się do ludzi,
Zbieraj chwile, ulotne momenty, pomnażaj doświadczenia,
Niech żadna porażka zapału ci nie studzi,
I tego co dobre nic w tobie nie zmienia!

Nieważne, którą wstaniesz nogą – uśmiechaj się do ludzi,
Zbieraj chwile, ulotne momenty, pomnażaj doświadczenia,
Niech żadna porażka zapału ci nie studzi,
I tego co dobre nic w tobie nie zmienia!

Zaklęcie na szczęście?
Bułka z masłem! Czyż nie?
Oj nie! Każda doświadczona czarownica przyzna, że nigdy w życiu nawet nie próbowała go robić. Tylko młodym udaje się to osiągnąć, ale niemałym kosztem.
Żeby było jasne, da się je przyrządzić. Po prostu za każdym razem przepis wygląda inaczej. Coś, co dzisiaj przynosi szczęście, niekoniecznie będzie uszczęśliwiało jutro. Dlatego szczęście zawsze przychodzi przypadkiem. Nie da się go zaplanować. I to jest w nim najpiękniejsze.
Najważniejsze jest nastawienie. Jeśli wstaniesz uśmiechnięty, to trudno będzie ten uśmiech później zdjąć. Chwile szczęścia są spontaniczne, bo tylko wtedy, kiedy będą wszystkie składniki, odczujemy radość. Nie da się tego zaplanować, bo ten sam zestaw składników już nigdy się nie powtórzy. Dzisiaj przepisem jest kawa, książka, poduszka pod głowę, ciepły sweter i skarpety, ale już nigdy więcej się nie powtórzy.
Ktoś może powiedzieć: "Zaraz, zaraz, ale przecież wczoraj czytałem, dzisiaj czytam i znowu mnie to cieszy". Ale czy czytasz w tym samym ubraniu? Tą samą książkę? W tym samym miejscu? Nie? No właśnie.
Szczęścia nie kupisz, więc ciesz się każdą chwilą radości, bo ona już nigdy się nie powtórzy. Ten sam moment nie wróci, więc niech każdy wypełniony szczęściem będzie w całości wykorzystany.

Zaklęcie na szczęście?
Bułka z masłem! Czyż nie?
Oj nie! Każda doświadczona czarownica przyzna, że nigdy w życiu nawet nie próbowała go robić. Tylko młodym udaje się to osiągnąć, ale niemałym kosztem.
Żeby było jasne, da się je przyrządzić. Po prostu za każdym razem przepis wygląda inaczej. Coś, co dzisiaj przynosi szczęście, niekoniecznie będzie uszczęśliwiało jutro....

Zamykam oczy i wsłuchuje się w twój głos ,
stoję przed tobą z otwartymi ramionami ,
Naturo zabierz ode mnie zły los ,
pozwól by ma dusza napełniła się radościami.
Odsuń ode mnie to co złe ,
Pozwól mi odetchnąć dogłębnie,
Otrzyj z mego policzka łzę ,
Pozwól mi śmiać się namiętnie .
W mocą twej zmiennej natury ,
zanieś mą prośbę do góry .

Zamykam oczy i wsłuchuje się w twój głos ,
stoję przed tobą z otwartymi ramionami ,
Naturo zabierz ode mnie zły los ,
pozwól by ma dusza napełniła się radościami.
Odsuń ode mnie to co złe ,
Pozwól mi odetchnąć dogłębnie,
Otrzyj z mego policzka łzę ,
Pozwól mi śmiać się namiętnie .
W mocą twej zmiennej natury ,
zanieś mą prośbę do góry .

W kociołku bulgocze wywar, wodne pęcherze pękają z sykiem. Czas wymieszać wszystkie składniki. Sięgam po entuzjazm, szczelnie zamknięty w szklanym pojemniczku. Kroję go w kostkę i wrzucam w odmęty kociołka. W palcach rozkruszam wytrwałość, którą zdobyłam z trudem. Zalewam szklanką wiary w siebie. Wcześniej przygotowałam planowanie, które przez noc leżakowało. Teraz wrzucam cały kawałek (i tak szybko się rozpuści). Sięgam po wielką drewnianą łyżkę. Mieszam trzy razy zgodnie ze wskazówkami zegara i sześć w przeciwną stronę. Z fiolki zlewam swe najskrytsze marzenia, potem dorzucam garść tych bardziej oczywistych (prababka powiadała, że można dodać więcej, wedle uznania). Podsmażam dobry nastrój, którego zawsze mam pod dostatkiem w swych zapasach. Doprawiam wyśmienitym humorem. Przezornie rzucam jeszcze garść soli przez lewe ramię. Całość chwilę dochodzi na małym ogniu. Czas najwyższy na wypowiedzenie zaklęcia:

Oto wywar mój wspaniały,
który magię w sobie ma;
stoję tutaj oniemiały,
napój nowe życie da!
Teraz szczęścia spłynie rzeka,
nie doścignie żaden pech;
piękny żywot na mnie czeka,
toć to nie jest żaden grzech.
Teraz będzie spokój ducha,
gdy napój drapie w gardło,
teraz szczęście mnie wysłucha,
bo co złe już przepadło!

Sięgam po chochelkę i przelewam wywar do szklaneczki. Wypijam duszkiem. Od razu czuję się lżejsza, bo wiem, że płynne szczęście zdziała cuda.

W kociołku bulgocze wywar, wodne pęcherze pękają z sykiem. Czas wymieszać wszystkie składniki. Sięgam po entuzjazm, szczelnie zamknięty w szklanym pojemniczku. Kroję go w kostkę i wrzucam w odmęty kociołka. W palcach rozkruszam wytrwałość, którą zdobyłam z trudem. Zalewam szklanką wiary w siebie. Wcześniej przygotowałam planowanie, które przez noc leżakowało. Teraz wrzucam...

Zaklęcie na szczęście?
Wstań rano z łóżka dwiema nogami,
nie przejmuj się błahostkami.
Spójrz pozytywnie na dalsze dni,
wkrótce spełni Ci się, to o czym śnisz.
Lustro, niech da Ci siłę i moc,
a ukochany wieczorem poda ciepły koc.
Hokus Pokus, czary mary,
ściągnij czarne okulary,
zobacz świat na własne oczy,
niech Cię w życiu coś zaskoczy!

Zaklęcie na szczęście?
Wstań rano z łóżka dwiema nogami,
nie przejmuj się błahostkami.
Spójrz pozytywnie na dalsze dni,
wkrótce spełni Ci się, to o czym śnisz.
Lustro, niech da Ci siłę i moc,
a ukochany wieczorem poda ciepły koc.
Hokus Pokus, czary mary,
ściągnij czarne okulary,
zobacz świat na własne oczy,
niech Cię w życiu coś zaskoczy!

Na górze róże,
na dole fiołki,
a my się kochajmy
jak te aniołki.
Bo czyż naprawdę na tej Ziemi
czegoś więcej nam trzeba,
niż to, by jeden drugiemu
uśmiechem przychylił nieba?

Na górze róże,
na dole fiołki,
a my się kochajmy
jak te aniołki.
Bo czyż naprawdę na tej Ziemi
czegoś więcej nam trzeba,
niż to, by jeden drugiemu
uśmiechem przychylił nieba?