Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Finn wzniósł kubek w toaście.
- Zuch dziewczyna. Suka do samego końca.
Zasalutowałam kanapką.
- Na wieki.

- Co u Finna? zapytałam, gdy już nasyciłam pierwszy głód.
Fletcher wzruszył ramionami.
- W porządku. Zbija fortunę. Obraca cudzymi pieniędzmi. Mój syn,
inwestor i geniusz komputerowy. Powinien zająć się jakąś uczciwą robotą, na
przykład złodziejstwem.

Gliny. Żachnęłam się. To kpina. Łatwiej o dziewicę w burdelu niż o
uczciwego policjanta w Ashland. Szukasz u nich ochrony? Lepiej od razu się
powieś zamiast psuć później prześcieradło kumplowi z celi.

Śmierć to pod wieloma względami wyzwolenie. Koniec cierpienia.
Ucieczka w inny świat.

Mężczyźni mierzyli się wzrokiem. Szacowali siły przeciwnika. Szukali
słabości. Po raz kolejny porównywali penisy.

Gniew na jego twarzy ustąpił zdumieniu.
- A co się dzieje, gdy dorosną?
Przez chwilę myślałam o mamie, siostrach i całym koszmarze tamtego
dnia, gdy zginęły. Roześmiałam się gorzko.
- Marzą o tym, by znowu być małą dziewczynką.

Łatwe rozwiązanie są dla
mięczaków, którzy boją się zrobić to, co konieczne.

Zalany w trupa studencik potknął się, pochylił i zwymiotował na naszego SUV-a. Musiałam powstrzymać Finna, który chciał wyskoczyć z wozu i dać mu nauczkę.
- Przecież to nawet nie jest twoje auto - zauważyłam. - Zwinąłeś je z parkingu.
- Chodzi o zasadę - oburzył się Finn. - To mercedes, rozumiesz? Na mercedesy się nie rzyga!

- Łzy to marnowanie czasu, energii i zasobów - powiedział poważnie, jakby zdradzał mi wielką tajemnicę.

Obie plotły jakieś bzdury - jaki jest wielki i potężny, że przy
innych facetach udają, ale z nim jest im naprawdę dobrze. Czułam, jak drgają mi
usta. Tekst wieczoru.

Skarbie przez wiele lat sprzedawałam się dzień w dzień. Tak, dam radę. Kiedy skończę, nawet anioły zapłaczą.