-
ArtykułyCzytamy w weekend. 19 kwietnia 2024LubimyCzytać328
-
ArtykułyPrzeczytaj fragment książki „Będzie dobrze” Aleksandry KernLubimyCzytać1
-
Artykuły100 najbardziej wpływowych osób świata. Wśród nich pisarka i pisarz, a także jeden PolakKonrad Wrzesiński1
-
ArtykułyPięknej miłości drugiego człowieka ma zaszczyt dostąpić niewielu – wywiad z autorką „Króla Pik”BarbaraDorosz2
Cytaty z tagiem "drżenie" [28]
[ + Dodaj cytat]
Bezustannie, choć miłości krajobraz znamy
i mały cmentarz z jego skarżącymi się imionami,
i straszliwy, przemilczający dół, w którym
kończą: bezustannie idziemy parami, tam,
pod stare drzewa i kładziemy się bezustannie
pośród kwiatów, na wprost nieba.
R.M. Rilke "Odziany światłem. Wiersze rozproszone i pośmiertne z lat 1906-1926
Zrzucam swoją skórę,
bycie mną to tortura.
Uciekam z jej uścicku,
lecz odarty z umysłu.
Co zatem powinienem zrobić z moimi ustami? Z moją nocą? Z moim dniem?
Byłem nieokiełznany i poskromiony, rozdarty na strzępy i po raz pierwszy kompletny, zachłysnięty byciem wszystkim tym jednocześnie.
Kreślisz wzór na twarzy mej,
kształt, co nie zastąpi tej
wersji mnie, która kryję wewnątrz,
gdy leżysz tu ze mną,
leżysz tu ze mną,
leżysz tu ze mną.
3.47 nad ranem. Jak długo jeszcze do świtu? Każdy mięsień w moim ciele drży. Mój umysł wrze niczym garnek mole.
Drżenie całego ciała, które nie wiadomo, czy kończy się na ciele - są to raczej drgawki duszy, niemogącej pozbierać do kupy zdyzlokowanych części, niemożność mówienia - jakieś memlanie bez związku, którego człowiek wstydzi się, łypiąc dookoła bolesnym wzrokiem, jakby szukał ratunku w nieczułym dookolnym świecie.
Miller zamknął oczy. Jego skafander przypominał, że zostało mu tylko dwadzieścia minut tlenu.
- Nie możesz zabrać Finwala! Nie ma jej i nie ma, i nie ma!
- O szlag – rzucił Miller. - O Jezu.
Puścił wózek, zawracając w stronę rampy, światła i szerokich korytarzy stacji. Wszystko się trzęsło, sama stacja drżała jak ktoś na skraju hipotermii. Tylko, oczywiście, wcale tego nie robiła. Całe drżenie pochodziło od niego. To wszystko było w głosie Erosa. Było tam przez cały czas. Powinien był wiedzieć.
Może wiedział.
- Widzę to w jego oczach. Zawsze wtedy, kiedy na ciebie patrzy.
- Co?
- Może nie ma wspomnień, ale jego serce pamięta.
Najbardziej zahartowani w niebezpieczeństwie doznają, choćby nawet byli o nim uświadomieni, owego skurczu serca i owego drżenia, które przenika im całe ciało. Dowód, jaka wielka różnica istnieje między tworem wyobraźni, a rzeczywistością, między projektem, a jego wykonaniem.