Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Trzeba zatem, by ludzie oddalili się od nas, byśmy zdali sobie sprawę, ile dla nas znaczą?

Kiedy ludzie spotykają się każdego dnia, dostrzegają siebie coraz mniej, aż w końcu, któregoś dnia, w ogóle przestają siebie zauważać.

-Widzisz, czasem powinieneś uważać, co mówisz. Nie wiem, o co wam poszło, ale z całą pewnością jest to strata czasu. Bierz telefon i zadzwoń do niego.
Antoine odstawił filiżankę.
-Dlaczego zawsze to ja muszę robić pierwszy krok? - burknął.
-Bo jeśli obaj będziecie sobie zadawać to pytanie, zmarnujecie dzień.

Zerwał się wiatr. Audrey zadrżała.
-A kiedy nadejdzie zima? - spytała.
-Przytulę cię jeszcze mocniej.

Tylko ci, którzy nie są zakochani, nie są zazdrośni.

To nie odległość fizyczna jest przyczyną rozpadu związku, ale dystans, który wprowadzasz do swojego życia.

(...) wpuścić kogoś do swojego życia, to znaczy zburzyć mury, które zbudowałeś wokół siebie dla ochrony, a nie czekać, aż ktoś je przebije!

Cokolwiek w życiu przedsięweźmiesz, nie poddawaj się. Od tego zależy wolność człowieka.

- Wszyscy jesteśmy samotni. Tutaj, w Paryżu, czy gdziekolwiek indziej. I niczego nie zmieni fakt, że próbujemy uciec od samotności, przeprowadzamy się, spotykamy znajomych. Wieczorem i tak wracamy do pustego domu. Ci, którzy mają partnera, nawet nie zdają sobie sprawy ze swojego szczęścia. Zapomnieli już o wieczorach nad talerzem zimnych przekąsek, niepokoju, który towarzyszy świadomości nadchodzącego weekendu, niedzieli wypełnionej nadzieją, że może zadzwoni telefon. Są nas miliony we wszystkich stolicach świata. Jedyne, co nas pociesza, to fakt, że niczym się nie różnimy od innych.

- A jak dobrze znałaś Glovera?
- Mieszkał w tej dzielnicy. Dyskretny i elegancki pan. Nonkonformista. Zakochany w literaturze francuskiej. Nie wiem jak i kiedy połknął bakcyla.
- Może za sprawą kobiety?
- Zawsze widziałam go samego. - odparła Yvonne sucho. - Poza tym znasz mnie. Nigdy nie zadaję pytań.
- To skąd znasz wszystkie odpowiedzi?
- Więcej słucham niż mówię.