Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Będąc dzieckiem, bardzo lubił z nim przebywać, słuchać jego opowieści jakby z innego świata. Świata, który miał wiele tajemnic.

Z moich wspomnień, pamiętasz, że my żołnierze września, zachowaliśmy wiele tajemnic, których nie ujawniliśmy nawet już w wolnej Polsce. Nie pora to wyjawiać teraz, dlaczego.

Odłożył list na biurko, spojrzał na zdjęcie dziadka stojące na komodzie. Tyle tajemnic krył ten człowiek. Kiedyś podczas uroczystości rodzinnej spytał go, czemu po wojnie nie został w wojsku, był przecież oficerem. Niechętnie wytłumaczył, co było powodem, ale wiedziałem, że to właśnie lata wojny go zmieniły. Po wojnie został nauczycielem matematyki, przed światem skrył się niedaleko Karpacza, na ziemiach wówczas nazwanych odzyskanymi. Ojciec poszedł w jego ślady i został wykładowcą na wrocławskiej uczelni.

Gospodarz poszedł do kuchni. Nowak wziął list do ręki i sam ponownie przeczytał, znał go już na pamięć, ale chciał czymś zająć ręce. Ostatnie słowa człowieka, który przez tyle lat skrywał tę tajemnicę. Zapach kawy wypełnił całe mieszkanie, po chwili wszedł Chorąży z tacką.

Niedaleko, w Dzikowie, znajdował się zamek, w którego podziemiach były wydrążone tajemne przejścia. Podczas wojny rozbudowano je i prawdopodobnie połączono ze sztolniami pod górą Pareżczyńską. Osobiście uważam, że w wydrążonym tunelu, do którego prowadziły tory, znajdował się skład amunicji, podobne rozwiązania znajdowały się na Helu. Niedaleko jest mały lasek, gdzie znajdują się ruiny magazynu na amunicję, obecnie niższe kondygnacje obiektu, położone poniżej warstw ziemi, są zalane wodą, ale z mojej wiedzy wnioskuję, że oba obiekty były połączone tunelem.