Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Szczęście boli, gdy jest ogromne.

Kwiaty trzeba było zbierać w ciszy, inaczej nie miałoby to sensu.

Wydaje nam się, że powinniśmy w każdej sytuacji umieć wykazać się zrozumieniem i rozsądkiem, ale niestety, to tak nie działa. Nie umiemy czytać w cudzych myślach, potrafimy tylko już po wszystkim, kiedy znamy fakty, „zrozumieć”, jak powinniśmy byli postąpić. Potem obarczamy się odpowiedzialnością, zupełnie niepotrzebnie.

Tylko samotność jest prawdziwym nieszczęściem.

Wszyscy chcą wierzyć, że znają swoich przyjaciół na wylot (…).

Ludzie są w tym w tym względzie mistrzami w samooszukiwaniu się. Nigdy nie doskwiera im brak czegoś, co już mają, i dlatego też tego nie doceniają.

Jakich czynów jest w stanie dokonać człowiek, który stracił wszystko, by zapewnić sobie lepsze życie?

Pewne problemy przechodziły z pokolenia na pokolenie niczym pałeczka w sztafecie.