-
ArtykułyTo do tych pisarek należał ostatni rok. Znamy finalistki Women’s Prize for Fiction 2024Konrad Wrzesiński6
-
ArtykułyMaj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 1LubimyCzytać7
-
Artykuły„Horror ma budzić koszmary, wciskać kolanem w błoto i pożerać światło dnia” – premiera „Grzechòta”LubimyCzytać1
-
Artykuły17. Nagroda Literacka Warszawy. Znamy 15 nominowanych tytułówLubimyCzytać2
Cytaty z tagiem "emil cioran" [8]
[ + Dodaj cytat]
Powracająca właśnie z Rumunii C.R. mówi, że bałagan tam panujący zrozumiała tylko dlatego, że długi czas spędziła w Kongu...
A oto co jej powiedział H.B., który piętnaście lat spędził w więzieniu. Któregoś dnia podejmuje się sam posprzątać celę, w której siedziała ich piętnastka. Tamci się godzą i w zamian odstępują mu swoje racje mamałygi. On jednak zrzeka się jej na rzecz pewnego olbrzyma, raczej głupawego, który natychmiast zaczyna ją pożerać. Zanim skończył, pyta go: "Ale dlaczego pan mi to wszystko odstąpił?". "Bo pan ma większe potrzeby ode mnie". Poczciwiec nic na to nie mówi, lecz w ciągu wielu godzin patrzy na niego dziwnie. Później nigdy już, aż do końca więzienia, do niego się nie odezwał.
Kiedy wychodzę na ulicę, pierwsze, co mi przychodzi do głowy, to - eksterminacja.
Gdy mówisz o śmierci, ocalasz coś z siebie, ale jednocześnie coś z twojego bytu umiera, gdyż aktualność zobiektywizowanych treści ginie ze świadomości.
Stajemy się liryczni tylko w następstwie totalnej organicznej zapaści.
Poznanie jest dla życia utrapieniem.
Świadomość zaś to otwarta rana w rdzeniu życia.
Czyż człowiek nie jest zwierzęciem wydanym na pastwę śmierci?
I czyż nie jest tragedią bycie człowiekiem to znaczy zwierzęciem wiecznie niezadowolonym, zawieszonym między życiem a śmiercią?