Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nigdy nie traci się naprawdę kogoś, kogo się kocha.

Ludzie należą do siebie,jak długo w to wierzą. A on przestał.

Jacy oboje byliśmy naiwni. Szukaliśmy nawzajem w sobie oparcia, składając obietnice, których nie mogliśmy dotrzymać i których nie należało wypowiadać na głos. Miłość czasem taka jest. Kochałam go bardziej niż kogokolwiek w moim życiu. Wiedziałam, że on mnie potrzebuje, i chciałam, żeby to się nigdy nie zmieniło.

Jak blisko nas znajdują się ludzie, którzy wyjeżdżają najdalej, jak to tylko możliwe, na sam koniec mapy. Jacy stają się niezapomniani.

Doskonale wiem, jak szybko życie potrafi wywrócić się do góry nogami.

Marzenia wiele o nas mówią (...). Są swoistą mapą wewnętrznego życia. Czasem myślenie o tym, kim pewnego dnia możemy się stać, jest jedynym sposobem na wytrzymanie w rzeczywistości, w której jesteśmy.

Złamane serce jest przywilejem człowieka. (...), żyjąc, nie sposób uniknąć zranienia, jeśli żyje się we właściwy sposób.

Żal jest doznaniem największej samotności, bo tylko ściąga człowieka w głąb własnej duszy.

Czasami najwięcej mówią o nas nasze marzenia. To, kim jesteśmy, gdy nikt nie patrzy, to, kim chcielibyśmy być, gdybyśmy wiedzieli, że możemy to osiągnąć.

Znowu łzy. Skąd one się biorą? Czy ciało składa się z łez?

Szczęście jest bardzo skomplikowane, a wolność - nie. Więzy albo są, albo ich nie ma.

W chwilach takich jak ta, kiedy wydaje się, że świat oszalał, dobrze mieć obok przyjaciół.

Świat potrzebuje całej armii (...) silnych, dowcipnych, nieustraszonych kobiet, które mówią to, co myślą i zachowują się bezkompromisowo bez przepraszania czy pytania o pozwolenie. Kobiet, które grzmią, zamiast się kulić.

Natura domaga się od nas szacunku. (...) Ma brutalne oblicze, bez wątpienia, ale jeśli człowiek nauczy się jej języka, może odnaleźć w niej spokój i pociechę. Jest najlepszym lekarstwem, jakie znam.