Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bo jesteś tu i teraz. Pośrodku ośnieżonego trawnika, chciałabyś biec. Przed siebie. Bez celu. Aż do utraty tchu. A potem siadasz na ławce. I cieszysz się, że zaczął padać śnieg. A ty marzniesz. I jest ci z tym po prostu dobrze

Może dlatego wzięłam kota, a nie psa albo białego królika, myślała, wyjmując szafki puszkę z karmą. Koty się nie przywiązują. Nie kochają. Nie dbają o nikogo prócz siebie. Z Filipem-Oleńką zawsze przegrywała zabawę o niezależność. Przytulał się, mruczał, lizał jej dłonie i czekał przy drzwiach, jeżeli długo nie wracała do domu. W gruncie rzeczy jednak wszystkie te zabiegi miały na celu zmuszenie jej, żeby zrobiła dokładnie to, o czym na czym mu zależało: dawała jeść, zmieniała żwirek w kuwecie albo podrapała go za uchem. Traktował ją jak wielką i skomplikowaną maszynę do obsługi kociego ciała.