Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Co rusz zyskujemy nowe dowody, że słonie nigdy nie zapominają: jednego z nich dostarczyła nam Eleanor, wówczas już dobrze po czterdziestce, kiedy wróciła do zagrody po wielu latach życia na swobodzie i wypatrzyła z oddali mężczyznę, z którym opiekunowie nie mieli wcześniej do czynienia. Uniosła trąbę, odstawiła uszy na boki i ku przerażeniu zgromadzonych ruszyła pędem w stronę nieznajomego, żeby go czule uściskać i zgotować mu serdeczne słoniowe powitanie. Wyszło na jaw, że mężczyzna zajmował się nią, kiedy była pięcioletnim słoniątkiem. Rozpoznała go natychmiast, mimo trzydziestosiedmioletniej rozłąki.