cytaty z książek autora "Louis Aragon"
Jeżeli obecni ludzie lekceważą miłość, to może dlatego, że są do niej niezdolni w wiecznej pogoni za pieniędzmi i interesami.
Tak mocno odczuwam swoją wolność, że nie panuję już nad sobą.
Witek szedł dalej, jakby nigdy nic, gdy poczuł, że chłopiec biegnie za nim. Instynktownie przyśpieszył kroku, nie dość jednak, by uniknąć potężnego kopniaka w tyłek.
— Ja cię nauczę, draniu jeden! Nie mogłeś się usunąć, co, małpo zielona? Widzicie mi go, jaki laluś!
Witek był ubrany a la Van Dyck. Był to jego pierwszy kopniak w życiu; zawarł znajomość z proletariatem.
Nie czekał na resztę.
Najbardziej interesujący mężczyźni nie zawsze są najpiękniejsi.
Czas robi wielkie pranie wśród ludzi, żadne brudy mu się nie oprą.
To co jedni uważają za kajdany, innym zdaje się wyzwoleniem.
Idiota! Takim smarkaczom to człowiek z przyjemnością dałby w skórę, ażeby zrobili w majtki.
Czy warto mieć ręce, jeśli kto nie potrafi młota w ręce utrzymać...
Nie wiadomo, co bardziej jest niebezpieczne: kiedy pożądamy sami, czy kiedy nas pożądają?
Dobrze nam tak żyć, jak żyjemy, nie mówmy o katastrofie! Więc gdyby Filip VIII umarł, to ożywiłoby po prostu trochę historię. Nie ma nic nudniejszego jak te czasy, kiedy się nigdy nie zmienia króla. To dla mnie jest tak, jakbym przez miesiąc nie zmieniała koszuli.
Wszelkie doświadczenie ogranicza się do pewnej przykrej właściwości milczenia, która każe nam przewidywać, iż wszystko przybierze raczej zły obrót.
Po cóż spoglądać w nieskończoność, skoro czekają nas tam tylko gorzkie równiny rozpaczy?
Prawdy o ludziach można się dowiedzieć w szpitalach, gdzie większość kończy życie, albo w kostnicy, nie zaś na paradnym podium, gdzie umierają pięknie ludzie z wielkiego świata.
Choćby zwycięstwa następowały po sobie z błyskawiczną szybkością, widok zawsze nadąży za nimi, a myśl nawet je wyprzedza.