-
ArtykułyTo do tych pisarek należał ostatni rok. Znamy finalistki Women’s Prize for Fiction 2024Konrad Wrzesiński6
-
ArtykułyMaj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 1LubimyCzytać7
-
Artykuły„Horror ma budzić koszmary, wciskać kolanem w błoto i pożerać światło dnia” – premiera „Grzechòta”LubimyCzytać1
-
Artykuły17. Nagroda Literacka Warszawy. Znamy 15 nominowanych tytułówLubimyCzytać2
Cytaty z tagiem "pustka" [369]
[ + Dodaj cytat]Jestem sam. Całkiem sam. Od dawien dawna. Pustka. Jesień. Myśli mało. Co robić, jak nic zrobić nie można, bo po co? Patrzę w sufit. Tak bardzo nie chcę mi się nic robić, że patrzeć też nie mam ochoty. Zamykam oczy i tak leżę, i leżę, i nic. Słońce zgasło na wieki wieków. Amen. Boga nie ma. Czas się zatrzymał. Wszystko się skończyło.
Używamy słów po to, aby wypełnić luki, pustkę wewnątrz nas samych i podczas komunikowania się z kimś innym.
Najsilniejszą straż ustawia się przy wrotach prowadzących do niczego. Może dlatego, że pustka sama przez się jest zbyt wstydliwym widokiem, żeby go odsłaniać.
Słowa nie mogą wyrazić pustki. Im więcej ich jest, tym bardziej kłamią.
I tak było naprawdę, zawsze zdawałem sobie z tego sprawę: nie miałem prawa istnieć. Pojawiłem się przypadkowo, istniałem jak kamień, roślina, mikrob. Moje życie rozwijało się na los szczęścia i we wszystkich kierunkach. Posyłało mi czasem niejasne sygnały; innym razem chwytałem tylko brzęczenie, z którego nie wynikało nic.
Jak to możliwe? Wszędzie przecież czytał, że młodość jest okresem najpełniejszego życia! Skąd więc ta próżnia, to rozrzedzenie życiowej materii? Skąd się bierze pustka?
Płaczę nad ulotną naturą miłości, niemożnością posiadania kogoś tak bezwzględnie, by mógł wypełnić pustkę, w której czai się depresja. Rozumiem, dlaczego ludzie chcą czasem zabić swoich kochanków, chcą pożreć swoich kochanków, czasem wdychać prochy swoich martwych kochanków. Rozumiem, że jest to jedyny sposób, by posiąść drugiego człowieka, zaspokoić rozpaczliwe pragnienie zamknięcia go w sobie.
(...) kiedy nie jesteś w stanie ucieć, nie powinieneś dodatkowo wytężać swego umysłu: gdy nie wytężasz swego umysłu, wszystko się pojawia. (...) właśnie wtedy, gdy nie potrafisz uciec, nagle pozbędziesz się worka [ułudy] i nagle, nie zdając sobie z tego sprawy, zaczniesz klaskać w ręce i głośno się śmiać. Pamietaj jednak: jeśli będziesz dokładał najmniejszych starań, aby osiągnąć urzeczywistnienie tej kwestii, wtedy przypominać będziesz osobę chwytającą rękoma pustą przestrzeń - pomoże ci się to tylko zmęczyć.
...z przyczyny poczucia ,,pustki" i ,,przestrzeni poza", którą to słowo wyczarowuje.