Jesteśmy społecznością, która kocha książki

... lubowanie się w karaniu samej siebie, skłonność do traktowania wszystkiego niczym jakiejś tragedii narodowej, pokłady żydowskiego poczucia winy i ciemna oprawa.

Nie próbuj zrozumieć natury zła. (...), ani jej analizować. To tajemnica, której nikomu do tej pory nie udało się zgłębić.

I wtedy usłyszałam krzyk.

Straszliwy, przenikliwy krzyk, który przeszywał mnie dreszczem. Przypominał wycie torturowanego zwierzęcia, schwytanego w pułapkę.

Narastał - coraz silniejszy, coraz mocniejszy - aż całkowicie wypełnił mój umysł. Ogłuszył.

A kiedy podłoga nagle się uniosła, uderzając mnie w twarz, zrozumiałam, że to ja tak krzyczę.

A jednak, mimo bólu i samotności, udało mi się przeżyć. Pewnego dnia w końcu zrozumiałam, że tak naprawdę nikt nie może mi pomóc ani zrobić wszystkiego za mnie. Musiałam znaleźć odwagę w sobie.