cytaty z książek autora "Edith Nesbit"
-A matka? Czy to jej dziecko?
-Któż to może wiedzieć- odrzekł Piaskoludek. -Ale każda z nich wypełnia w sercu drugiej puste miejsce i to wystarcza.
Myślę, że drzewa kwitną tak samo, kiedy ludzie się zabijają.
To dziwne, ale ludzie nigdy jakoś nie wierzą w prawdę, jeżeli jest ona ciekawa.
Człowiek przyzwyczaja się do siebie, kiedy się zmienia.
Jest rzeczą niebezpieczną próbować żyć w nie swoim czasie. Nie można oddychać powietrzem o tysiące wieków późniejszym od twoich płuc i nie odczuć, prędzej czy później, następstw.
Ludzie mogą przejść przez doskonały Talizman do związku doskonałego, który jest poza czasem i przestrzenią.
Nikt nie może żyć w miejscu i w czasie sobie nieprzeznaczonym.
Przeszłość jest tak pełna różnych czasów, jak...jak morze piasku.
Jeżeli nie idzie się za biegiem snu, jeżeli mu się opierać, trzeba się zbudzić.
- Ach - zawołał - kobiety to tylko potrafią siedzieć w cieple, kiedy mężczyźni harują i narażają się na niebezpieczeństwa!
- Wiesz, że to nieprawda! - odparła Antea - Wiesz...