Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeśli jesteś na tyle niemądry, by zboczyć ze ścieżki, tylko od ciebie zależy, czy wrócisz na drogę.

Odrobina nadziei nikomu nie zaszkodzi, prawda? Jednakże nadzieja wzbiera jak przegrodzona tamą rzeka, podnosi się coraz wyżej i wyżej, powolutku, małymi kroczkami, które nic nie znaczą, dopóki nie przyjdzie powódź.

- Kim jesteś, kiedy nie ma nikogo, kto by cię wziął do ręki? - indagował Szczurzy Król. - Kiedy nikt na ciebie nie patrzy, do ciebie nie szepcze... Kim wtedy jesteś? Jak się nazywasz, żołnierzu?

Bo widzisz, niektórzy ludzie od urodzenia noszą w swoim wnętrzu okruch nocy i tej pustki nie sposób zapełnić; nie wystarczy do tego ani całe przepyszne jedzenie na świecie, ani nawet całe słońce. Takiej próżni nic nie jest w stanie pokonać. To przez nią budzimy się czasem z poczuciem, że wiatr przewiewa nas na wylot, i nie pozostaje nam nic innego, jak po prostu z nią żyć. Tak jak musiał z nią żyć ten chłopiec.

Przybywasz tu tak samo, jak wielu przed tobą - samotnych, stroskanych, chorych z chciwości. Tysiąc rozpaczliwych życzeń, które wypowiedziano na tej ziemi, ostatecznie sprowadza się do jednego: uczyń mnie kimś nowym.

Żadna magia nie sprawi, że cię pokochają.

Nie stworzono mnie po to, żebym zadowalała książęta.

Żyła samotna, ale szczęśliwa. Zestarzała się, nie przejmując się swoją topniejącą urodą, bo za każdym razem, gdy oglądała swoje odbicie w wodzie, widziała wolną kobietę.

Nie są ładni ani czarujący, ale za to są żywi nawet wtedy, gdy nikt na nich nie patrzy.