Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Requiem, Epilog I

Doświadczyłam, jak twarz się zapada,
Jak strach nagle wyziera spod powiek,
Jak na twarzy cierpienie układa
Twarde linie pismem klinowym,
Jak się włosy z brązowych i czarnych
Spopielałe, srebrne nagle stają,
Uśmiech więdnie na pokornych wargach,
Lęk się w każdym półuśmiechu czai.
Już się modlę nie o siebie samą,
Lecz o wszystkie, co tam ze mną stały,
W kleszczach mrozu, w lipcowe upały,
Pod czerwoną oślepłą ścianą.