Mikael Blomkvist dostaje tajemniczą przesyłkę ze zdjęciami, które pokazują moment morderstwa Olofa Palmego. W tle widać dwóch mężczyzn ubranych w czarne koszule, a na ręku jednego z nich wytatuowana jest swastyka. Do zdjęć dołączona jest kartka z nazwą strony internetowej. Mikael zaintrygowany materiałami kontaktuje się z Lisbeth i prosi ją o informacje nt adresu strony. Okazuje się, że zawiera ona zaszyfrowane nazwiska osób związanych z Afrykańskim Kongresem Narodowym. Postanawiają odszukać mężczyzn, którzy są na zdjęciach. Wskazówki prowadzą do RPA. W Afryce okazuje się , że działacze skrajnie prawicowych bojówek faszystowskich ze Szwecji mają tam swoją główną siedzibę i współpracują z wysoko postawionymi politykami Południowej Afryki. Wszyscy oni starają się uniemożliwić dotarcie do osób mogących mieć informacje nt śmierci premiera Palmego. W podróży wzdłuż rzeki Kongo po ukąszeniu węża Mikael zaczyna chorować. Lisbeth zostawia go w pobliskiej wiosce, gdzie zajmują się nim szamani ale nie dają mu większych szans na przeżycie. Sama dociera do jednego z mężczyzn ze zdjęcia, który opowiada jak doszło do zamachu i kto za tym stoi. Wysyła informacje do redakcji Millenium, która publikuje wstrząsające fakty. Wraca do wioski ale Mikaela już tam nie ma. Szamani twierdzą że Mikael zmarł i że pochowali pod wielkim drzewem. Po powrocie do kraju Lisbeth dostaje przesyłkę, z której znajduje się czarna skórzana kurtka i krótki liścik – nigdy więcej nie wyrzucaj moich podarunków.

Mikael Blomkvist dostaje tajemniczą przesyłkę ze zdjęciami, które pokazują moment morderstwa Olofa Palmego. W tle widać dwóch mężczyzn ubranych w czarne koszule, a na ręku jednego z nich wytatuowana jest swastyka. Do zdjęć dołączona jest kartka z nazwą strony internetowej. Mikael zaintrygowany materiałami kontaktuje się z Lisbeth i prosi ją o informacje nt adresu strony....

David Lagercrantz podjął się trudnego zadania. Poniekąd ‘adoptował’ stworzone przez Larssona postacie. A są one wyjątkowe i bardzo złożone. Czy pisarz pojął prawdziwą naturę Lisbeth? Czy zrozumiał charakter Mikaela? Czy, przede wszystkim, Lagercrantzowi udało się autentycznie poprowadzić ich dalsze losy?

Trudno jest stworzyć postać literacką, ‘ulepić’ ją ze słów i tchnąć w nią życie. Równie trudne jednak, a może i trudniejsze, jest przejęcie jej od pierwotnego autora. Trzeba dużej zdolności analizy i wnikliwości. W końcu bohaterowie ci narodzili się w głowie Larssona i tylko on wiedział, jak powstali. Cokolwiek by nie napisał, byłoby właściwe. W przypadku Lagercrantza tak łatwo już nie jest.

Nie oczekuję, że David Lagercrantz przedstawił „Co nas nie zabije” w stylu autora Millennium. Z pewnością czuł presję, by upodobnić swój tekst do twórczości Larssona, ale wierzę, że zdecydował się jednak na prowadzenie historii po swojemu. Inaczej pewnie dałoby się odczuć nienaturalność. Uwielbiam Millennium, ale sądzę, że powiew świeżości nie zniszczy charakteru tej trylogii.

Trudno mi przewidzieć, jak dalej potoczą się losy bohaterów, jakiekolwiek by jednak nie były, wiem że będę je śledzić z żywym zainteresowaniem!

David Lagercrantz podjął się trudnego zadania. Poniekąd ‘adoptował’ stworzone przez Larssona postacie. A są one wyjątkowe i bardzo złożone. Czy pisarz pojął prawdziwą naturę Lisbeth? Czy zrozumiał charakter Mikaela? Czy, przede wszystkim, Lagercrantzowi udało się autentycznie poprowadzić ich dalsze losy?

Trudno jest stworzyć postać literacką, ‘ulepić’ ją ze słów i tchnąć w...

Inny autor - zdecydowanie będzie traktował swoich nowych bohaterów jak bękarty. Albo ich znienawidzi, albo będzie ubóstwiał. Nikt niepozostanie niezmieniony.

Czy książka na tym zyska, czy straci - nie mam pojęcia. Ale liczę na głośne BANG w zaskakującym zakończeniu. Bo czemu na przykład nie wysadzić by całej Doliny Krzemowej albo białego domu?

Inny autor - zdecydowanie będzie traktował swoich nowych bohaterów jak bękarty. Albo ich znienawidzi, albo będzie ubóstwiał. Nikt niepozostanie niezmieniony.

Czy książka na tym zyska, czy straci - nie mam pojęcia. Ale liczę na głośne BANG w zaskakującym zakończeniu. Bo czemu na przykład nie wysadzić by całej Doliny Krzemowej albo białego domu?

Mikael Blomkvist wspólnie Lisbeth odkrywają przerażającą prawdę o działalności CIA, której to przedmiotem jest inwigilacja absolutna, z wykorzystaniem każdego telefonu, komputera, karty magnetycznej. Mikael, Współdziałając z grupą hakerów pod wodzą Lisbeth, dociera do tajnych dokumentów, których to ujawnienie może spowodować istne trzęsienie ziemi..

Oczywiście, dziennikarz nie waha się tego zrobić, czym sprowadza na siebie i na Lisbeth ogromne niebezpieczeństwo.

Cel nr jeden zabójców CIA - i tak już do końca życia..

Oboje przemierzają świat, zmieniając co noc miejsce swojego pobytu, oglądając się wciąż zza plecy.., i..ciesząc byciem z sobą, co było ich przeznaczeniem.. Pewnego dnia szczęście jednak się kończy, i oto w jednym z Greckich miasteczek napotykają swoje przeznaczenie..

Noc, malutki pensjonat, wspólne przebudzenie dwojga uciekinierów na wskutek hałasu.. Ostatnie spojrzenie w oczy, zrozumienie, lekki uśmiech na twarzach.. i huk wystrzałów z broni palnej..

Mikael Blomkvist wspólnie Lisbeth odkrywają przerażającą prawdę o działalności CIA, której to przedmiotem jest inwigilacja absolutna, z wykorzystaniem każdego telefonu, komputera, karty magnetycznej. Mikael, Współdziałając z grupą hakerów pod wodzą Lisbeth, dociera do tajnych dokumentów, których to ujawnienie może spowodować istne trzęsienie ziemi..

Oczywiście,...

Co nas nie zabije... to nas wzmocni!
Mam nadzieję, że tytuł będzie adekwatny do wydarzeń, które będą miały miejsce w książce.
Powieści Larssona czytałam parę lat temu, a mimo to, dobrze pamiętam i wciąż odczuwam moją sympatię do bohaterów. Nie przeszkadza mi, że David Lagercrantz napisał kontynuację. Być może zrobił to dla pieniędzy, być może nie mógł żyć bez świadomości dokończenia tej sagi, nie moja sprawa. Książkę przeczytam i będę liczyła na dużo akcji, wspaniałych (być może uderzająco podobnych, choć teoretycznie tych samych) bohaterów. Czekam na zaskakującą intrygę, tajemnicze morderstwo, no i oczywiście na Salander, ponieważ to jedna z z moich ulubionych postaci kobiecych w ogóle w literaturze.
Tytuł wskazuje na coś morderczego ( ;) ), ja mam nadzieję, że mimo wszystko, czytelników będzie czekał happy-end – zarówno pod względem budowy całej powieści, przedstawienia bohaterów, podobnego stylu, jak i jeżeli chodzi o fabułę... bo szkoda, jak lubione przez ludzi postacie giną.

A co do mojej wizji finału... Skoro mamy puścić wodzę fantazji, życzę sobie, by Salander skopała tyłki wszystkim Mężczyznom, którzy nienawidzą kobiet, dalej Igrała z ogniem oraz by w końcu wybudowała swój spokojny i bezpieczny Zamek z piasku, który nigdy nie runie. Bo jeżeli chodzi o tą kobietę, Co ją nie zabije, to ją wzmocni.

:)

Co nas nie zabije... to nas wzmocni!
Mam nadzieję, że tytuł będzie adekwatny do wydarzeń, które będą miały miejsce w książce.
Powieści Larssona czytałam parę lat temu, a mimo to, dobrze pamiętam i wciąż odczuwam moją sympatię do bohaterów. Nie przeszkadza mi, że David Lagercrantz napisał kontynuację. Być może zrobił to dla pieniędzy, być może nie mógł żyć bez świadomości...

Co nas nie zabije[bookLink]256915|Co nas nie zabije[/bookLink]

 [authorPhoto]46804|David Lagercrantz[/authorPhoto] David Lagercrantz[authorLink]46804|David Lagercrantz[/authorLink]

Co nas nie zabije[bookLink]256915|Co nas nie zabije[/bookLink]

 [authorPhoto]46804|David Lagercrantz[/authorPhoto] David Lagercrantz[authorLink]46804|David Lagercrantz[/authorLink]

 [bookCover]256915|Co nas nie zabije[/bookCover]