Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Być może najbardziej nie boimy się umierania, lecz umierania w samotności. Bez dotyku bliskiej osoby. Bez uczucia przynależności. Opuszczając ziemię, na której nic po sobie nie zostawimy.

Kochać dziecko i rozumieć je to dwie zupełnie różne sprawy.

Wiecie, czego ludzie pragną najbardziej? Bardziej niż miłości, bardziej niż pieniędzy, bardziej niż pokoju na świecie? Czuć się normalnie. Chcą mieć świadomość, że ich uczucia, ich życie, ich doświadczenia są takie same jak innych ludzi.

Prawda jest taka, że nikt z nas nie ma kontroli nad czasem, jaki jest nam dany tu na ziemi. Mamy jedynie wpływ na teraźniejszość.

Trzeba sobie coś znaleźć. Coś co będzie ostoją, co pozwoli patrzeć w przyszłość, nawet w trudnych chwilach, kiedy kusi nas by spojrzeć za siebie.

Wmawiam sobie, że to nie ma znaczenia. Co się stało to się nie odstanie. Nie ma sensu się tym zadręczać.

Okłamywanie samej siebie jest możliwe. Da się
jednocześnie wiedzieć i nie wiedzieć o czymś. Mnóstwo ludzi tak robi. To się nazywa radzenie sobie z życiem.

Można mieć wszystko, czego się kiedykolwiek pragnęło, by uświadomić sobie, że pragnęło się nie tego, co trzeba.

Czerń nie jest brakiem koloru. Jest wieloma kolorami. Dlatego czyste zło tak trudno rozpoznać.

Sama miłość nie wystarczy, aby uleczyć rany.Miłość nie daje gwarancji,że człowiek nie będzie samotny

Może to wszystko, co możemy zrobić - pamiętać naszych ukochanych takich, jakimi ich kochaliśmy.

Kogo kochasz? To pytanie, na które każdy powinien znać odpowiedź. Pytanie, które nadaje sens życiu, wyznacza kierunek przyszłości, rządzi niemal każdą minutą twojego dnia. Proste, gładkie, ujmujące. Kogo kochasz?

W życiu wszystko się zmienia w ułamku sekundy i próżno liczyć, że przed tym co ma się zdarzyć, ostrzeże Cię podkład muzyczny.

Proch i krew. Śpiew i krzyk. Miłość i nienawiść.

Boże, życie jest takie popieprzone...".

Wszyscy mamy jakieś blizny. One świadczą o tym, że ocaleliśmy.

Bywa, że nie da się odkręcić tego, co się zrobiło, nie da się cofnąć raz wypowiedzianych słów.

Można być zakochanym, a mimo to czuć się niesamowicie samotnie.

Zdumiewające, co człowiek może sam sobie zrobić. Jak potrafi sam siebie okłamywać. Jak potwornie skrzywdzić. Można mieć wszystko, czego się pragnie - kochającego męża, dobrą pracę, piękny dom - i wciąż być nieszczęśliwym.

Bez smutku nie może istnieć szczęście, co znaczy, że stan wiecznej szczęśliwości tak naprawdę nie będzie tak błogi. Prawdę powiedziawszy, to byłby irytujący. Nic, czego można pragnąć, nic, czego można wyczekiwać, nic do roboty.

Boże daj mi pogodę ducha, abym godził się z tym czego nie mogę zmienić, odwagę abym zmienił to co mogę zmienić i mądrość, abym odróżnił jedno od drugiego.

Każda korzyść oznacza jakąś stratę. W niektóre dni musimy te swoje straty opłakać.

Może was spotkać coś gorszego, niż porwanie waszego dziecka. Można je odzyskać i uświadomić sobie, że się je straciło.

- Do nikogo nie dzwoniłem. Nic nie robiłem.
- Przez trzy godziny?
-Czekałem, pani sierżant. Siedziałem na sofie i czekałem, aż mój świat się naprawi. Potem, kiedy tak się w żadem magiczny sposób nie stało, zadzwoniłem na policje.

Czy właśnie to tracimy wraz z upływem czasu? Nie tyle uczucia, ile ostrość widzenia? Powoli przestajemy być dla siebie pępkiem świata, stajemy się jak meble przesuwane w trakcie codziennego życia.

Zbrodnie są jak rak. Dokonują inwazji i przejmują wszystkie zasoby rodziny.

Była to jedna z cech, które zawsze u niego podziwiałam. Mógł zostać pokonany, ale nigdy się nie poddał. Można było go poturbować, ale nie złamać.

Nie chodziło o to, że obcy ludzie nie mogą cię skrzywdzić, ale o to, że ludzie, których kochasz, mogą to zrobić znacznie skuteczniej.

Kiedy nie zgadza się jeden szczegół, musisz zakwestionować wszystkie inne. (...)
Kłamca zawsze pozostanie kłamcą (...).

W życiu zdarzają się problemy, ale wszystkie da się szybko zidentyfikować i odpowiednio sobie z nimi poradzić. Na większość rzeczy pomaga wysiłek. Jeśli nie, talerz świeżo upieczonych ciastek czekoladowych powinien załatwić sprawę.