Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jestem przekonana, że gdybym kiedyś została w starej bibliotece po zamknięciu, sama i po ciemku, mogłabym zobaczyć lśnienie półek jak ogni świętego Elma nad masztami żaglowca. Słyszałabym też ich głos: szmer kartek i szept atramentu. Jestem przekonana, że książki żyją i oddychają...

Uważam, że książki posiadają aurę, jak każde dzieło sztuki. Książka to nie plik papierów, tak jak obraz nie jest płótnem, jedno i drugie to kreacja w czystej postaci, energia twórcza, i dlatego mają aurę.

Są takie rzeczy, które bez względu na to, jak bardzo ich pragniemy, nie mogą się wydarzyć.

...prawdziwa wiedza polega na czekaniu i wykorzystywaniu okazji.

Rozmowa o namiętnościach jest trudna i niebezpieczna. Czasem jednak sztuka zdoła pobudzić uczucia i rozbudzić namiętności z siłą uderzenia w twarz albo delikatnością pieszczoty, to zależy od sytuacji.

Sukces niekoniecznie osiąga najlepszy, tylko ten, kto potrafi otoczyć się najlepszymi.

Miłość to tylko słabość charakteru, niebezpieczne zakłócenia w naszym rozumowaniu.

(...) w żadnych okolicznościach nie należy tracić nadziei i trzeba wierzyć, że to, co piękne i dobre w życiu, zawsze zwycięża.

(...) jeśli Bóg istnieje, jest Bogiem tylko dla nielicznych, bo do pozostałych na dobre odwrócił się plecami.

Okrucieństwo jest nikczemną bronią, odbierającą godność temu, kto ją stosuje. Okrucieństwo jest najgorszą formą nadużywania swojej pozycji. Ale to środek bardzo łatwy do użycia, jad zatruwający całe ciało, wzbudzający euforię narkotyk.

Gdyby można było wyjaśnić miłość, nie byłaby miłością.

Czasem zakaz jest najlepszą zachętą.

to jest straszne, kiedy się nie ma poczucia własnej wartości - wtedy nie wiesz, że inni mogą cię kochać, i dlatego tobie bardzo trudno kochać innych.

Dla mnie milczenie jest nieodłącznym elementem intymności.

Ironia to dobre miejsce, żeby się ukryć, jedno z wielu substytutów ciszy.

Nie rób w nocy niczego, czego mogłabyś żałować o poranku".

Dzieciństwo to cudowny okres.Nie ma przeszłości, nie ma przyszłości.

Nie chcę zawodzenia płaczek na moim pogrzebie ani udawanego smutku! Nie chcę, żeby ludzie ubrali się na czarno! Nie chcę żałobnych śpiewów ani trąb anioła śmierci! Nie chcę wytartych frazesów ani pustych pochwał nad moim grobem, ani wieńców wysyłanych przez ludzi, których nie znałam! Nie chcę!(...) Chcę tylko, żeby ktoś zostawił kwiat na mojej trumnie i wrócił do domu z milionem wdzięcznych wspomnień!

(...) szczęście można sfotografować (...) nie aparatem, lecz duszą.

Wolność i szczęście to rzeczy ulotne. Udawanie, że mogą być trwałe, przysparza nam tylko rozczarowania i cierpienia. Dlatego ja staram się splatać poczucie szczęścia z drobnymi codziennymi zdarzeniami.

Ale z dnia na dzień wszystko się wywróciło do góry nogami. Całkiem nieoczekiwanie,tak jak wtedy, gdy człowiek się potyka i spada w przepaść, i pozwala się ponieść lawinie błota, kamieni i chaosu - nie mając się czego uczepić, nie wiedząc, jak się zatrzymać.

(...) czas zarówno obraca żelazo w rdzawy pył, jak przemienia węgiel w diament.

Udawanie odwagi nie oznacza, że jest się odważnym.

Ty rzucasz wyzwanie prawom fizyki: chcesz płynąć pod prąd, po prostu dając się nieść prądowi.

Niezręczne sytuacje uwalniają pokłady głupoty.

Jedne kobiety są oszałamiające, inne działają uspokajająco, a te, które należą do największej rzadkości, potrafią inspirować.

Głęboki sen to przywilej ludzi o czystym sumieniu.