Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(...) Nigdy nie zapomnę jego definicji bohatera. Otóż Campbell powiedział, że bohater to zwykły człowiek, który "robi to, co najlepsze w najgorszych czasach". Oskar Schindler w pełni odpowiada tej definicji.

Utrata choćby mizernego promyka nadziei jest gorsza od całkowitego jej braku.

Byłem taki mały, że musiałem stać na odwróconej drewnianej skrzynce, by dosięgnąć do kontrolek maszyny. Schindlerowi zdawało się to nie przeszkadzać.

Kto ratuje jedno życie ten ratuje cały świat!

Wydawało mi się, że niemal szybuję ponad ulicą. Przez tych kilka sekund nie byłem więźniem getta, zamkniętym za wysokim murem, ale dwunastoletnim chłopcem, takim jak inni, przeżywającym mieszaninę ekscytacji i strachu. Nawet nieunikniony marny koniec tej eskapady - gdy wpadłem na krawężnik i znów się przewróciłem, rozcinając sobie czoło - nie odebrał mi ducha i entuzjazmu.

Obrzucali mnie kamieniami i ostrymi, raniącymi epitetami w rodzaju: „Zabójca Chrystusa”. Nie widziałem w tym sensu, bo przecież Jezus żył przed wieloma wiekami, ale widać moja osobista tożsamość znaczyła dla nich mniej od mojej tożsamości zbiorowej – Żyda.