Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zostałam jednak dla niego.
Czułam jego obecność wszędzie. Był wiatrem. Moim wiatrem.

Uśmiechasz się, skrywasz cierpienie. Udajesz szczęśliwą, choć wcale tak nie jest.

Wspomnienia się zacierają. Wypieram ze świadomości te przykre i staram się zapomnieć. Pewnie, dlatego nie pamiętam tak wielu rzeczy...

-Nie, proszę - wtrącił przerywając mi. - Nie życz mi wesołych świąt. Nie będą takie, nigdy nie były.

Napiszmy własną bajkę. Własną historię. Jedyną, wyjątkową. Inną niż wszystkie.