S.G. - jak sam mówi, pewnego dnia usiadł przed starą maszyną pisarską swojego dziadka i zaczął snuć opowieść o niemożliwej dziewczynie, która od lat nawiedza go w snach.
Trylogia vana somnia opowiadająca o dziwnym dzieciństwie, trudach związanych z dorastaniem nieco zbuntowanej dziewczyny, jej walce o samodzielne życie oraz marzeniach o tym, by nadać swojemu życiu sens, zapisać się w historii, wyniosła go na szczyty bestsellerów oraz sprawiła, że stał się objawieniem w oczach najbardziej zagorzałych krytyków.
Kim zaś jest tajemniczy S.G.?
Jestem alterego mojej bohaterki. Kimś zupełnie innym, choć przepełnionym równie wieloma uczuciami, co Ona. Kimś nudnym, choć, tak mi się wydaje, wyjątkowym. Lubię zwierzęta, muzykę, dobrą literaturę i kino, jednak nie posiadam zdolności, by przeżywać je tak, jak Ona to robi. Nie mam w sobie tej wewnętrznej potrzeby wpływania na wszystko, kontroli, choć sam wykreowałem Ją krok po kroku, uczucie za uczuciem, emocja za emocją.
Jestem Jej Stworzycielem mieszkającym w wymagającym remoncie domu, z grubym kotem, który nigdy nie chce mi zejść z kolan oraz głową pełną pomysłów, które staram się przelewać na papier, skraplać w pożółkłej rzeczywistości kartek, które przechodzą przez wiekową maszynę pisarską po to, by przynieść wygłodniałym duszom moich czytelników ukojenie chociaż na kilka chwil.

S.G. - jak sam mówi, pewnego dnia usiadł przed starą maszyną pisarską swojego dziadka i zaczął snuć opowieść o niemożliwej dziewczynie, która od lat nawiedza go w snach.
Trylogia vana somnia opowiadająca o dziwnym dzieciństwie, trudach związanych z dorastaniem nieco zbuntowanej dziewczyny, jej walce o samodzielne życie oraz marzeniach o tym, by nadać swojemu życiu sens,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Nikt o nim nie słyszał; nikt nie podejrzewał, że mroczne pomieszczenie w miejskiej kamienicy ukrywa niczym zazdrosna kochanka swego właściciela. Nie rozmawiał z ludźmi, a wciąż mimo to posiadał niezwykle przenikliwy umysł. W nocnych koszmarach powracało do młodego mężczyzny wspomnienie niespełnionych ambicji. W przerwach w miejscowym szpitalu sięgał po pióro i przy filiżance herbaty nakreślił obraz swej drugiej osobowości. Starannie dopracował najmniejszy szczegół istoty bez serca; istoty która przechowywała w swym zimnym sercu wszystkiego jego lęki oraz pragnienia. Po zakończonej pracy ubierał białe rękawiczki ze skóry i chował notatki do biurka, by nikt ich nie znalazł. A mimo to w końcu ujrzały światło dzienne.

Nikt o nim nie słyszał; nikt nie podejrzewał, że mroczne pomieszczenie w miejskiej kamienicy ukrywa niczym zazdrosna kochanka swego właściciela. Nie rozmawiał z ludźmi, a wciąż mimo to posiadał niezwykle przenikliwy umysł. W nocnych koszmarach powracało do młodego mężczyzny wspomnienie niespełnionych ambicji. W przerwach w miejscowym szpitalu sięgał po pióro i przy...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Autorem powieści jest cichy, niepozorny sąsiad z bloku, samotnik, po trzydziestce, bez żony i dzieci. Na co dzień pracujący w biurze, mało towarzyski, z licznymi przykrymi doświadczeniami życiowymi. Uwielbiający za to czytać kryminały i thrillery medyczne, a jego największym marzeniem jest napisanie serii książek, które rozejdą się w milionach egzemplarzy na całym świecie. W związku z tym, że ma mnóstwo wolnego czasu i pomysłów w głowie, jako bohaterkę swojej powieści wybrał sąsiadkę z dołu, z którą często dyskutuje o książkach. Studentkę biologii postanowił opisać jako lekarkę medycyny sądowej, która wnikliwie bada przyczyny śmierci. Oczywiście tworzy obok niej postać policjanta śledczego - odważnego, przebojowego, dociekliwego, czyli kogoś kim sam autor chciałby być. Razem rozwiązują najrozmaitsze zagadki kryminalne tworząc świetny, zgrany duet. W książkach czuć jednak odzwierciedlenie życia prywatnego autora i jego bohaterki, co tłumaczy dlaczego są ze sobą tak związani emocjonalnie. Jego rodziców zamordowano, gdy miał 6 lat, ona straciła matkę w wieku 16 lat. W książkach oboje pragną sprawiedliwości i surowej kary dla przestępców.

Autorem powieści jest cichy, niepozorny sąsiad z bloku, samotnik, po trzydziestce, bez żony i dzieci. Na co dzień pracujący w biurze, mało towarzyski, z licznymi przykrymi doświadczeniami życiowymi. Uwielbiający za to czytać kryminały i thrillery medyczne, a jego największym marzeniem jest napisanie serii książek, które rozejdą się w milionach egzemplarzy na całym świecie....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Nie pokończył żadnych wyższych szkół; nie wygrał, a właściwie nawet nie uczestniczył w żadnym konkursie literackim. Wiele jego tworów przeszło bez większego rozgłosu, nienagrodzone. Mimo to pan Iks Igrekowski i jego dzieło nie powinno być niedoceniane, gdyż przy odrobinie szczęścia i samozaparcia ze strony głównego wydawcy, może podbić świat. Nie takie tragedie życiowe go podbijały. W owym początkowo pozornie chaotycznym i nieprzemyślanym grafomaństwie jest metoda, a oryginalna całość finalnie okazuje spójna i logiczna. Niemal każdy szczegół, każdy gest, słowo i każda strona ma wpływ na akcje. Pan Iks bardzo umiejętnie buduje napięcie i przeczy utartym schematom. Jak Bóg miesza w życiu swojego bohatera, a czytelnikowi pozostaje jedynie obserwować z napięciem tą grę, zastanawiając się, dokąd to wszystko zmierza.

Nie pokończył żadnych wyższych szkół; nie wygrał, a właściwie nawet nie uczestniczył w żadnym konkursie literackim. Wiele jego tworów przeszło bez większego rozgłosu, nienagrodzone. Mimo to pan Iks Igrekowski i jego dzieło nie powinno być niedoceniane, gdyż przy odrobinie szczęścia i samozaparcia ze strony głównego wydawcy, może podbić świat. Nie takie tragedie życiowe go...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Chance Change- współczesna autorka literatury obyczajowej. Popełniła również jedną biografię, jednak sama przyznaje, że ten gatunek nie należy do ulubionych, gdyż trudno jej oderwać się od osobistych przekonań i poglądów. „Nie mam szans schować się za bohaterem, a jak wiecie w moich książkach jest dużo mnie”- powiedziała w wywiadzie udzielonym magazynowi Esquire w 2010 roku.

Change urodziła się w rodzinie, w której zamiłowanie do literatury ograniczało się do czytania, więc jej pomysł o zostaniu pisarką nie spodobał się rodzinie. Mając piętnaście lat została z młodszą siostrą sama w Dark City, gdyż rodzice Change wyjechali za chlebem za granicę. Niedługo potem nastoletnia Chance zaczęła eksperymentować z używkami, nie stroniła od imprezowego towarzystwa i mężczyzn. Mimo problemów z prawem w jakie uwikłała się przed uzyskaniem pełnoletniości, ukończyła szkołę z wyróżnieniem i podjęła studia na Academy of Education. Humanistyczny umysł, zamiłowanie do literatury i sztuki wkrótce zaowocowały publikacjami w lokalnych czasopismach. Chance marzyła jednak o pisaniu prawdziwych powieści.

Już jako dorosła kobieta wyprowadziła się do Silent Village, gdzie w wolnych chwilach odnajduje spokój podczas samotnych wypraw na końskim grzbiecie.

W jej literaturze zauważyć można silną inspirację i czerpanie z własnego życia, zarówno lat trudnych młodzieńczych jak i bardziej statecznych. Charakterystyczną cechą jest również kreowanie na główne bohaterki silnych i niezależnych kobiet.

Chance Change- współczesna autorka literatury obyczajowej. Popełniła również jedną biografię, jednak sama przyznaje, że ten gatunek nie należy do ulubionych, gdyż trudno jej oderwać się od osobistych przekonań i poglądów. „Nie mam szans schować się za bohaterem, a jak wiecie w moich książkach jest dużo mnie”- powiedziała w wywiadzie udzielonym magazynowi Esquire w 2010...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Jestem bohaterką powieści pisanej przez mężczyznę po czterdziestce. Znudzony dotychczasowym życiem i nękany (od lat) kryzysem wieku średniego wykładowca akademicki postanowił wziąć się za pisarstwo. Wymyślił sobie na bohaterkę młodą dziewczynę, bo wydało mu się zabawne zmierzenie z chaotycznym - jego zdaniem - umysłem kobiety. Wyobraził sobie, że miała dość sielankowe dzieciństwo, ale uświadomił sobie, że postać robi się wtedy mało realistyczna, więc na wszelki wypadek dodał jej w wieku nastoletnim parę życiowych tragedii. Przez chwilę kusiło go, żeby zrobić z niej naukowca, mógłby wtedy odnaleźć w niej swoje alter ego i dawno porzucone ideały, ale uznał, że to jednak pretensjonalne. Jako erudyta skazał ją jednak na pracę intelektualną, bo dzięki temu jako autor mógł popisywać się znajomością wielu różnorodnych pojęć, będąc narratorem wiedzącym o wiele więcej niż jego bohaterka i chwaląc się przed czytelnikami własną wiedzą. Kiedy pisał, lubił sobie wyobrażać, jak na spotkaniach autorskich chwali się jego elokwencję i refleksyjną prozę. Marzył, że porównają go do Houellebecqa albo, jeśli muszą już ze swojskiego podwórka, to do Stasiuka. W takich chwilach zapominał o swojej bohaterce i o życiu, które jej dał i pogrążał się w marzeniach o własnej chwale.

Jestem bohaterką powieści pisanej przez mężczyznę po czterdziestce. Znudzony dotychczasowym życiem i nękany (od lat) kryzysem wieku średniego wykładowca akademicki postanowił wziąć się za pisarstwo. Wymyślił sobie na bohaterkę młodą dziewczynę, bo wydało mu się zabawne zmierzenie z chaotycznym - jego zdaniem - umysłem kobiety. Wyobraził sobie, że miała dość sielankowe...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Enigmatyczny Roman Tyczny, marzyciel i bajarz, który sam określa siebie jako „tego szczęśliwca, który jako jedyny na świecie rozumie kobiety” wkroczył w życie czytelników na początku lat 90 i już w pierwszych miesiącach kariery pisarskiej ustanowił rekord sprzedanych egzemplarzy debiutanckiego „Darsky. Wychodząc z cienia”. Ambitny i niezwykle zdolny pisarz lubelski, prywatnie właściciel chomika Grzesia i dobry sąsiad. Prekursor gatunku wędrowne fantasy, w którym książka „Wybaczyć Darsky’emu” przetarła szlak i natchnęła młodych twórców do tworzenia podobnych postaci i światów. Sam Roman Tyczny jest niezwykle skromny, unika wywiadów i nie zależy mu na rozgłosie. Zapytany, czy Darsky ma swój pierwowzór w jakiejś rzeczywistej postaci, odparł: „Przecież sam Darsky jest rzeczywisty”.

Enigmatyczny Roman Tyczny, marzyciel i bajarz, który sam określa siebie jako „tego szczęśliwca, który jako jedyny na świecie rozumie kobiety” wkroczył w życie czytelników na początku lat 90 i już w pierwszych miesiącach kariery pisarskiej ustanowił rekord sprzedanych egzemplarzy debiutanckiego „Darsky. Wychodząc z cienia”. Ambitny i niezwykle zdolny pisarz lubelski,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Autorka Aleksandra jest osobą nieprzewidywalną. Charakteryzuje ją nadmierna marzycielskość i bujanie w obłokach. W życiu zdaje się jej chodzić w dwóch różnych skarpetkach, po prostu nie przywiązuje do tego wagi.
W domu panuje u niej zawsze bałagan, chociaż usilnie stara się coś z tym zrobić, niestety bez rezultatów.
Ma dwoje dzieci, które żyją, są całe i zdrowe, co jest naszym zdaniem dużym sukcesem.
Aleksandra od wczesnych lat przedszkolnych bujała w obłokach, żyła w równoległych światach. Dzięki temu miała znakomite oceny z języka polskiego i bardzo słabe z przedmiotów ścisłych na których się po prostu wyłączała.
Od zawsze bardzo dużo czytała, telewizji nie oglądała wcale. Któregoś dnia Mąż poradził jej, żeby zaczęła pisać.
I tak powstały jej książki Genialna przyjaciółka, Historia nowego nazwiska i Historia ucieczki .

Autorka Aleksandra jest osobą nieprzewidywalną. Charakteryzuje ją nadmierna marzycielskość i bujanie w obłokach. W życiu zdaje się jej chodzić w dwóch różnych skarpetkach, po prostu nie przywiązuje do tego wagi.
W domu panuje u niej zawsze bałagan, chociaż usilnie stara się coś z tym zrobić, niestety bez rezultatów.
Ma dwoje dzieci, które żyją, są całe i zdrowe, co jest...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Sześcioletni chłopak. Krótkie blond włoski, niebieskie oczka, ładny uśmieszek - śliczne dziecko. Charakter ma ciekawski, nadpobudliwy, jest pełen energii. Nie umie czytać i pisać, ale bardzo lubi wciskać różnorodne guziczki. Co to są te przyciski?
Cóż, taki wielki, zielony przycisk z napisem PECH, sprawia, że nic mi się nie udaje.
Mały, żółty guzik z tęczą i jednorożcem naciska raz na kilka miesięcy, bowiem jest przykryty pudłami po pizzie. Oznacza radość.
Biały guzik w niebieskie paseczki sprawia, że w mojej głowie jest mnóstwo inspiracji. On jednak jest zapomnianym przyciskiem - niestety!
Granatowy, wielki guzik z napisem WAHANIE tworzy w moim życiu istny zamęt. ,,Nauczyłaś się na polski? To twój dom? Ta bluzka nie jest na lewą stronę? Nie ma przypadkiem sprawdzianu?" I tak cały czas...
Możliwości jest milion, ale najpopularniejszym guzikiem okazał się cały żółty, świecący przycisk z napisem STRACH. ,,Dziś mi się nudzi więc - żółty guzik! Sprawmy, by bała się odpowiedzieć! Mam doskonały humor zatem... wielki guziczek! Zrobię tak, że nie pozna nikogo nowego! Okropna pogoda, no to czas na żółty przycisk! Ale mocno go wcisnę i długo, żeby bała się opuścić Hogwart!
*Serio, mam ochotę go zabić.*

Sześcioletni chłopak. Krótkie blond włoski, niebieskie oczka, ładny uśmieszek - śliczne dziecko. Charakter ma ciekawski, nadpobudliwy, jest pełen energii. Nie umie czytać i pisać, ale bardzo lubi wciskać różnorodne guziczki. Co to są te przyciski?
Cóż, taki wielki, zielony przycisk z napisem PECH, sprawia, że nic mi się nie udaje.
Mały, żółty guzik z tęczą i jednorożcem...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Nie wiem kim jest scenarzysta mojego życia, ale czasami mam wrażenie, że dostał nieograniczony budżet i torebkę odpowiednich grzybków.

Wiem przynajmniej, że nie jest to Quentin Tarantino, bo wciąż żyję.

Nie wiem kim jest scenarzysta mojego życia, ale czasami mam wrażenie, że dostał nieograniczony budżet i torebkę odpowiednich grzybków.

Wiem przynajmniej, że nie jest to Quentin Tarantino, bo wciąż żyję.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post