cytaty z książek autora "Halldór Kiljan Laxness"
Lepiej wyjdziesz, jeśli będziesz wierzył tylko w połowie temu co ludzie mówią; na resztę gwiżdż.
Człowiek w oczach psa znajduje to, czego daremnie szuka w innych ludziach.
Zdarzają się takie dni, kiedy wszystko wydaje się niedorzeczne i niepojęte; bywają inne dni, gdy na wszystko znajduje się rozsądną odpowiedź.
Następnie nalał kawy do dwóch starych, glinianych słoików, które z pewnością niegdyś służyły jako opakowanie duńskiej marmolady, importowanej na początku naszego stulecia. Każdy z nich miał pojemność około pół litra. Przy pomocy szpachli nabrał z kwadratowego pudełka ogromną ilość cukru, którą wsypał do kawy, aż się wylewała, i sześciocalowym gwoździem wymieszał dla nas obu.
Mięso z rekina to największy przysmak na Islandii. Śmierdzi tylko przez dwanaście lat. Ten ma trzynaście i amoniak dawno się już ulotnił. Pięknie pachnie.
(...)
Proboszcz wyjął scyzoryk, odkroił plasterek, zaczął żuć i mlaskać, z zadowoloną miną ocenił smak, a następnie powiedział: - Jest taki, jaki powinien być.
Mniejsza strata jeszcze bardziej pogłębia żal po większej.
Co nowe, to zawsze z początku lepsze, a co stare na śmietnik.
kiedyś nadejdzie czas, że my Niemcy, pokażemy takim zjadaczom chleba jak wy, Holendrzy, co kosztuje myślenie tylko o chlebie. Zrobimy z was marmoladę. Zrównamy was z ziemią.
Żadna jednak choroba, tyle szkody nie wyrządza duszy i ciału co nerwy.
Człowiek zazwyczaj wcale nie okazuje zdziwienia, kiedy jego sen się ziści; jakby tego oczekiwał.
Kamień jeżeli się wiecznie toczy, nie porośnie mchem.
Wojnę rozpętano przede wszystkim po to, aby zbóje i rozpustnicy mogli bezkarnie w obcych krajach łupić i gwałcić.
Pieniądze nie zarobione uczciwie, zawsze są fałszywe.
Nigdy nie pomiataj ludźmi stojącymi niżej od ciebie, nigdy nie rób krzywdy żadnemu zwierzęciu.
Kto żyje we własnym gruncie jest niezależnym człowiekiem... Kto płaci swoje zobowiązania - jest wolny jak król.
Ludzie pchają się lekkomyślnie przez ołtarz, bez krzty zastanowienia.
Kto nie może rządzić się własną wolą, ten jest biedniejszy niż owczarz, kiedy mu pies zginie.
Miłość w swej najczystszej formie to ofiara złożona z siebie.
Dziwna rzecz, jak koty lubią starców.
Debi: - A czy to prawda, że pastor zapomina czasami wypełniać swoje obowiązki służbowe, jak na przykład grzebać zmarłych itd.?
Tumi Jonsen: - Istotniem niektórzy twierdzą, że chowa ludzi bez pośpiechu.
Debi: - Ale wszyscy są zadowoleni.
Tumi Jonsen: - Trzeba przyznać, że dla tych, których nie trzeba grzebać, może to być czasem uciążliwe, ale dla pozostałych, jest bez znaczenia.
Pewna wielka nowość: zagraniczne wafelki oblewane czekoladą, usunęła w cień torty wojenne: był to ten sam gatunek wafelków Prince Polo, produkowanych w Polsce specjalnie dla Islandczyków, którymi przewodniczący Rady Kościelnej częstował niżej podpisanego. Odnośnie tego pokarmu pragnę powołać się na przewodniczącego Tumiego Jonsena. Zasadniczo jest to niemała pochwała moralności naszego narodu, jeśli się tylko zważy, że kiedy stał się bogaty i nie mógł już zliczyć swoich pieniędzy, to nie brał przykładu z bogatych nacji, spożywających na co dzień różnorakie pieczyste i pasztety, w niedzielę zaś pieprznie przyrządzone pawie, zapijane winem z korzeniami, lecz właśnie wafelkami Prince Polo postanowił powetować sobie wielowiekowe spożywanie "czarnego fiuta" [jądro tryka marynowane w serwatce] i mięsa z wielorybów.
Kobieta: - Nazywają mnie tutaj Tora-tłuczek.
Debi: - Dość dziwne przezwisko.
Panna Tora-tłuczek: - Może dlatego, że uważają, że zbyt energetycznie potrafię posługiwać się tłuczkiem od moździerza.
Debi: - Trzeba przyznać, sympatyczna intencja.
Panna Tora-tłuczek: - U nas we wsi jest dożo zawistników, wielkie damy, co mają roboty kuchenne, pogardzają moim moździerzem. Pytam się co to za kardamon, który nie został rozbity w moździerzu. Proszę bardzo, może kawy?
Nic bardziej gorzkiego od rozczarowania człowieka, który budzi się, gdy wszyscy dokoła śpią, zwłaszcza jeśli dzieje się to wczesnym rankiem. Dopiero przebudzony zdaje sobie sprawę, o ile lepsze były jego sny niż rzeczywistość.
Póki człowiek ma nadzieję, póty żyje.
Bieda bardziej nieodwołalnie dzieli rozproszoną rodzinę niźli najgłębsze morze.
Nikt nie może pomóc drugiemu człowiekowi w męce miłości.
Przyroda jest najcudowniejszym dziełem Boga.
Wszystko w życiu zależy od tego, czy człowiek odnajdzie własne powołanie.
Życie ludzkie jest tak krótkie, że prosty człowiek nie ma po co się rodzić.