Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Najgorsza w miłości jest ta zżerająca człowieka zazdrość, do której nie ma się prawa.

Co gorsze, nie mogłam bez niego żyć. Potrafiłam się uśmiechać i cieszyć szczęściem przez pewien czas. Potrafiłam nawet przepędzić go z myśli na długie godziny. Ale on wracał. Zawsze wracał.

Nie mógł płakać. Był na to zbyt dumny. Dlatego ja płakałam za nas oboje. Wylewałam za niego łzy w nadziei, że ulżę mu w ten sposób.

Mówi się, że czas leczy rany. To nieprawda. Czas pomaga nam o nich zapomnieć. I tyle. Strata bliskich jest nieuleczalna. Po niej nie można już dojść do siebie, chyba że nie ma się serca. Zwłaszcza, gdy dopada człowieka znienacka.

Trzeba być egoistą, żeby wieść szczęśliwe życie. I nie próbować ukrywać choćby najmniejszych wad przed innymi.

Faceci w skórzanych kurtkach nie zasługują na zaufanie.

Społeczeństwo tworzy szablony, w które wciska każdego z nas, i kiedy ktoś nie odpowiada standardom, kończy zepchnięty na margines.