Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zdaje mi się, że jak człowiek na okrągło czyta o życiu innych ludzi, to mało czasu ma na własne.

Dwoje dobrych i kochających się ludzi nie powinno być osobno, jeżeli tylko mogą być razem.

Dlaczego pisanie o rzeczach tak bardzo się różni od mówienia o nich?

Myślę, że można być jednocześnie ofiarą i złoczyńcą.

Czasami milczenie jest jedynym rozwiązaniem. Milczenie i zapomnienie.

Kiedy człowiek mówi to, co myśli, jego życie staje się prostsze.

Rany, których nie widać, są najgorsze.

Niekiedy krótki spacer potrafi sprawić, że z odmętów umysłu wyłaniają się nowe idee.

Czasem wspomnienie słów wypowiedzianych przez kogoś miesiące, a nawet lata temu wciąż potrafi wzbudzić w człowieku śmiech.

Najlepsze kłamstwa zawsze są w pewnym stopniu prawdziwe.

Miłość potrafi napytać człowiekowi biedy (…).

(…) Bóg nie zmienia zdania w kwestii dopuszczalnych ludzkich zachowań.

Rzecz w tym, że wielu morderców to cywilizowani ludzie, którzy ze swą cywilizowaną naturą zrywają tylko raz – żeby zabić.

Widzi pan, ona go kochała, a z miłością nie można dyskutować. (…) To jakby człowiek próbował wyrwać sobie serce!

W mojej opinii ponadprzeciętny umysł znaczy niewiele, jeśli nie idzie z nim w parze ponadprzeciętne serce.

(…) nadchodzi taka chwila, gdy człowiek zaczyna czuć, że ograniczenie się do rozmowy z samym sobą i rezygnacja z prób komunikacji ze światem przyniesie mu wielką ulgę (…).

Ostatnie, czego potrzebuje człowiek ogarnięty zmartwieniami, to towarzystwo osoby, która lubi robić wiele hałasu o nic.

Ruch społeczny kierowany złością i urazą nie zmieni naszego życia na lepsze.

Sukces jest wyłącznie kwestią czasu.

(…) rozmowa to doprawdy dziwaczna rzecz, która potrafi zaprowadzić człowieka w zupełnie nieoczekiwane miejsca.

Ludzie, którzy ciągle piją kawę zamiast herbaty, powinni przebadać sobie głowę.

Nie wiem, co mnie zmieniło. Może wcześniej, choć pogrążona w smutku, wciąż wierzyłam, że moje życie obierze lepszy kurs? Smutek bardzo się różni od rozpaczy.

Jeśli coś znajduje się w głowie człowieka, to jest prawdziwe (…).

Dlaczego ludzie nigdy nie przychodzą punktualnie?

Człowiek wyobraża sobie, że najgorsze zachowanie (…) osoby wynika z jakiejś przypadłości, a nie jej prawdziwej natury.

(…) nie ma nic złego w okazywaniu uczuć.

Oczywiście, w mieście człowiekowi też może doskwierać samotność. W Londynie patrzysz na mijających cię ludzi i nie masz pojęcia, co się dzieje w ich głowach. Każdy wygląda na zamkniętego w sobie i tajemniczego. W małych miejscowościach ta zasada także ma zastosowanie, z tą różnicą, że w głowach wszystkich ludzi dzieje się mniej więcej to samo.

Nigdy, przenigdy nie przestanę go kochać i któregoś dnia wreszcie będziemy razem.

Grzeszna dusza łaknie odkupienia, (…), a im dłużej odmawiamy jej szansy na to odkupienie, tym większy dokucza jej ból.

(…) czy istnieje samotny człowiek, który nie dałby drugiej szansy prawdziwej miłości?