Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czasami musimy zostać zamknięci w czterech ścianach, żeby dostrzec pewne rzeczy z właściwej perspektywy.

Czasami marzenia senne to niekończące się piekło, po którym sam Dante nie pokusiłby się wędrować.

W swojej naiwności często sądzimy, że jesteśmy w stanie żyć w trzech czasach. Wydaje się nam, że rozpamiętując przeszłość, możemy jednocześnie planować przyszłość, podczas gdy nie potrafimy nawet pozostać w teraźniejszości. Ustawiczny ruch, przemijanie, ciągłe analizy tego, co było i będzie, sprawiają, że to, co powinniśmy przeżywać staje się przeszłością, zanim to sobie uświadomimy.

A nie sądzisz, że to, co czuliśmy wczoraj, znacznie się różni od tego, co jest dziś, ale my nie jesteśmy w stanie tego dostrzec, bo ciągle tkwimy we wczoraj?

Miłość nie śpieszy się, nie spóźnia. Przychodzi zawsze we właściwym momencie. Zawsze odnajdzie właściwe drzwi. A kiedy zrozumiesz, że ona jest Twoim największym przyjacielem, zaczniesz się zastanawiać: jak mogłaś żyć bez niej tyle lat.

Czasami dwoje ludzi spotyka się tylko po to, by odzyskać wiarę w nieskończoność istnienia.

Z pielęgnowania żalu nad utraconą przeszłością nigdy nie wyniknie nic dobrego. Sączący się jad każdego dnia będzie wnikać w głąb ciebie, aż staniesz się zupełnie inną osobą.

Wbrew pozorom to, co złe, nie przychodzi nocą, lecz rankiem. Wtedy, kiedy najmniej się tego spodziewasz.

Człowiek nie jest z natury tylko dobry lub zły. Wszyscy jesteśmy abstrakcyjnym ujęciem namalowanym drżącą ręką stwórcy.

Nie sądzę, aby przypadek rządził naszym życiem. Ludzie przychodzą i odchodzą, pozostawiając w duszach bliskich ślad. Moja osobowość jest pochodną miłości i nienawiści innych.

Tajemnice przywierają do naszego ciała jak druga skóra. Czasami całe życie próbujemy o nich zapomnieć, zrzucić je z siebie, a one i tak wypełzają z ukrycia w najmniej oczekiwanym momencie.

Każdy dom ma swoje tajemnice. Ściany przesiąknięte wstydem, brudem, przerażeniem. Teraz rozumiem, dlaczego niektórzy nie chcą otworzyć swych drzwi.

Czasami w tłumie dowiadujemy się najwięcej o sobie.

Nauczyłeś mnie oddychać i kochać. Każdy zniszczony kawałek mojej duszy wypełniłeś esencją życia. I to wszystko było jedynie złudzeniem?

Okrutny ten, który odbiera innym piękne wspomnienia.

Życie składa się z krótkich chwil zrodzonych ze smutku i miłości do innych.

Udowodnię Ci, że istnieją dwa równoległe światy. W każdym z nich przeżyjesz miłość, śmierć, radość oraz ból. Uczucia i myśli przenikają się wzajemnie w niezależnych rzeczywistościach. Który świat jest prawdziwy?

Ludzi najczęściej gubią słowa, bo żyją złudzeniem, że wyrażają one myśli człowieka. Nie potrafią słuchać, zadawać własnych pytań. To jedna z najtrudniejszych umiejętności. Niektórzy uczą się jej przez całe życie, a inni umierają, nie zbliżywszy się do niej nawet na milimetr.

Stajemy się w swojej roli tak perfekcyjni, że w końcu zapominamy, kto naprawdę pociąga za sznurki.