Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Marzenia są niebezpieczne: parzą niczym ogień i czasami potrafią spalić.

Smutek to najdziwniejsze z uczuć; czyni nas bezradnymi. Jest jak okno otwarte wbrew naszej woli – przy nim można wyłącznie dygotać z zimna. Z czasem jednak otwiera się coraz rzadziej i rzadziej, aż wreszcie całkowicie stapia się z murem.

Miałam wrażenie, że przyroda podziela podziela mój smutek. Czymże w końcu jest życie jak nie wiecznym sztormem, który zgarnia wszystko, co nam na chwilę dane, i zostawia na brzegu tylko nagie i poszarpane szczątki?

Nie warto tracić czasu na czcze rozmyślania.(...) Przyszłość zawsze wygląda blado, a przeszłość jeszcze gorzej.

Lepiej patrzeć w bok, niż zamykać oczy w obawie przed nieuniknionym.

Zwątpienie to najprostsza droga do przegranej. Ludzie są równi- naprawdę równi- tylko wtedy, gdy każdy z nich mocno wierzy w siebie.

Żyjemy niczym woda spływająca z góry, podążając mniej więcej w tym samym kierunku, póki jakaś przeszkoda nie zmusi nas do poszukania nowego koryta.

Skoro parę minut cierpienia wywołuje gniew, co się dzieje z człowiekiem po kilkudziesięciu latach? Nawet kamień pęka po długotrwałym deszczu.

nawet kamień pęka po długotrwałym deszczu.

Patrz uważnie, co się wokół dzieje. Każda rzecz może zdecydować o twojej przyszłości.

Głowa do góry, tylko tyle możemy zrobić, żeby przetrwać na tym świecie.

Dzisiaj wiem, że nasz świat jest tylko falą w wielkim oceanie życia. Triumfy i cierpienia, nawet najczarniejsze, z czasem bledną niczym lawowane rozwodnionym tuszczem na pepierze.

Źle jest po omacku dobijać się do życia. Spróbuj pojąć, że wszystko ma odpowiedni czas i miejsce.

Jako młoda dziewczyna wierzyłam, że wielkie namiętności słabną wraz z wiekiem, niczym zawartość czarki zapomnianej gdzieś w kącie pokoju. Nieprawda.

Rankiem, tuż po przebudzeniu gejsza jest normalną, zwykłą kobietą. Miewa spoconą twarz i nieświeży oddech. Jeśli nawet śpi na drewnianym wałku i włosy ma upięte w kunsztowną fryzurę, niczym nie różni się od innych ludzi. Na pewno nie jest gejszą. Zmienia się dopiero wówczas, gdy siada przed lustrem. I nie chodzi tylko o makijaż. W tejże chwili zaczyna inaczej myśleć.

Jeśli na wielkim i wspaniałym drzewie widzisz robaki i poczerniałe końcówki liści, sam pień - choć nietknięty - wydaje ci się parszywy.

Ból ma to jednak do siebie, że w najgorszych chwilach nawet kwitnące drzewa wydają się cierpieć.

Pomyśl tylko:jeśli spędzisz najlepszy wieczór w życiu,na pewno posmutniejesz,gdy się skończy ,ale z drugiej strony będziesz zadowolony,że w nim brałeś udział".

Czasami biedujemy wyłącznie dlatego, że świat nie pasuje do naszych najskrytszych marzeń.

-Nie próbuję pokonać przeciwnika- odparł Yamamoto.- Staram się zniszczyc wiarę w jego własne siły. Zwątpienie to najprostsza droga do przegranej. Ludzie są równi- naprawdę równi- tylko wtedy, gdy każdy z nich mocno wierzy w siebie.

Ludzie są małą częścią ogromnej całości. Po prostu idąc, mogą przypadkowo zadeptać mrówkę lub choćby zmienić pęd wiatru i spowodować, żeby powiew trafił w zupełnie inne miejsce. Jeśli pomyśleć o tym samym, lecz z ludźmi w roli owadów istniejących w dużo większym wszechświecie, staje się jasne, że na co dzień doświadczamy sił, przed którymi jesteśmy równie bezbronni jak wspomniana mrówka przed naszą olbrzymią stopą. Co zatem mamy robić? Myślę, że przede wszystkim powinniśmy zrozumieć prawa wszechświata i odpowiednio dobrać czas naszych własnych działań, by poruszać się z prądem, a nie przeciw niemu.

Wszyscy wiemy, że zimowy pejzaż pól i lasów, suto przyprószonych śniegiem, wiosną staje się nie do poznania. I nikt nawet nie przypuszcza, że podobne procesy zachodzą w nas samych.

Nikomu z nas nie pisane dostateczne szczęście.

Łabędź, który mieszka w gnieździe rodziców, ginie. Piękno i talent musi samodzielnie odszukać własną drogę życia.

Zwątpienie to najprostsza droga do przegranej. Ludzie są równi- naprawdę równi- tylko wtedy, gdy każdy z nich mocno wierzy w siebie.

Niedola jest jak uporczywy wicher. Nie tylko każe tkwić ciągle w tym samym miejscu, ale też zrywa wszystko, co da się zerwać, i zostawia obnażone postacie.

Serce umiera powolną śmiercią. Gubi nadzieje, jak drzewo liście. By wreszcie nie zostaje ani jedna. Brak nadziei. Nie zostaje już nic. Maluje sobie twarz po to, by ją ukryć. Jej oczy są jak głęboka woda. Gejsza nie powinna niczego pragnąć. Gejsza nie powinna niczego czuć. Gejsza jest artystką ulotnej chwili. Tańczy. Śpiewa. Zabawia cię. Robi co tylko chcesz. Reszta pozostaje w cieniu. Reszta jest tajemnicą."

"Nie można rozkazać słońcu: "Mniej słońca". Ani deszczowi: "Mniej deszczu". Dla mężczyzny gejsza może być jedynie namiastką żony. Jesteśmy żonami zmierzchu. A jednak... zaznać życzliwości po tak wielu nieżyczliwościach, zrozumieć, że mała dziewczynka, nie posądzająca się o taką odwagę, odkryje kiedyś, że jej modlitwa została wysłuchana... Czy nie można nazwać tego szczęściem? Bo w końcu nie są to wspomnienia cesarzowej ani królowej. To wspomnienia innego rodzaju.

Wzrokiem da się nie jedno wyrazić".Oczy to najbardziej ekspresyjna część kobiecego ciała".

Świat jest tylko falą w wielkim oceanie życia. Triumfy i cierpienia, nawet najczarniejsze, z czasem bledną niczym lawowane rozwodnionym tuszem na papierze.

Dzisiaj wiem, że nasz świat jest tylko falą w wielkim oceanie życia. Triumfy i cierpienia, nawet najczarniejsze, z czasem bledną niczym malowane rozwodnionym tuszem na papierze.