Jesteśmy społecznością, która kocha książki

...czy dałby pan wiarę, że ten mój kapelusz przez dziewięć sezonów był uważany za wichrzycielską ekstrawagancję? Ach, mój drogi, i on, i bazylika już nie szokują, a ich grzechy stały się światu kanonem. Czas bowiem, by jeszcze raz to powtórzyć, uszlachetnia nawet szkaradzieństwa.

Miłość jest nauczycielem uśmiechów.

...nie sądziłem, że w tych odległych stronach zetknę się z tak postępową elitą.Dotychczas moja publiczność wyrażał mi uznanie w sposób nader toporny, obsypując mnie rzeczami niejadalnymi.

Roztropni ludzie milczą i nie odezwą się, póki się nie najedzą.

A czy jest coś równie wielkiego jak ten wieczny błękit firmamentu i pasje wiecznie krwawiące.

Zarzuty, które wytoczyłem przeciwko literaturze pięknej, nie mogą być stosowane powszechnie i bez wyjątków. Natomiast nie da się ukryć, że kobiety są głupie i że nigdy i w najmniejszym stopniu nie były ich udziałem rzeczy wielkie tudzież prawdziwe rozkosze duchowe.

Na to powiedział Antoni Dura:
- Lepiej mieć ostatnie słowo niż ostatnie pchnięcie, nikt bowiem mnie nie przekona, że uśmierzy mi złość rozoranie łydki aż do golenia. Książki lekarskie, które czytuję, nic tak sobie nie cenią jak przewlekłą chorobę i w ich mniemaniu dać się poćwiartować na udeptanej ziemi to gruba pomyłka naukowa. Wilka ciągnie do lasu, majorze. Nasze postępowe stulecie żąda, żebyś umarł na odleżyny, dociągnąwszy do dziewięćdziesiątki, z gruźlicą rdzenia pacierzowego.

Niech podnosi się powódź nocy!

Wylewać wino i kastrować książki to jednako ciężkie przestępstwo, drogi panie!