-
ArtykułyTo do tych pisarek należał ostatni rok. Znamy finalistki Women’s Prize for Fiction 2024Konrad Wrzesiński7
-
ArtykułyMaj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 1LubimyCzytać9
-
Artykuły„Horror ma budzić koszmary, wciskać kolanem w błoto i pożerać światło dnia” – premiera „Grzechòta”LubimyCzytać1
-
Artykuły17. Nagroda Literacka Warszawy. Znamy 15 nominowanych tytułówLubimyCzytać2
Cytaty z tagiem "klęska" [121]
[ + Dodaj cytat]
Doniosłośc klęski ma kapitalne znaczenie. Nie mówię tutaj o zwykłych niepowodzeniach. Jeżeli ktoś nie pojął owego sekretu, owej estetyki, ten nie pojął niczego i daremna będzie jego chwała.
Liczba nie jest nigdy dostatecznie liczna. Przemienia katedry w kaplice.
Chwalcy się nie liczą. Rzecz w tym, aby wstrząsnąc do głębi chocby jedną duszą. Sprawic, by nas kochano za sprawą mrocznej pokrętności dzieł.
Możesz stać na czele tłumu, lecz kiedy się potkniesz, pobiją się o to, kto zada ci nożem ostatnie pchnięcie.
Każdy polityk ma swoją własną, specyficzną, sobie przeznaczoną i samemu pieczołowicie hodowaną dla siebie klęskę.
Błąd Marksa i Lenina widzę w założeniu, że to klasy społeczeństwa upośledzone, wyrosłe z materialnej klęski, mają ustanawiać nowe prawa społeczne. Tymczasem one mogą tylko wywracać (...)
Człowiek jest naturą skłębioną, niejednoznaczną, poplątaną... Żyją w nim różne sprzeczne pragnienia. Drugi człowiek może być ratunkiem... Lub klęską.
Klęską nie jest upadek na dno... jest nią pozostanie na dnie.
Ile razy mógł upaść człowiek, zanim przestawał mieć siłę, by znów się podnieść?
Nawet dzisiaj komplikacje psychologiczne, polityczne i resentymenty powodują, że sprawiedliwy opis pewnych okresów przeszłości - międzywojnia na przykład albo klęski wrześniowej - z miejsca budzi podejrzenia: o co mu chodzi? Komu on chce się przypodobać? I w ten sposób jesteśmy skazani w każdym przedmiocie na półprawdy. Ukazanie całej prawdy - z którejkolwiek strony byśmy się do tego zabrali - staje się sprawą nietaktowną i nieprzyzwoitą.
Był to czas, w którym większość ludzi nie chciała uwierzyć, że eksperyment z reformą pieniężną i reformą gospodarczą może się udać. Był to okres, w którym w Niemczech każdy obywatel mógł liczyć na nowy talerz raz na pięć lat, na parę butów raz na dwanaście lat, na nowy garnitur raz na pięćdziesiąt lat, i tylko co piąte niemowlę mogło leżeć we własnych pieluchach, a tylko co trzeci Niemiec miał szansę zostać pochowany w swojej własnej trumnie.
Czasem największej odwagi wymaga stawienie czoła własnym klęskom.