Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jest coś takiego jak warsztat pisarski? To nie wystarczą talent, natchnienie, kawa i papierosy? Ołówek i kartka? Pokój z widokiem na dachy Katowic i cichy pomruk skrzyżowań nad ranem?

[...] przepis dla wszystkich będzie przepisem dla nikogo.

W nauce trzeba widzieć to, co wszyscy widzą i pytać o to, o co nikt wcześniej nie pytał.

Odkrycie rewolucjonizujące naukę, poczynione przez jedno pokolenie, zmienia się w dogmat dla następnego i wymaga wyłamania się z dogmatu. Kto wyczuwa sprzeciw w dogmacie jest heretykiem. I dlatego bez herezji nie byłoby postępu" - komunikował istotę rozwoju naukowego Hirszfeld.

(…) przede wszystkim czytać, pisanie może poczekać.

(…) zasadniczo, powinno się pisać o tym, o czym się wie.

Jeżeli naprawdę chcesz pisać zawodowo, będą ci bardzo potrzebne regularność, solidność i cierpliwość.

Przygotowując się do pisania, zastanów się, co wiesz o realiach, o których zamierzasz pisać, i próbuj tę wiedzę poszerzyć. Potrzeba iluzji, że historia, którą opisujesz, jest nie tylko prawdopodobna, ale wręcz prawdziwa – to jedna z najważniejszych tęsknot czytelniczych.

Nasza rada jet więc taka, żeby nie lekceważyć tego pierwszego zdania, ale tez go nie przeceniać. Naturalnie, książkę trzeba dobrze zacząć, ale też trzeba ją dobrze skończyć, trzeba ją wręcz całą dobrze napisać. Każde zdanie zatem traktuj, jakby to było zdanie pierwsze, nie zapominaj jednak, że zawsze ważniejsze jest to, co będzie dalej.

(…) zanim staniesz się poczytnym pisarzem, napisz kilka dobrych książek albo jedną wybitną. Zanim wydawnictwo twoich aspiracji zamówi u ciebie powieść, przygotuj się na niepowiedzenia w negocjacjach.

(…) różne style mówienia czy sposobu narracji wywierają na słuchaczach lub czytelnikach różne wrażenia.

Podobno przepis na dobre pisanie jest prosty: trzeba mieć coś do powiedzenia, znać gramatykę, składnię i leksykę. I wymieszać składniki. Należy też pamiętać radę Louisa Dodge’a, który podpowiada: „ żeby dobrze pisać, zacznij każde zdanie od wielkiej litery, kończ zaś kropką”.

[…] określ czasy, w jakich rozgrywa się twoja akcja, i dlaczego akurat te; scenerię, która musi współgrać w tworzeniu barwnej fabuły. Musisz wymyślić i opisać dziesiątki elementów, z których zbudowany będzie twój powieściowy świat, a to :moda, język, folklor, ustrój, geografia, żywioły, historia, ekonomika itd.”.

Najsampierw liczy się talent pisarski – czyli to, co się ma lub nie. Dalej – poczucie humoru (…). Następnie — sprawność pióra (łatwo je wyostrzyć, czytaj mistrzów gatunku i ćwicząc przy warsztacie). Na koniec wreszcie — genialna intuicja – (wybór tematu)”.

Styl to umiejętność układania słów w dobrej kolejności. Reszta bierze się z tego, co mamy do przekazania.

Wtórność jest natomiast grzechem śmiertelnym, déjà vu - zaklęciem niewybaczalnym.