Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kiedy się wędruje, rzeczywistość istnieje tylko w czasie teraźniejszym, hic et nunc, na tej prostej asfaltowej wstędze, w paskach plecaka, który zawsze jest za ciężki, w bólu nóg, które zawsze są za słabe. Kilometr, to nigdy nie jest łatwe. Nigdy krócej niż dwanaście minut. Nie jesteśmy mistrzami w chodzie ani piechurami wyczynowcami; wielu ludzi nas wyprzedza, ale zawsze doganiamy ich kilka kilometrów dalej, jak siedzą pod drzewem. Cechuje nas tylko wytrwałość. My nie idziemy,lecz marsz idzie w nas. To najbardziej naturalna rzecz na świecie, jak byśmy nie umieli robić nic innego ani nie mieli innego przeznaczenia. To aksjomat, niewytłumaczalne twierdzenie. Właśnie tak. To wszystko. To proste. To my.

My nie przeszkadzamy jemu, on nie narzuca się nam. Pokazuje nam, o ile to jeszcze potrzebne, różnicę między biedą a nędzą. Pierwsza może być szlachetna i godna, podczas gdy druga zawsze jest ubóstwem fizycznym lub moralnym.