Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W epoce wiecznej młodości, końskiego zdrowia i nadzwyczajnej urody śmierć jest wstydliwą krewną człowieka, zamkniętą w komórce jak psychicznie chore dziecko na zabitej deskami wsi.

Czas się nie starzeje, bez początku i końca. Bóg zawsze posłusznych mu zegarów. Pan, który nie zwraca uwagi na ich tarcze, anie te sprzed wieków, ani te pulsujące elelktroniką.

To nie ta depresja, pusta, bez nadziei, pozbawiona czasu teraźniejszego, przeszłego i przyszłego, zamknięta we mnie jak w czterech ścianach pokoju, depresja rodzaju żeńskiego, baba w babie, depresja nie jest rodzaju żeńskiego ani męskiego, jest rodzaju nieludzkiego, lalki, jedna w drugiej, od największej do nieskończenie małej, bo zawsze może być mniejsza od najmniejszej i większa od największej, a każda pusta w środku...