Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przeszłości nie da się zmienić. Już dawno się z tym pogodziłem. Trudno tylko pogodzić mi się z tym, że z przeszłości nie wynika żaden sens.Może i z każdego złego wychodzi jakieś dobro. Ale może i każde zło jest tylko złem.

Żeby być młodym, trzeba czuć, że wszystko można naprawić, wszystko, co poszło nie tak, cośmy zaniedbali, cośmy zrobili. Kiedy przestajemy to czuć, kiedy zdarzenia i doświadczenia przemijają bezpowrotnie, jesteśmy starzy.

Wczesne duże porażki prowadzą nasze życie w nowym kierunku. Wczesne małe nas nie zmieniają, ale towarzyszą nam i nas dręczą jak drobne kolce pozostałe w ciele.

Popełniłem ten sam błąd co wtedy. Wówczas wydawało mi się, że wiem, kim ona jest, a nie wiedziałem nic. Nasza bliskość istniała tylko w mojej wyobraźni.

Nie zazdroszczę młodzieży, że ma jeszcze życie przed sobą; ja nie chcę go mieć jeszcze raz przed sobą. Ale zazdroszczę jej, że przeszłość, która leży za nią, jest krótka.Kiedy jesteśmy młodzi, możemy ogarnąć swoją przeszłość. Możemy nadać jej sens, nawet jeśli ciągle jest inny.

Nikomu nie jestem nic winien. Nikomu nie muszę też być wdzięczny. Kiedy coś dostaję, odpłacam za to. Kiedy ktoś jest wobec mnie wspaniałomyślny, rewanżuję się w dwójnasób i potrójnie. Mogę powiedzieć, że w ramach moich przyjaźni i znajomości występują tylko zrównoważone bilanse. W pracy zawodowej jest inaczej, ale tam korzystnego bilansu też nie zawdzięcza się wspaniałomyślności innych, tylko własnej kompetencji.

Kiedy na ciebie patrzę, odnajduję w twojej twarzy to, co o tobie wiem, i to, czego jeszcze nie wiem, i składam to do kupy. I za każdym razem znam cię lepiej. I za każdym razem kocham cię bardziej.

(...) Czy panu też przychodzi czasem do głowy, że Bóg zazdrości nam szczęścia i dlatego musi je zniszczyć?

(...) Moje życie przypomina w dotyku wazon, który upadł na ziemię i rozprysnął się na kawałki.