Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pragnienie, by przyklęknąć przed inną ludzką istotą i dobrowolnie oddać się jej w niewolę. Nie zrozumiał, że na tym polega miłość

Kocham go jak syna drogich mi przyjaciół, ale nie zazdroszczę mu sławy. Ty żyjesz, on jest martwy.
Pamiętaj o tym zawsze, i żyj nie po to, żeby być bohaterem, ale dla samego życia. Po jakimś czasie bohaterowie zaczynają trochę przypominać głupców.

Nie przegrywa nigdy ten kto gra samotnie

W tym kraju niezliczonych posągów Jezusa nie wierzono w nadstawianie drugiego policzka.

Sycylijczycy wierzą, iż zemsta jest jedyną sprawiedliwą zapłatą, a bywa ona doprawdy bezlitosna. Na tej katolickiej wyspie, gdzie we wszystkich domach stały figurki płaczącego Jezusa, chrześcijańskie miłosierdzie traktowano jako godny pogardy przejaw tchórzostwa.

Nigdy nie zapominaj, że żyje się nie po to, by zostać bohaterem, ale po to, by zachować życie. Czas mija, a bohaterowie wydają się głupcami.

W tym kraju, gdzie stoją niezliczone figury Jezusa, nikt nie wierzy w przykazanie o nadstawieniu drugiego policzka. W tej przeklętej ziemi przebaczenie równa się ucieczce tchórza.

Największą siłą dona było to, że nigdy nie reagował na obraźliwy ton czy brak szacunku, chodź brał to sobie wszystko do serca. Odpowiadał zwykłym tonem, zachowując kamienną twarz.

A zdanie egzaminów było sprawą nieocenioną. W jaki bowiem inny sposób rodziny mogłyby się pozbyć synów nie mających ambicji, zdolności, inteligencji? Rodzice musieliby do końca swoich dni utrzymywać takich darmozjadów. Tymczasem za sprawą dyplomu uniwersyteckiego owi nieokrzesani durnie mogli zostać nauczycielami, lekarzami, członkami parlamentu, a w najgorszym razie urzędnikami państwowymi niższego szczebla.

Don nigdy nie chował uraz, które mogły pomniejszyć przyszłe korzyści.

Ach, Sycylio, Sycylio, rozmyślał Adonis, niszczysz swoich najlepszych synów, obracasz ich w proch. Dzieci piękniejsze od aniołów wyrastają na twojej ziemi, a potem przemieniają się w demony. Zło pleni się tutaj tak bujnie, jak bambusy i kolczaste gruszki.

W tym kraju niezliczonych posągów Jezusa nie wierzono w nadstawianie drugiego policzka. W tym barbarzyńskim kraju "przebaczenie" było ucieczką tchórza.

... ci ludzie posiedli umiejętność takiego maskowania swojego grubiaństwa, że przez wiele dni mogłeś pławić się w ich obelgach, nim wreszcie zdałeś sobie sprawę, że cię śmiertelnie obrażono.

...prawda była źródłem władzy, sposobem na kontrolowanie społeczności, więc czyż ktokolwiek chciałby się nią podzielić z innymi?

Człowiek samotny nigdy nie przegrywa.

Byliśmy, kim jesteście - będziecie, kim jesteśmy.

Przekonał się, że Sycylia jest zbyt mała dla nich dwóch.

BYLIŚMY TACY JAK WY - A WY UPODOBNICIE SIĘ DO NAS [napis na wejściu do cmentarza].

Jest rzeczą naturalną, że jako dzieci, jako młodzi ludzie kochamy naszych przyjaciół, jesteśmy wobec nich wyrozumiali, wybaczamy im ich wady. Każdy dzień niesie coś nowego, patrzymy w przyszłość z przyjemnością i bez strachu. Świat sam w sobie nie wydaję się nam zbyt groźny, przeżywamy szczęśliwy okres, ale starzejemy się i musimy zarobić na kawałek chleba, przyjaźń nie poddaje się tak łatwo próbie czasu. Musimy być bezustannie czujni. Nasi rodzice już nam nie pomagają, a nas nie zadowalają proste przyjemności dzieciństwa. Rośnie w nas duma - pragniemy stać się ważni, potężni, bogaci lub chociaż zdolni do uchronienia się przed złym losem.

Pamiętaj o tym zawsze, i żyj nie po to, żeby być bohaterem, ale dla samego życia. Po jakimś czasie bohaterowie zaczynają trochę przypominać głupców".

Sycyllijczycy wierzą, iż zemsta jest jedyną sprawiedliwą zapłatą, a bywa ona do prawdy bezlitosna. Na tej katolickiej wyspie, gdzie we wszystkich domach stały figurki płaczącego Jezusa, chrześcijańskie miłosierdzie traktowano jako godny pogardy przejaw tchórzostwa.

Prawda była źródłem władzy, sposobem na kontrolowanie społeczności, więc czyż ktokolwiek chciałby się nią podzielić z innymi ?

Powiedz też jego rodzicom, że to, co jest zapisane na papierze, ma wpływ na historię, lecz nie na życie. Życie to całkiem inna historia.

Wiara we własne cnoty jest daleko groźniejsza niż przekonanie o swojej przebiegłości.

Człowiek, który nie zna historii ludzkości z ostatnich dwóch tysięcy lat, żyje w mroku.