Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Możemy odrzucić wysiłek myślenia, ale przez to nie unikniemy przepaści, której nie chcemy dostrzec

Wasze życie należy tylko do was. Powstańcie i przeżyjcie je.

Kiedy już musisz walczyć, uderzaj. Wszystko inne ma drugorzędne znaczenie. Uderzaj. To twój obowiązek, twój cel, twój przymus. Nie ma ważniejszego prawa, nie ma ważniejszego zobowiązania. Uderzaj. Linie to odwzorowanie tańca. Uderzaj z pustki, a nie z chaosu. Uderzaj wroga tak szybko i tak bezpośrednio, jak to tylko możliwe. Uderzaj pewnie. Uderzaj zdecydowanie i śmiało. Uderzaj w jego moc. Wykorzystuj luki w jego obronie. Uderzaj weń. Uderzaj bezwzględnie. Nie pozwól mu na chwilę oddechu. Miażdż go. Uderzaj bezlitośnie aż w głąb jego ducha. To przeciwwaga życia: śmierć. To taniec ze śmiercią.

W każdej sytuacji najprostsze wyjaśnienie okazuje się najczęściej prawdziwe.

Życie każdego człowieka należy wyłącznie do niego. Życie każdego człowieka może i powinno należeć tylko do niego, a nie jakiejś społeczności czy wspólnoty, bo wtedy byłby ledwie niewolnikiem. Nikt nie może odmawiać innym praw do ich życia lub siłą zabierać tego, co wytworzą, bo w ten sposób okrada ich ze środków do życia. To zdrada wobec ludzi, przykładać im nóż do gardła i dyktować, jak mają żyć. Żadna społeczność nie może być ważniejsza od ludzi, którzy ją tworzą, bo wtedy największe znaczenie przypiszecie nie człowiekowi, ale czemuś, co zaspokaja zachcianki tej społeczności, i to za bezustannie ponoszoną cenę życia. Rozum i rzeczywistość to jedyna podstawa sprawiedliwych praw. Bezrozumne kaprysy, jeśli da się im władzę, stają się morderczymi władcami. Podporządkowanie rozumu ufności wobec tych ludzi pozwala im stosować siłę, żeby was ujarzmić, żeby was zabijać.

Jedyne uzasadnione poświęcenie to ofiara dla wysoko cenionej wartości, w imię życia, wolności własnej lub tych, których się szanuje i kocha: takie jest moje poświęcenie za życie Kahlan. Całkowite zaparcie się siebie oznacza, że jesteś niewolnikiem, który musi oddać to, co ma najcenniejsze - swoje życie - każdemu bezczelnemu złodziejowi, który tego zażąda. Samobójcze samopoświęcenie to wymaganie narzucane niewolnikom przez ich właścicieli.

Nie mają innej władzy, by nad wami panować, niż ta, którą sami im daliście!

Życie jest drogocenne. To dlatego warto się poświęcać w imię wolności; bo działasz dla samego życia i swojej zdolności do życia, bo życie bez wolności to powolna, nieunikniona śmierć samobójcza dla "dobra" ludzi, czyli zawsze kogoś innego niż ty. Ludzie to zbiorowisko jednostek. Dlaczegóż to życie kogoś innego miałoby być ważniejsze, cenniejsze, wartościowsze niż twoje? Bezmyślnie wymuszone poświęcenie to idiotyzm.

Jedynie uzasadnione poświęcenie do ofiara dla wysoko cenionej wartości.

Rozumiała teraz, dlaczego życie wydawało się jej takie puste i bezcelowe: sama je takim uczyniła odmawiając myślenia. Nicci była niewolnicą każdego potrzebującego. Dała swoim panom jedyną prawdziwą broń przeciwko sobie; poddała się ich pokrętnym kłamstwom, własnoręcznie wkładając sobie na kark przytłaczające jarzmo winy, z własnej woli stając się niewolnicą kaprysów i żądań innych, zamiast mieć takie życie, jak powinna - własne.

Zło to nie jeden duży byt, ale nie kończące się pasmo małych występków, którym nikt się nie przeciwstawia, dopóki nie rozrosną się w monstra.