Najpiękniejszym prezentem z czasów mojego dzieciństwa był... przyjazd taty-marynarza z rejsu w dzień Wigilii. Co ciekawe, tata wiadomość o swoim powrocie trzymał w tajemnicy do ostatniej chwili, więc mama była przekonana, że spotkamy się za kilka dni. Tata, który wrócił z Hongkongu, oczywiście przywiózł dużo słodyczy, cytrusów i różnych drobiazgów, ale nie to było najważniejsze. Prezentem był TATA, który mimo zmęczenia brał nas na kolana, opowiadał morskie przygody, oglądał rysunki wykonane na lekcji plastyki, słuchał, co wydarzyło się w szkole. Tamta Wigilia była najałuższą w moim życiu, ponieważ obecnością taty cieszyliśmy się prawie do białego rana.

Najpiękniejszym prezentem z czasów mojego dzieciństwa był... przyjazd taty-marynarza z rejsu w dzień Wigilii. Co ciekawe, tata wiadomość o swoim powrocie trzymał w tajemnicy do ostatniej chwili, więc mama była przekonana, że spotkamy się za kilka dni. Tata, który wrócił z Hongkongu, oczywiście przywiózł dużo słodyczy, cytrusów i różnych drobiazgów, ale nie to było...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Może niekoniecznie ten prezent budzi we mnie jakieś sentymenty,aczkolwiek wspomnienie tej sytuacji zawsze sprawia że sie uśmiecham a mianowicie:
Któregoś roku było tak że cała rodzina zjechała sie do nas na wigilie,wiec mama miała urwanie głowy z całą kolacją,jedzeniem,sprzątaniem itp.dlatego też na tate spadł obowiązek zapakowania prezentów.Oczywiście nie były to te prezenty,których żal odpakowywac ponieważ są tak pieknie zapakowane,gdyż tata nie miał zdolności manualnych,ale nie w tym rzecz!Kiedy podano mi prezent,na którym była karteczka z moim imieniem,zaczełam szybko odpakowywac,a moim oczom ukazało sie pudełko a w nim...bardzo bardzo skąpa czarna koronkowa bielizna-jednoczesciowa oczywiście.Kiedy któryś z wujków dostrzegł moje ździwienie przy odpakowywaniu prezentów,zapytał co dostałam,odparłam:
-Kostium kobiety kot,podoba ci sie?Tylko nie wiem po co tu tyle dziur..
Tata w tym momencie zorientował sie że pomylił mój prezent z tym który miał dac mamie,i szybko rzucił sie w moją strone próbując sie tłumaczyc i wymieniac prezenty.Cała rodzina miała z tego ubaw,no może wszyscy oprócz zgorszonej całą sytuacją babci...

Może niekoniecznie ten prezent budzi we mnie jakieś sentymenty,aczkolwiek wspomnienie tej sytuacji zawsze sprawia że sie uśmiecham a mianowicie:
Któregoś roku było tak że cała rodzina zjechała sie do nas na wigilie,wiec mama miała urwanie głowy z całą kolacją,jedzeniem,sprzątaniem itp.dlatego też na tate spadł obowiązek zapakowania prezentów.Oczywiście nie były to te...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Mam 12 lat,święta w latach 80.Święta,gdzie o prezentach wtedy mogliśmy sobie tylko pomarzyć.Uzbierałam troszkę pieniędzy i chciałam mojej mamie kupić prezent na święta.Ale jako dzieciak nie miałam wiele pomysłów no i pieniędzy aby kupić coś konkretnego .Pamiętam,że kupiłam wtedy mamie komplet do kuchni,była to kulka do ucierania ciasta,firlejka,łopatka do przewracania mięsa.Pamiętam,że przewiązałam to czerwoną wstążką..byłam z siebie taka dumna..Jednak mojej mamie nie spodobał się prezent,stwierdziła,że prezent kupuje się tylko dla danej osoby a nie do tego aby wszyscy używali.Nie mogłam uwierzyć w jej słowa,tak bardzo pragnęłam aby była ze mnie dumna,aby chociaż udawała,że się cieszy..Pamiętam jak rzuciła mój prezent do kąta i udawała,że nie istnieję..Nie wiem, minęło tuż prawie 30 lat a ja to wspomnienie mam ciągle przed oczami.Niby dziecko szybko zapomina ale to nie prawda ,takie wspomnienia zostają w pamięci do końca życia.

Mam 12 lat,święta w latach 80.Święta,gdzie o prezentach wtedy mogliśmy sobie tylko pomarzyć.Uzbierałam troszkę pieniędzy i chciałam mojej mamie kupić prezent na święta.Ale jako dzieciak nie miałam wiele pomysłów no i pieniędzy aby kupić coś konkretnego .Pamiętam,że kupiłam wtedy mamie komplet do kuchni,była to kulka do ucierania ciasta,firlejka,łopatka do przewracania...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Puchata czapka z uszami stała się hitem. Wszyscy chcieli ją mieć. Ja również. Jako że zbliżały się święta poprosiłam o wymarzony prezent na gwiazdkę. Będąc najstarszą z rodzeństwa, ze smutkiem przyjęłam wiadomość, że Mikołaja nie stać na tak kosztowny prezent dla każdego z urwisów. W wigilijny wieczór, po kolacji, gdy wszyscy w pośpiechu otwierali prezenty ja nieśpiesznie otwierałam mój. Zastanawiałam się co w nim jest, gdy nagle na moją dłoń wypadło włochate ucho królika. Nie wierzyłam własnym oczom! Puchata czapka z uszami! Zaczęłam skakać i piszczeć z radości. Byłam prze szczęśliwa! Jak to możliwe? Mój Mikołaj wpadł na wspaniały pomysł. Porozmawiał z innymi Mikołajami! Zamiast kilku drobiazgów podarowali mi Oni wspólnie przygotowany prezent, wymarzoną uszatą czapkę. Rodzina to magiczna siła potrafiąca spełniać marzenia! Te święta będę wspominać zawsze szeroko się uśmiechając.

Puchata czapka z uszami stała się hitem. Wszyscy chcieli ją mieć. Ja również. Jako że zbliżały się święta poprosiłam o wymarzony prezent na gwiazdkę. Będąc najstarszą z rodzeństwa, ze smutkiem przyjęłam wiadomość, że Mikołaja nie stać na tak kosztowny prezent dla każdego z urwisów. W wigilijny wieczór, po kolacji, gdy wszyscy w pośpiechu otwierali prezenty ja nieśpiesznie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Najpiękniejszym prezentem, jaki podarowano mi na święta był moment, w którym naprawdę zbliżyłam się do mojego rodzeństwa. Pamiętam, że przegadaliśmy wtedy cały wieczór o naszych oczekiwaniach i marzeniach. A wszystko to stało się akurat w wigilię; czas magii świątecznej. Jednak największym podarunkiem okazało się później, pięknie przewiązane wstążkami, posypane brokatem
i spryskane perfumami słowo ,, kocham cię" płynące z serc najbliższych.

Najpiękniejszym prezentem, jaki podarowano mi na święta był moment, w którym naprawdę zbliżyłam się do mojego rodzeństwa. Pamiętam, że przegadaliśmy wtedy cały wieczór o naszych oczekiwaniach i marzeniach. A wszystko to stało się akurat w wigilię; czas magii świątecznej. Jednak największym podarunkiem okazało się później, pięknie przewiązane wstążkami, posypane brokatem
i...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Miałam wówczas maksymalnie cztery latka i z pomocą mamy pisałam list do Świętego Mikołaja. Moja młodsza siostrzyczka nie była jeszcze w stanie tego zrobić, więc prosiłam o różnego rodzaju prezenty dla nas obu.
- To co jeszcze chciałabyś dostać, córeczko? - spytała mama po dłuższej chwili milczenia z mojej strony.
- Pieska! - wykrzyknęłam spontanicznie. Od zawsze uwielbiam zwierzęta, a psy (i wiewiórki) w szczególności. Czyż nie byłoby cudownie mieć własnego pupila?
Właściwie jednak zupełnie nie spodziewałam się takiej niespodzianki. Wówczas przekonana byłam, że Mikołaj przynosi raczej... nieożywione prezenty. Kiedy więc w Wigilię pod choinką ujrzałyśmy z siostrzyczką tajemniczy koszyczek, niczego nie przewidując, zajrzałyśmy do niego zaciekawione, a tam... czekał na nas prześliczny szczeniaczek jamniczka! Była to dziewczynka - tak jak my. Automatycznie się w niej zakochałyśmy. Ale zaraz, jak ona ma na imię? Nie ma? Trzeba szybko coś wymyślić, bo kto to widział: bezimienna suczka! Propozycje padały jedna po drugiej, ale jakoś żadna nie przypadła do gustu wszystkim domownikom.
- Hm, a może Toffi? - zapytała mama. - Nie uważacie, że pasuje idealnie?
Fakt. Nasz nowy członek rodziny był brązowy (w odcieniu toffi), zaś na grzbiecie przechodzący niemal w czarny, co kojarzyło się z czekoladą.
I stało się. Psinka została ochrzczona Toffi (albo Toffcią), a tamtą Gwiazdkę do dziś wspominam jako jedną z najmagiczniejszych. Dostałam nie tylko prezent, ale i przyjaciółkę.

Miałam wówczas maksymalnie cztery latka i z pomocą mamy pisałam list do Świętego Mikołaja. Moja młodsza siostrzyczka nie była jeszcze w stanie tego zrobić, więc prosiłam o różnego rodzaju prezenty dla nas obu.
- To co jeszcze chciałabyś dostać, córeczko? - spytała mama po dłuższej chwili milczenia z mojej strony.
- Pieska! - wykrzyknęłam spontanicznie. Od zawsze uwielbiam...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Najlepsze prezenty to nie przedmioty, a emocje, a te budzi w nas drugi człowiek.

Moim najwspanialszym prezentem dotychczas był niespodziewany przyjazd brata w Wigilię. Miałam 14 lat, pojechałyśmy z mamą na Święta do babci, całą drogę rozmyślałam, gdzie teraz on jest i jak spędzi ten świąteczny czas. Od dawna mieszkał już sam, w innym mieści, nie utrzymując z nami zbyt często kontaktu. Gdzieś w środku bałam się, że będzie samotny w wigilijny wieczór... Tymczasem babcia przywitała się z nami w progu mieszkania jak zawsze i bez słowa uchyliła drzwi do pokoju, w którym włączone były tylko światełka na choince. Na kapie spał mój brat. Wspólnie spędzone kilka dni świątecznych pozwoliło nadrobić miesiące ciszy w naszych kontaktach. Nie mam pojęcia co znalazłam pod choinką, nie pamiętam tego. Jedyny ważny dla mnie prezent siedział obok i zajadał się babcinymi pierogami z kapustą.

Niespodzianka sprzed 20lat wciąż jest żywym wspomnieniem. Póki co nic nie przebiło tego prezentu świątecznego u mnie :)

Pozdrawiam serdecznie, ArtMagda.

Najlepsze prezenty to nie przedmioty, a emocje, a te budzi w nas drugi człowiek.

Moim najwspanialszym prezentem dotychczas był niespodziewany przyjazd brata w Wigilię. Miałam 14 lat, pojechałyśmy z mamą na Święta do babci, całą drogę rozmyślałam, gdzie teraz on jest i jak spędzi ten świąteczny czas. Od dawna mieszkał już sam, w innym mieści, nie utrzymując z nami zbyt...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zabawki z dzieciństwa pamiętam jak przez mgłę, żadnych konkretnych, ale jeden niezwykły prezent do dzisiejszego dnia pamiętam doskonale...30 lat temu, parę dni przed świętami, mam 5 lat i jestem w sanatorium.Odwiedza mnie mój ukochany dziadek i wręcza torebkę orzechów ze swojego ukochanego drzewa. Wśród orzechów znajdujemy wspólnie błyszczący kamień, "diament" - byłam tak szczęśliwa, że znalazłam prawdziwy skarb, do dziś mam tę chwilę przed oczami. Widzę szczęśliwego dziadka, któremu udała się niespodzianka i widzę siebie - pięcioletnią dziewczynkę, która znalazła w świątecznej paczce z orzechami prawdziwy klejnot. Dziś nie ma już mojego ukochanego dziadka, skarb też gdzieś się zapodział - ale ta magiczna scena pomimo tylu lat wciąż jest tak "wyraźna" i doskonale pokazuje, że na prezenty wcale nie trzeba wydać majątku. Wystarczy tylko chcieć kogoś uszczęśliwić - i więcej nic.

Zabawki z dzieciństwa pamiętam jak przez mgłę, żadnych konkretnych, ale jeden niezwykły prezent do dzisiejszego dnia pamiętam doskonale...30 lat temu, parę dni przed świętami, mam 5 lat i jestem w sanatorium.Odwiedza mnie mój ukochany dziadek i wręcza torebkę orzechów ze swojego ukochanego drzewa. Wśród orzechów znajdujemy wspólnie błyszczący kamień, "diament" - byłam...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

najbardziej zapamiętanym przeze mnie nie była książka tylko... Monopoly! Zapamiętałam je najbardziej ,ponieważ tydzień wcześniej odkryłam paragon z reala w ,którego "składzie" było między innymi ta planszówka. Jest ze mną do dziś.

najbardziej zapamiętanym przeze mnie nie była książka tylko... Monopoly! Zapamiętałam je najbardziej ,ponieważ tydzień wcześniej odkryłam paragon z reala w ,którego "składzie" było między innymi ta planszówka. Jest ze mną do dziś.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post