Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czasami nie chcemy o nic pytać, ale nie ze strachu, że ktoś nas okłamie w żywe oczy.
Boimy się usłyszeć szczerą prawdę.

Nie można kogoś nienawidzić, jeśli się go najpierw nie kochało.

Wiem dobrze, że przeszłości nie da się wymazać. Przeszłość można ukryć, można ją zatuszować, zasłonić, żeby nic nie było widać - ale zawsze pozostanie świadomość tego, co jest pod spodem.

Miłość, jeśli ktoś mnie spyta, jest najgorszym narkotykiem na świecie. Robi z nas ludzi, którymi nie jesteśmy. W jednej chwili zwala nas z nóg, a w następnej dodaje skrzydeł. Nie pozwala odwrócić od siebie uwagi.

Kiedy człowiek desperacko czegoś pragnie, dostaje drgawek (...). Nocami nie śni o niczym innym. Widzi, jak między nim a tym, czego pożąda, piętrzą się niebotyczne przeszkody - i wmawia sobie, że starczy mu sił, aby je pokonać. Nie zmienia zdania nawet wtedy, gdy po przeskoczeniu pierwszej z nich ląduje plackiem na ziemi, poobijany i zakrwawiony.

(...) Odejść od kogoś można tylko wtedy, kiedy ten ktoś ci na to pozwoli. A ja nie wypuszczę cię z rąk. Może w tej chwili tak to wygląda, może jeszcze przez jakiś czas nic się nie zmieni, ale w końcu zobaczysz, że odchodząc ode mnie, zatoczyłaś wielkie koło. A kiedy wrócisz już do punktu wyjścia, ja będę tam na ciebie czekał.

(...) Wyjdź za mężczyznę, który kocha cię bardziej, niż ty kochasz jego. Bo ja - z własnego doświadczenia - wiem, że kiedy jest odwrotnie, to nie ma na świecie takiego zaklęcia, którym można by wyrównać różnicę.

Można sobie powtarzać, że związek należy budować na szczerości, ale nawet to nie jest prawdą, bo w rzeczywistości człowiek chętnie będzie okłamywał siebie albo ukochaną osobę, jeśli widzi, że w ten sposób uda mu się uniknąć bólu.

(...) czy można utracić coś, czego się nigdy nie miało?

Kiedy czegoś nie widzisz, zapominasz, że istnieje.

Bank wspomnień, jeśli ktoś chce znać moje zdanie, to nie jest serce ani głowa, to nawet nie jest dusza. To przestrzeń pomiędzy dwojgiem ludzi.

Nie można przebywać w jednym miejscu bez końca. Nie udaje się to nawet tym, którzy są nieporuszeni - bo wtedy to świat zmienia się dookoła nich.

Nigdy nie wyrzekłam się się nadziei, że kiedyś wrócisz do domu - ale przestałam czekać na twój powrót. Człowiek ciężko to znosi, kiedy każdy dzwonek do drzwi albo sygnał telefonu zapierają mu dech w piersiach. W końcu musi dopuścić do siebie myśl, że jego życie podzieliło się na dwie części: przed i po, pomiędzy nimi zaś sterczy wbity twardo klin: strata. Nie krępuje on ruchów - można z nim chodzić, śmiać się, żyć jakby nigdy nic, ale wystarczy przystanąć na chwilę i zgiąć plecy, a w środku poczuje się bardzo wyraźnie ziejącą pustkę.

Nosiłem cię na barana, żebyś wszystko lepiej widziała. Przysięgałem sobie, że będę ćwiczył mięśnie, żeby nosić cię na rękach do końca życia. Zapiszę się na siłownię. Będę dźwigał ciężary. Nigdy nie dam po sobie poznać, że jesteś dla mnie za duża, za wysoka, za ciężka.
Bo nigdy nie przyszło mi do głowy, że pewnego dnia poprosisz mnie, żebym postawił cię na ziemi. Że pewnego dnia zechcesz iść o własnych siłach.

Kłamstwo to naprawdę przedziwna rzecz. Kiedy raz się zacznie, można dojść do tego, że człowiek jest w stanie oszukać samego siebie.

Nie rozumiem, dlaczego ludzie mówią "zgubić się". Przecież nawet kiedy skręcimy w niewłaściwą ulicę, w ślepy zaułek zagrodzony drucianą siatką albo kiedy nagle szosa kończy się w szczerym polu - nie przepadamy bez śladu. Po prostu trafiamy w miejsce, dokąd nigdy nie spodziewaliśmy się dotrzeć.

Człowiek potrafi wywrócić swoje życie do góry nogami, to prawda, ale od czasu do czasu zdarza mu się też zrobić dokładnie to, co trzeba.
Cała sztuka polega na tym, żeby dojść, co jest słuszne, a co było porażką.

Życie nie jest rzeką; składa się z pojedynczych kropel.

Człowiek czasem kłamie, bo nie ma innego wyjścia.

Wtedy zrobimy to, co zawsze wychodzi nam najlepiej. (...) Zaczniemy wszystko od początku.

Czasami bywa tak, że kroczymy przez życie na oślep - i z całych sił będziemy się zapierać, że to nie my, własnymi palcami, zasupłaliśmy sobie opaskę na oczach.

S:Kiedy się kogoś kocha , to można go całować .
F: Ale ja nie kocham twojej mamy - a w każdym razie nie w ten sposób .
S:Zawsze oddajesz jej wszystkie frytki, chociaż nic za to nie dostajesz - a jej imię brzmi zupełnie inaczej,kiedy ty je mówisz .
F: Jak ?
S: Jak otulone kocykiem"[Shopie,Fitz]

Jeden bardzo mądry aptekarz powiedział mi kiedyś, że pewnych substancji nie wolno mieszać, bo choć na pozór pasują do siebie, to razem są śmiertelnie toksyczne. Wybielacz do tkanin i amoniak, na przykład. Albo ty i ja.

Miłość nie oznacza spełnienia oczekiwań osób, które są zdane na naszą opiekę. Kochać to znaczy robić, to o czym one nawet nie myślą To wyprzedzanie życzeń i próśb

Kto buduje wizerunek swojej matki tylko i wyłącznie z marzeń, temu rzeczywistość zawsze przyniesie rozczarowanie.

Co było najpierw: nałóg czy nałogowiec?
Aby się uzależnić, musi istnieć przedmiot pożądani; lecz narkotyk to nic innego jak zwykła roślina, płyn, proszek- dopóki ktoś go nie pragnie z cłych sił. Bo prawda jest taka, że nałóg i nałogowiec przyszli na świat razem.

Nie ma drugiej szansy na zrobienie pierwszego wrażenia. Każde następne spotkanie, każda rozmowa, to już tylko naprawianie błędów popełnionych za tym pierwszym razem.

Czego ludzie od nas oczekują, rzadko kiedy pokrywa się z tym, co słuszne.

Twój świat kończy się tam , gdzie sięga Twoja wiedza"[Andrew]

Pamięć jest rzeczą tak osobistą, że kiedy dwie osoby przypominają sobie to samo, to na pewno nigdy nie będzie tak samo.