Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zostawiamy stażystę lub rezydenta z pacjentem samego, aby go zbadał i przeprowadził z nim wywiad. Potem pytamy, czego się dowiedzieli. To tak jakby zamknąć ucznia szkoły muzycznej w dźwiękoszczelnym pomieszczeniu z fortepianem i partyturą, a potem zapytać go: no, jak ci idzie? To idiotyzm. Skąd uczeń może wiedzieć, jak mu idzie? Tacy nauczyciele muzyki nadają się tylko do zwolnienia.

Ludzie maja skłonność wyobrażać sobie, że kiedyś, w jakiś starych dobrych czasach, wszystko było lepiej. Nazywam to Nostalgialitis imperfecta.