-
ArtykułyTo do tych pisarek należał ostatni rok. Znamy finalistki Women’s Prize for Fiction 2024Konrad Wrzesiński6
-
ArtykułyMaj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 1LubimyCzytać7
-
Artykuły„Horror ma budzić koszmary, wciskać kolanem w błoto i pożerać światło dnia” – premiera „Grzechòta”LubimyCzytać1
-
Artykuły17. Nagroda Literacka Warszawy. Znamy 15 nominowanych tytułówLubimyCzytać2
Cytaty z tagiem "mowa" [179]
[ + Dodaj cytat]
Mowa rodzinna niechaj będzie prosta.
Ażeby każdy, kto usłyszy słowo
Widział jabłonie, rzekę, zakręt drogi,
Tak jak się widzi w letniej błyskawicy.
Jakaż to zabawna planeta - pomyślał Mały Książę - zupełnie sucha, spiczasta i słona, a ludziom brak fantazji. Powtarzają to, co się im mówi... Na mojej gwiazdce miałem różę: ona zawsze mówiła pierwsza...
W życiu wciąż trzeba się uczyć, począwszy od Mówienia, kończąc na Umieraniu.
Tak mało jest rzeczy, o których można mówić, że mówi się o wszystkim. O wszystkim, o czym można. I ani słowa w tym prawdy.
Tylko nad tym panujemy, co w końcu uznamy za śmiechu warte, wyłącznie wtedy, kiedy świat i życie na nim uznamy za śmiechu warte, jesteśmy w stanie posunąć się dalej, nie ma innej metody.
Ludzkość dawno by się już udusiła, gdyby musiała przemilczać pomyślany na przestrzeni jej historii bezsens, każdy, kto zbyt długo milczy, dusi się tym, również ludzkość nie może zbyt długo milczeć, wtedy bowiem dusi się, nawet jeśli bez sensu jest to wszystko, co wymyśli pojedynczy człowiek, co wymyśli ludzkość, jak również to, co pojedynczy człowiek kiedykolwiek w życiu wymyślił, to, co ludzkość kiedykolwiek wymyśliła. Raz jesteśmy artystami mówienia, raz artystami milczenia i doprowadzamy tę sztukę do jej granic, nasze życie dokładnie na tyle jest interesujące, na ile potrafiliśmy rozwinąć naszą sztukę mówienia, tak jak i milczenia.
Mowa miasta jest rozwlekła: powtarza, aby coś mogło utrwalić się w pamięci.
Mądrzy ludzie wiedzą, kiedy zachować milczenie. Tylko głupiec mówi wszystko co wie.
Mowa ciszy jest dostępna, gdy pozbędziemy się słów wraz z ich niszczycielskim potencjałem, który godzi w treść. Słowo usidla treść, zadręcza, sieka na kawałki jak rzeźnik mięso po czym serwuje nam na talerzu. Mowę ciszy cechuje głęboki szacunek dla treści, która jest bytem niezależnym od języka. W ciszy nie słyszymy treści ale ją czujemy, a czucie jest najdoskonalszym sposobem odbioru.