-
ArtykułyTo do tych pisarek należał ostatni rok. Znamy finalistki Women’s Prize for Fiction 2024Konrad Wrzesiński1
-
ArtykułyMaj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 1LubimyCzytać2
-
Artykuły„Horror ma budzić koszmary, wciskać kolanem w błoto i pożerać światło dnia” – premiera „Grzechòta”LubimyCzytać1
-
Artykuły17. Nagroda Literacka Warszawy. Znamy 15 nominowanych tytułówLubimyCzytać2
Cytaty z tagiem "wygnanie" [16]
[ + Dodaj cytat]
Leżąc po ciemku w gęstwinie wiedział, że jest wygnańcem.
- Bo nie zatraciłem rozsądku.
Żyć to czynić zło: innym i sobie samemu poprzez innych. Okrutna ziemio! Jak to zrobić, żeby nie dotykać niczego? Jakie znaleźć ostateczne wygnanie?
Wygnanie narzucone sobie jedynie dla własnej wygody oznacza rezygnację z jakiegokolwiek honoru. Ostateczną klęskę, po której nie ma już nadziei na zwycięstwo.
In John Milton’s Fall of Man dramedy Paradise Lost, Satan muses on his exile from heaven:
The mind is its own place, and in it self
Can make a Heav’n of Hell, a Hell of Heav’n.
What matter where, if I be still the same,
And what I should be, all but less then he
Whom Thunder hath made greater?
In short, he’s had a shocker, but he’s trying to look on the bright side. Getting chucked out of heaven is a profound bummer. This isn’t getting frozen out by Matt from sales because you didn’t invite him to your Great British Bake Off-themed fortieth; this is God asking you to leave His kingdom, and by all accounts He’s not a Huge One for self-doubt. There is no verse saying, ‘And lo, God felt that, on second thoughts, He’d been a bit hasty, so He said, "Adam, mate, at the end of the day it’s just a bit of fruit. It’s no biggie. I felt a bit mugged off by your missus, I’d been working a six-day week, I’m a little bit tired and emotional, we’re all new to this game, come back to the garden and we can thrash it out over a couple of tins"'.
Tak więc pierwszą rzeczą, jaką dżuma przyniosła naszym współobywatelom, było wygnanie.
Zniecierpliwieni teraźniejszośćią, wrogowie przeszłości, pozbawieni przyszłości, przypominaliśmy tych, którym sprawiedliwość lub nienawiść ludzka każe żyć za kratami.
Byłem zbiegiem Byłem zaginiony. Zaginiony w akcji. Ale w trakcie mojej ucieczki, to ja ich zgubiłem. W trakcie mojego wygnania zgubiłem cały znany mi niegdyś świat. Wygnańcy usiłują wbrew samym sobie unicestwić przeszłość, a wraz z nią każdy ślad zdradzający kim byli, skąd pochodzą i kto ich kiedyś kochał. Uciekają prosto w zatracenie, żeby przeżyć - i nigdy im się nie udaje. Możemy zaprzeczyć, że mieliśmy przeszłość, ale nie możemy uciec przed jej bólem, bo przeszłość jest jak mówiący cień, który zawsze dotrzymuje nam kroku, idzie za nami aż po grób.
W świecie pozbawionym nagle złudzeń i świateł człowiek czuje się obcy. Wygnanie jest nieodwołalne skoro braknie wspomnienia utraconej ojczyzny albo nadziei na ziemię obiecaną. Ta niezgodność pomiędzy człowiekiem a jego życiem, pomiędzy aktorem a dekoracją, jest właśnie poczuciem absurdu.
(...) za wielką namiętność i miłość musi się płacić najwyższą cenę: wygnaniem z racji nieświadomości. Nieświadomość jest zawsze rajem głupców, wiemy o tym nazbyt dobrze, i jest także piekłem ludzi mądrych.